| Nazwa obiektu | Porcelana Śląska Park |
| Adres obiektu | ul. Porcelanowa 23 40-246 Katowice |
| Autorzy | Magdalena Tokarska, Piotr Tokarski |
| Powierzchnia terenu | 7670.0 m² |
Park Przemysłowo-Technologiczny Porcelana Śląska Park powstał na terenach pofabrycznych w przemysłowej części Katowic. Od lat 20. XX wieku produkowano tu znaną w całej Polce porcelanę sygnowaną nazwą „Giesche”, a później „Bogucice”. W 2012 roku historyczny kompleks został sprzedany spółce Porcelana Śląska, a część wchodzących w jego skład budynków przebudowano według projektu pracowni TTAT. W zmodernizowanych przestrzeniach pofabrycznych umieszczono funkcje biurowe, centrum dizajnu, powierzchnie wystawowe, pracownie branż kreatywnych, laboratoria badawcze IT, laboratorium dizajnu i wzornictwa oraz kawiarnie i restauracje.
Aby powiązać poszczególne obiekty w jeden kompleks, architekci zaprojektowali pętlę komunikacyjną łączącą budynki rozproszone w różnych częściach działki. Obiekt znajdujący się u wjazdu na teren założenia to przebudowany biurowiec z lat 70. XX wieku, niegdyś siedziba administracji fabryki. Jego lokalizacja stała się pretekstem do uformowania budynku w taki sposób, aby swoją nowoczesną, minimalistyczną formą dawał jednoznaczny sygnał o nowym, drugim życiu fabryki – piszą architekci.
Elewację wykonano z gładkiego, czarnego tynku, który kontrastuje z chropowatą, ciepłą cegłą elewacji budynków pofabrycznych. Usytuowanie budynku na sztucznie usypanym wzniesieniu w niedalekiej odległości od drogi wykluczyło zaprojektowanie potrzebnej ilości miejsc parkingowych od strony istniejącego głównego wejścia. Parking zlokalizowano więc po drugiej stronie budynku. Powstały w ten sposób problem funkcjonalny, polegający na umieszczeniu parkingu i wejścia po dwóch stronach obiektu, rozwiązano poprzez stworzenie drugiego, równoważnego wejścia. Strefy wejściowe połączono holem, który stał się poziomym rdzeniem całego budynku.
Drugi z przebudowanych obiektów pełnił niegdyś funkcję stajni, a później magazynu. Choć nie był bezpośrednio związany z produkcją porcelany, jego architektura przypomina pozostałe budynki wchodzące w skład historycznej fabryki. Traktując ściany zewnętrzne i dach budynku jako skorupę, chcieliśmy, aby obiekt pozostał w swoim wyrazie niezmieniony, by podkreślał swoją przynależność do pozostałych obiektów kompleksu pofabrycznego - piszą projektanci.
Założenia programowo-funkcjonalne dla budynku pociągnęły za sobą konieczność powiększenia jego kubatury. Aby uniknąć nadbudowy czy rozbudowy, które spowodowałyby utratę oryginalnego charakteru pofabrycznej architektury, projektanci zdecydowali się na obniżenie posadzki o jeden poziom. Na powstałej w ten sposób dwukondygnacyjnej przestrzeni udało się pomieścić planowane funkcje, jednocześnie zachowując charakterystyczne elementy konstrukcji, ceglane ściany, drewnianą więźbę i stalowe dźwigary.
