Przebudowa ośrodka opieki dla osób starszych w Dobrzeniu Wielkim

i

Autor: Archiwum Architektury Fot. J. Ceborski

Przebudowa ośrodka opieki dla osób starszych

2017-08-07 17:59

Wrocławska pracownia PORT zaprojektowała przebudowę Domu Pomocy Społecznej dla osób starszych przy Klasztorze Sióstr Franciszkanek Szpitalnych w Dobrzeniu Wielkim. Założeniem architektów było stworzenie domowej atmosfery i przyjaznych warunków zamieszkiwania. Obiekt uzyskał wyróżnienie w konkursie na Mistera Architektury województwa opolskiego.

Mieszkańcami Domu Pomocy Społecznej dla osób starszych przy Klasztorze Sióstr Franciszkanek Szpitalnych w Dobrzeniu Wielkim są przede wszystkim osoby z okolicznych wiosek, którym stan zdrowia nie pozwala już na samodzielne zamieszkiwanie. Przyjeżdżają do ośrodka ze swoimi przyzwyczajeniami do otwartych przestrzeni, ogrodu i relacji sąsiedzkich.

Projektując dom dla osób starszych chcieliśmy, aby każdy czuł się jak u siebie, mógł odnaleźć w nowym miejscu elementy, które obecne są w indywidualnych wspomnieniach o domu. Na formę i kształt budynku wpływ miała też bardzo długa, wąska działka i ciągnący się wzdłuż niej ogród, który na końcu przechodzi w zagajnik - wyjaśniają architekci z pracowni PORT.

Realizacja objęła budowę nowego skrzydła, nadbudowę parterowej bryły oraz częściową przebudowę istniejącego budynku. Celem architektów była poprawa warunków mieszkalnych w obiekcie, poprzez usunięcie jego wad oraz stworzenie domowej atmosfery. Ciemne korytarze doświetlono światłem dziennym i otwarto widokowo na ogród. W centralnej części dotychczas pozbawionego przestrzeni wspólnych budynku zaprojektowano przestronne, częściowo dwukondygnacyjne foyer. Dzięki takiemu rozwiązaniu do środka wprowadzono światło i przestrzeń, oraz utworzono miejsce spotkań funkcjonujące niezależnie od pory roku.

Połączone ze sobą widokowo foyer i dwa zewnętrzne patia – jedno o charakterze klasztornego wirydarza, drugie otwarte na ogród – to kolejne elementy przestrzeni służące budowaniu relacji międzyludzkich. Zewnętrzny długi stół, ława z widokiem na ogród służą do wspólnego spożywania posiłków. Patio w formie kameralnego wirydarza ze źródłem wody i zielenią sprzyja wyciszeniu, rozmowom i zadumie. W lecie stanowi skrót komunikacyjny. Foyer jak również poszerzenia korytarzy przed wejściami do każdego pokoju pełnią rolę ławki przed domem - miejsca odpoczynku i rozmowy.

Przed przebudową obiekt posiadał zbyt małe pokoje w całości wypełnione łóżkami, bez typowego dla domu układu i strefowania. Dzięki wprowadzonym zmianom pokój stał się domem, a nie szpitalną izbą, korytarze zaś są uliczkami, na które nanizane są przestrzenie mieszkalne. Pomieszczenia te posiadają wyodrębnioną część dzienną, mały aneks z czajnikiem, część garderobianą, strefę sypialną i łazienkę. Cały budynek został też dostosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych.

Przed II wojną światową Zakon Sióstr Franciszkanek Szpitalnych prowadził podobny dom, Dom ST. Anna Stift w miejscowości Pokój. W roku 1945 S.M. Herais oraz jej podopieczni schronili się przed nadciągającymi oddziałami radzieckimi w starej stodole obok leśniczówki. Stodoła została spalona wraz z ludźmi znajdującymi się w środku. Dom zaprojektowany przez pracownię PORT przyjął imię Siostry Herais. Historię jej śmierci i jej podopiecznych opowiada fragment fundamentów tej starej stodoły wmurowany w ścianę foyer. W szczelinie pod nim umieszczono wspomnienie tej tragicznej historii.