| Nazwa obiektu | Budynek biurowo-usługowy Chmielna 25 |
| Adres obiektu | Warszawa, ul. Chmielna 25 |
| Autorzy | Bulanda, Mucha – Architekci Sp. z o.o., architekci Andrzej Bulanda, Włodzimierz Mucha, Jacek Chyrosz, Maciej Kaufman |
| Współpraca autorska | architekci Zuzanna Cichocka, Piotr Steckiewicz, Agnieszka Szuran |
| Architektura wnętrz | architekci Andrzej Bulanda, Włodzimierz Mucha, Jacek Chyrosz, Maciej Kaufman; współpraca: Marcin Maraszek, Giandomenico Racamato, Ewelina Siestrzewitowska, Agnieszka Szuran |
| Konstrukcja | KiP sp. z o.o. |
| Generalny wykonawca | Budner S.A. |
| Inwestor | LHI Sp. z o.o. |
| Powierzchnia terenu | 1253.0 m² |
| Powierzchnia zabudowy | 1052.0 m² |
| Powierzchnia użytkowa | 7244.0 m² |
| Powierzchnia całkowita | 8307.0 m² |
| Kubatura | 31060.0 m³ |
| Projekt | 2011 |
| Data realizacji (początek) | 2013 |
| Data realizacji (koniec) | 2013 |
Projektowany budynek wypełnia miejsce po wyburzonej kamienicy, odtwarzając ciągłość pierzei ulicy Chmielnej. Zmiana jego programu, z historycznej funkcji mieszkalnej z usługami w parterach na funkcję biurową z usługami w parterach, stała się pretekstem do redefinicji charakteru fasady. Miała to być architektura współczesna, zaawansowana technologicznie, harmonijnie skontrastowana z otaczającą zabudową, zarówno tą historyczną, XIX-wieczną, jak i bezpośrednio sąsiadującą, z lat powojennych. Ulica Chmielna potrzebuje nowych, współczesnych akcentów. Jej dzisiejszy pieszy charakter oraz nagromadzenie w parterach budynków lokali gastronomicznych i handlowych wymusza niejako tworzenie atrakcyjnych, przestrzennych znaków, przy pełnym respekcie dla wartości urbanistycznych jak linia i skala zabudowy. Te bezdyskusyjne wartości zostały zapisane w decyzji WZiZT, stanowiącej podstawę opracowania. Znane z wielu miast europejskich przykłady reprezentacyjnych ulic handlowych często operują strategią tworzenia z budynku i jego fasady znaku w przestrzeni, który wzbudzać ma ciekawość przechodnia. Dobór środków wyrazu jest tu zdecydowanie odmienny od klasycznego repertuaru. Fasada warszawskiego obiektu staje się atrakcyjnym produktem, choć nie skrywa za sobą – zwłaszcza w wyższych kondygnacjach – funkcji handlowych. Przekrój ulicy Chmielnej powoduje specyficzny odbiór znajdującej się przy niej architektury. Mamy tu do czynienia z handlowymi parterami, atrakcyjnymi komercyjnie, przeszklonymi, zmiennymi w czasie. Drugi poziom odbioru fasady to jej wymiar urbanistyczny, postrzegany w większości w długich skrótach lub na tle nieba w bliskich widokach w górę. Pierzeje ulicy w tej jej części ponad parterami są jednorodne stylistycznie, choć zróżnicowane wysokościowo. Chmielna nie jest tu spójnie planowanym założeniem, ale przykładem naturalnie zabudowanego fragmentu centrum XIX-wiecznego miasta. W tym kontekście nowa realizacja powinna być znakiem dzisiejszych czasów i ich możliwości technologicznych. Stąd bogata tektonika elewacji będąca swoistym współczesnym wykuszem, odbierana z boku w długich kadrach z charakterystycznie wyartykułowanymi miękkimi, kolorowymi bocznymi płaszczyznami. Estetycznie lekka fasada ze szkła z barwnymi elementami jest bliższa domom handlowym Ściany Wschodniej, które zamykają perspektywę ulicy Chmielnej.
