| Nazwa obiektu | Rozbudowa Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu |
| Adres obiektu | Marii Skłodowskiej-Curie 9, Zabrze |
| Autorzy | Atelier Tektura |
| Inwestor | Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu |
| Projekt | 2011 |
| Data realizacji (początek) | 2012 |
| Data realizacji (koniec) | 2015 |
| Koszt inwestycji | ok. 55 000 000 PLN |
Nowy budynek Śląskiego Centrum Chorób Serca im. Zbigniewa Religii w Zabrzu oddano do użytku w 2015 roku, w trzydziestą rocznicę powołania do życia zabrzańskiej kardiologii. W obiekcie mieści się nowy oddział leczenia chorób płuc, w którym przeprowadzane są m.in. przeszczepy tego narządu u osób chorych na mukowiscydozę. Na czterech kondygnacjach o łącznej powierzchni 5,5 tys. m2 znalazły się pracownia rezonansu magnetycznego oraz medycyny nuklearnej, bank krwi oraz oddział chirurgii z czterema nowymi salami operacyjnymi i oddziałem pooperacyjnym liczącym 18 łóżek. Nowy budynek, oznaczony literą C, skomunikowany jest za pomocą przeszklonego łącznika z otwartym w 2011 roku budynkiem B, pełniącym dziś funkcję głównej siedziby centrum. W skład kompleksu wchodzi również budynek A, w którym od 1984 roku działalność prowadził Zbigniew Religa, oraz poddany remontowi niewielki budynek D, gdzie mieści się poradnia dziecięca.
Projektując rozbudowę ŚCCS w Zabrzu staraliśmy się mieć na uwadze oddziaływanie i uczestnictwo Modułu C w pejzażu miejskim oraz odczucia pacjenta czy przechodnia związane z odbiorem budynku szpitalnego - mówi Barbara Kozielewska z pracowni Atelier Tektura. W ten sposób powstała koncepcja jasnej, prostej i zwartej bryły kojarzonej z czystością, czytelnością i nowoczesną technologią, która jest kolejnym krokiem w kierunku zmiany wizerunku całego miasta - dodaje architektka.
Elewację przepruto rzędami podłużnych okien, rozmieszczonych odmiennym rytmie na każdej z elewacji. Liczba i proporcje otworów nie dopuszczają do przegrzania wnętrz. Na utrzymanie właściwej temperatury zimą i latem wpływa także elewacja wentylowana (StoVentec R), która pozwala na ruch powietrza wewnątrz warstw ściany zewnętrznej. Uzyskano dzięki temu parametry budynku zbliżone do tych, które można zaobserwować w obiektach pasywnych, co od początku było założeniem projektantów. Zastosowane na elewacji rozwiązanie umożliwiło także zaoblenie wszystkich narożników oraz uzyskanie fasady pozbawionej bez spoin, które w warunkach panujących na Śląsku stanowiłyby problem podczas długoletniej eksploatacji. Dodatkowo na powierzchni zewnętrznej zastosowano specjalny tynk, którego powierzchnia oczyszcza się w czasie deszczu.
