Architektura MuratorRealizacjeIdea projektu – o Centrum Praskim Koneser Krzysztof Matwiejuk

Idea projektu – o Centrum Praskim Koneser Krzysztof Matwiejuk

Przystępując do rewitalizacji pofabrycznego zespołu dawnej Warszawskiej Wytwórni Wódek Koneser stanęliśmy przed złożonym zadaniem – pisze Krzysztof Matwiejuk

Koneser
Plac Konesera z budynkiem mieszkaniowym Skarbnica (E3), w podcieniu widoczny zabytkowy, najmniejszy zachowany budynek byłego składu Strażnica (E1) obecnie pełniący funkcję biurową; Fot. Marcin Czechowicz

Przystępując do rewitalizacji pofabrycznego zespołu dawnej Warszawskiej Wytwórni Wódek Koneser stanęliśmy przed złożonym zadaniem. Na pierwszym miejscu należy wymienić opracowanie takich założeń urbanistycznych, by utrzymując integralność zespołu pofabrycznego i dominującą rolę zachowanych zabytków, uzyskać intensywność zagospodarowania dostateczną dla sfinansowania całości przedsięwzięcia. Prace te miały wiele etapów i wymagały współdziałania ze służbami konserwatorskimi, autorami wcześniejszych koncepcji zagospodarowania, projektantem planu miejscowego oraz władzami miasta. Koncepcja układu przestrzennego zakładała: zachowanie proporcji przestrzeni wewnętrznych placów zespołu pofabrycznego; zabudowę wnętrz kwartału o wysokości nieprzekraczającej wysokości dawnych magazynów spirytusu i głównego korpusu budynku rektyfikacji; wyższą zabudową o wysokości 25 m lokowaną jedynie na obrzeżach zespołu; nadanie zabudowie współczesnego charakteru nawiązującego do dziedzictwa przemysłowego, ale bez kopiowania jakichkolwiek form historycznych zespołu. Zaplanowano, że układ dróg i placów wewnętrznych w Koneserze pozostanie do dyspozycji pieszych i rowerzystów, a eliminacja ruchu kołowego z powierzchni pozwoli także tchnąć życie w place wewnętrzne, poprzez organizowanie imprez, jarmarków, koncertów na świeżym powietrzu.

Koneser
Żelbetowa kratownica Butelkowni (D) przerzucona nad drogą wewnętrzną jest reminiscencją napowietrznej kładki dawnego budynku, w głębi Muzeum Wódki (K); Fot. Marcin Czechowicz

Wyzwaniem było skomponowanie nowych funkcji zespołu w sposób optymalny – godzący autentyzm zachowanych zabytków z realiami szybko ewoluującego otoczenia biznesowego. Unikalne funkcje obiektów wymagały ogromnej elastyczności i otwarcia na zmiany przeznaczenia budynków, bliską współpracę projektową z najemcami. Efektem tych działań jest: komercyjny projekt muzealno-rozrywkowy – Muzeum Wódki Polskiej; pierwszy w Polsce i jeden z kilku na świecie projekt start-up’owy Googla – Campus Warsaw; pierwszy na Pradze Północ sieciowy hotel Moxy Marriotta, doskonale wpisany swoim konceptem w charakter kompleksu; nowoczesna sala eventowa Butelkownia i przestrzenie ekspozycyjne Laboratorium 2400; centrum medyczne, klub fitness, restauracje oraz klub muzyczny Syreni Śpiew w unikalnej przestrzeni starego magazynu spirytusu; pierwszy park biurowy na Pradze, który okazał się wielkim sukcesem komercyjnym oraz mieszkania w budynkach typu loft, zarówno adaptowanych, jak i współczesnych. Każdy z tych projektów ma w naszej pracowni odrębną historię i stanowił wyzwanie twórcze, techniczne i organizacyjne. Realizacja projektu wymagała ponad 50 podstawowych i zamiennych pozwoleń na budowę. Jednocześnie na terenie o powierzchni prawie 5 hektarów pracowało 4 generalnych wykonawców, nad kilkunastoma budynkami. Łączna powierzchnia najmu całego zespołu, po ukończeniu ostatnich dwóch budynków biurowych, osiągnie blisko 90 000 m2.

Tagi:
Zgruzowstanie Warszawy 1945–1949. Jak naprawdę wyglądała odbudowa stolicy? Marmur karraryjski w Rzymie, wapień portlandzki w Londynie czy „kamień paryski” w Paryżu – historie wielu europejskich stolic można odczytać poprzez przyglądanie się materiałom, z których zostały zbudowane. W drugiej połowie XX wieku Warszawę również zaczął wyróżniać jej unikalny materialny charakter: miasto zostało odbudowane z gruzu – mówi Adam Przywara, kurator wystawy.
Budynek Olbrachta 24 w Warszawie Architektura budynku jest odzwierciedleniem modułowej struktury mieszkań oraz ich nietypowego na rynku warszawskim dwupoziomowego układu – o realizacji pracowni Pole Architekci pisze Krzysztof Mycielski.
O zespole Varso Place Agnieszka Kalinowska-Sołtys Obiekt jest świetnym przykładem współpracy architektów z różnych pracowni z inwestorem, który jasno określał swoje cele na kolejnych etapach projektowych. Varso Tower mimo dużej wysokości nie zdominowało otoczenia. Sprytnie zaprojektowane podziały elewacji optycznie zmniejszają budynek, przez co wpasowuje się on w skalę miasta – o realizacjach pracowni Foster + Partners i HRA Architekci pisze Agnieszka Kalinowska-Sołtys.
O zespole Varso Place Grzegorz Buczek Czy dobra jakość projektu architektonicznego wystarczy do złagodzenia ewidentnej porażki planistyczno–urbanistycznej? Rozwiązania przyziemia północnego frontu Varso Place poprawiają co prawda jakość lokalnej przestrzeni publicznej, jednak skala nowej zabudowy jest wręcz destrukcyjna dla skali ulicy, a niespójne z kontekstem skosy elewacji wprowadzają niepokój w śródmiejską lokalność.
Nowy biurowiec MSZ w alei Armii Ludowej w Warszawie Projekt nowego gmachu dla Ministerstwa Spraw Zagranicznych opracowało biuro DA Dziuba Architekci. Pięciokondygnacyjny budynek o przeszklonych elewacjach przesłoniętych żyletkami z piaskowanego betonu stanie w sąsiedztwie głównej siedziby resortu przy al. Szucha.
Opera o odbudowie Warszawy na motywach bestsellerowej książki Grzegorza Piątka! Sinfonia Varsovia wraz z instytucjami partnerskimi pracuje nad pierwszą operą warszawską. Libretto oparte będzie na książce „Najlepsze miasto świata” Grzegorza Piątka.