Museu da Geira
Kamienny budynek schowany częściowo pod ziemią przecina droga. Muzeum stanowi integralną część parku narodowego w Peneda-Geres. Autorzy: portugalskie studio Arquitectura e Design Lda
Jest parę sposobów by zrealizować projekt, zachowując wrodzone cechy otoczenia, respektując żądania a rola architekta może być mniej lub bardziej inwazyjna. Carvalho Araújo kierując się poczuciem wewnętrznej harmonii naszkicował prostą i wyraźną strukturę utrzymującą silną tożsamość z otoczeniem.
Architekt zaprojektował Muzeum, wykorzystując spadek terenu. Użył przy tym form i materiałów, które powodują minimalną ingerencję w zastałą przestrzeń. To było niezbędne przy wyborze koncepcji projektu, który pasowałby do założeń parkowych. Najlepszym rozwiązaniem było część budynku ukryć pod ziemią. Araújo zdecydował więc poszerzyć pracę horyzontalnie, zdobywając upragnioną harmonię. Szczególną uwagę poświęcono aspektom wnętrza takim jak światło i wentylacja.
Kamienne ściany Muzeum przecina droga. Droga jest aluzją, z drugiej zaś strony dzieli strukturę, definiując przestrzeń. Obiekt wydaje się być większym niż to jest w rzeczywistości. Projekt zaczyna się na linii ziemi, na pierwszych metrach rampy. Płaski dach to rodzaj platformy na kształt litery "L", który pokryto ziemią. Schodząc po pochylni dochodzimy do szklanych drzwi, które prowadzą do niewielkiej sali wystawowej. Wewnętrzne dziedzińce o różnych formach, zaspokajają wymogi Muzeum, a światło organizuje betonową przestrzeń, wykluczając uczucie bycia w bezkresnym wnętrzu. Strefa puliczna muzealnego korytarza wokół sal ekspozycyjnych, obejmuje restaurację i audytorium otwarte na obydwu jej końcach.
Zdjęcia: Pedro Lobo
