Projekt Jeana Nouvela i MDW został wyłoniony w 2011 roku w międzynarodowym konkursie architektonicznym. Założeniem projektantów było stworzenie przyjaznego obrazu policji oraz nowego charakterystycznego obiektu w panoramie miasta.
Jednym z podstawowych założeń projektu była rewitalizacja znajdujących się tu zabytkowych, pochodzących z XIX wieku baraków kawalerii. W ramach przeprowadzonych prac odrestaurowano dwa skrzydła dawnych koszar, a na wolnej przestrzeni wzniesiono wieżę, która stała się dominantą założenia i nowym, czytelnym znakiem w miejskiej przestrzeni.
Program funkcjonalny obejmuje siedzibę policji umieszczoną w wysokiej na 75 metrów wieży, centrum choreografii wspólnoty francuskiej w Belgii Charleroi Danses, które zlokalizowano rozbudowie jednego z zabytkowych budynków, Muzeum Sztuk Pięknych w Charleroi oraz piwiarnię. Teren wokół budynków przekształcono w ogólnodostępną przestrzeń publiczną. Do wyłożenia placu wykorzystano cegłę w dwóch kolorach - niebieskim i czerwonym. Deptak wyłączono z ruchu kołowego. Jedyne pojazdy, które mogą poruszać się po terenie to samochody i rowery należące do policji.
i
Ciemnoniebieką ceramikę budowlaną - symbolizującą barwy policyjnych mundurów - zastosowano również jako wykończenie elewacji wieży. Znajdujące się na poziomie lobby prowadzi nie tylko do biur i innych przestrzeni zajmowanych przez policję, lecz również poprzez dwa niskie tunele do dwóch zabytkowych budynków znajdujących się po północnej i wschodniej stronie założenia. W jednym z nich pomieszczone będzie w przyszłości Muzeum Sztuk Pięknych w Charleroi. Centrum choreografii wspólnoty francuskiej w Belgii Charleroi Danses umieszczono natomiast w dawnej przestrzeni należącej do kawalerii. Rozbudowa przeprowadzona na potrzeby placówki uwzględnia przestronne lobby, trzy sale do tańca oraz przestrzenie mieszkalne dla wizytujących artystów.
Poniżej poziomu wieży zaprojektowano trzypoziomowy parking, areszt, archiwa i magazyny. Na tyłach parteru przewidziano pomieszczenie, gdzie prowadzone są przesłuchania, a na pierwszym piętrze audytorium. Trzecie piętro zajmuje dyspozytornia, dział IT oraz centrum kryzysowe. Najwyższe piętra mieszczą przestrzeń spotkań z panoramicznym widokiem na miasto. Wnętrza wieży zostały zaprojektowane na tyle elastycznie, aby w przyszłości można było zmieniać je w zależności od potrzeb.
W projekcie Jeana Nouvela i MDW wieża wydaje się dominować nad okolicą. Patrząc na nią trudno oprzeć się skojarzeniom z nowoczesnym typem centralnie zaplanowanego więzienia czy utopijnymi projektami z pod znaku Étienne-Louis Boullée. Choć z drugiej strony połączenie różnorodnych funkcji może przeobrazić miejsce w chętnie odwiedzane centrum kulturalne.
