| Nazwa obiektu | Osiedle przy Kampusie |
| Adres obiektu | Kraków, ul. Jana Szwai 5 |
| Autorzy | Biuro Projektów Lewicki Łatak, architekci Piotr Lewicki, Kazimierz Łatak |
| Współpraca autorska | architekci Mateusz Albricht, Piotr Łosek, Marek Sanecki, Piotr Śpiewak, Agnieszka Zajączkowska |
| Inwestor | Przy Kampusie |
| Powierzchnia całkowita | 6370.0 m² |
| Kubatura | 18728.0 m³ |
| Projekt | 2007-2012 |
| Data realizacji (początek) | 2013 |
| Data realizacji (koniec) | 2014 |
Lubimy ograniczenia w projektowaniu. To duża przyjemność z rozwiązywania łamigłówki, kiedy kryteria oceny są wyłącznie racjonalne, możliwe do wyrażenia w liczbach i zweryfikowania wskaźnikami. Kiedy perswazja ze strony samozwańczych ekspertów w dziedzinie piękna – jakże często jej doświadczamy – ustępuje na rzecz rozmowy o konkretach.
Piotr Lewicki
W urbanistycznej historii miast nie brak rozdziałów przegadanych, pozbawionych stylu, zapisanych niedbałym architektonicznym językiem. Taki jest też krakowski Ruczaj, położony zaledwie cztery kilometry na południowy-zachód od Starego Miasta. Charakter dzielnicy nadaje wielkopłytowe osiedle Ruczaj-Zaborze z lat 1986-1993 oraz nowe zespoły mieszkaniowe zrealizowane tu bez planu w większości na przełomie XX i XXI wieku. Dynamiczny rozwój tej części miasta związany jest z budową nowego kampusu Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Specjalnej Strefy Ekonomicznej Krakowskiego Parku Technologicznego.
i
W takim kontekście powstała również nowa, grodzona inwestycja wielomieszkaniowa projektu Biura Lewicki Łatak. Zespół, szyty na miarę dyktowanych przez rynek, niewygórowanych potrzeb studentów i młodych małżeństw, realizowano w dwóch etapach od 2012 do 2015 roku. Złożony z dwóch, pięciokondygnacyjnych budynków mieści 80 jedno-, dwui trzypokojowych lokali w przystępnych dla tego segmentu metrażach 29–66 m². W ten sposób na działkach o łącznej powierzchni ok. 3500 m² uzyskano w sumie 4000 m² powierzchni użytkowej mieszkań oraz 1000 m² garaży.
Budynki nieco różnią się od siebie. Elewacje pierwszego prostopadłościennego bloku architekci rozbili dużymi przeszkleniami typu portfenetr, wpuszczając do wnętrza dużo światła. Drugi rozrzeźbili szachownicowym układem okien i małych balkonów „na stolik kawowy”. Podejmowane w ten sposób próby nadania obiektom jakiejkolwiek architektonicznej wymowy dowodzą trudu, na jaki skazani są projektanci w miejscu, którego charakter daje się określić wyłącznie wskaźnikiem stosunku powierzchni użytkowej mieszkań do zabudowy działki.
