W toruńskiej realizacji Fernando Menis odkrył istotę swej architektury, która zawsze zdaje się częścią krajobrazu powstałego w wyniku procesów geologicznych. Skłania do refleksji, niepokoi i inspiruje zarazem – o poszukiwaniu esencji miejsca, łączeniu przeciwieństw i niezwykłej biegłości w kreowaniu unikalnych przestrzeni piszą Ignacio Bosch Reig, profesor projektowania architektonicznego na WA politechniki w Walencji i Ewa P. Porębska, architekt, krytyk architektury, redaktor naczelna „A-m”.
Wnętrze sali koncertowej. Il. "Architektura-murator nr 02/2016"
W numerze także wypowiedź Fernanda Menisa, Grzegorza Grabowskiego, prezesa zarządu CKK Jordanki, oraz historia budowy obiektu – przypominamy założenia konkursu z 2008 roku i okoliczności, w jakich dokonywano kolejnych zmian zwycięskiego projektu.
Na początku maja uroczyście konsekrowano kościół pod wezwaniem Najświętszego Odkupiciela w La Lagunie na Teneryfie. Realizacja świątyni według projektu Menis Arquitectos zajęła 13 lat.
Fernando Menis założenia każdego swojego projektu testuje na modelach, wykorzystując do ich tworzenia tak różne materiały jak plastelina, sklejka, styrodur, glina czy gips. O kulisach jego architektonicznego warsztatu opowiadać będzie wystawa prezentowana w Muzeum Architektury we Wrocławiu.
Na początku grudnia w galerii Aedes w Berlinie otwarto wystawę „Backstage, Menis Arquitectos”. Podczas wernisażu twórczość hiszpańskiego architekta omówiły krytyczka architektury Kristin Feireiss oraz redaktor naczelna „A-m” Ewa P. Porębska.
Niewiele brakowało, by projekt Fernanda Menisa podzielił los niezrealizowanej koncepcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej autorstwa Chrystiana Kereza. Budowa sali koncertowej doszła do skutku tylko dzięki ogromnej determinacji władz miasta i hiszpańskiego architekta – przypominamy założenia konkursu z 2008 roku i okoliczności, w jakich dokonywano kolejnych zmian zwycięskiego projektu.
Chcielibyśmy, aby nowy obiekt przyczynił się do wzrostu liczby imprez kulturalnych odbywających się w Toruniu. Mam nadzieję, że stanie się jedną z atrakcji, ikoną miasta, dla którego zawsze były ważne artystyczne aspiracje – pisze Grzegorz Grabowski, prezes zarządu CKK Jordanki.
Kwestie połączenia starego z nowym staraliśmy się rozwiązać dzięki zastosowanym materiałom. Wnętrze wykończone jest konglomeratem betonu z dodatkiem kruszywa melafirowego i cegły, charakterystycznej dla fasad domów w zabytkowym centrum miasta. Na zewnątrz widać bardzo jasny, niemal biały beton, a okładzina z ceglanych odłamków pojawia się jedynie w przypominających łzy szczelinach – pisze główny projektant budynku Fernando Menis.
