Idea projektu dotyka szerszego kontekstu środowiska i stawia pytania o przyszłość miast. Proponowane rozwiązanie to sugestia, że w dynamicznie rozwijającym się świecie nastawionym na wykorzystanie technologii nie powinniśmy zapominać o rozwiązaniach bardzo podstawowych - jak dostęp do natury, świeżego powietrza czy wody. Bridge The Gap reprezentuje nową typologię ośrodka rekreacyjnego. To idea, że życie w gęstej strukturze miejskiej wcale nie oznacza, iż ludzie nie mają dostępu do terenów zielonych i bioróżnorodnych. Mogą je znaleźć i wykorzystać jako farmy publiczne, biofiliczne przestrzenie coworkingowe lub zielone wystawy. Tego rodzaju ośrodek mógłby przynieść niewielką poprawę w skali lokalnej, ale z czasem miałby znaczący wpływ na jakość naszego życia i zmianę klimatu. Dlatego prezentowany obiekt staje się przykładem zielonej, aktywnej przestrzeni integrującej człowieka z naturą. Dodatkowo podkreśla istotny wpływ edukacji na temat podejścia bioklimatycznego w architekturze. Ponadto, jest to próba zamanifestowania konieczności bardziej ekologicznego kierunku rozwoju i transformacji z postindustrialnej opuszczonej przestrzeni portu Merwe-Vierhaven w przestrzeń tętniącą życiem, różnorodną i kolorową. Na każdej z głównych kondygnacji stworzony został inny biotop, odrębny mikroświat, z różnorodną funkcją, nasłonecznieniem i atmosferą. Dzięki temu obiekt ewoluuje w czasie, zmienia się razem z roślinnością, która go współtworzy. Poziom podwodny jest najciemniejszy, najbardziej tajemniczy i zapewnia kontakt z nieznanym światem biotopu wodnego. Wysoka transparentność przestrzeni zapewnia wizualny dostęp do atmosfery podwodnej. Zwiedzający mogą poczuć się jak podczas nurkowania i odkryć wyjątkowy świat nieznanego im środowiska. Wewnętrzne patio wodne są wyposażone w specyficzne podwodne gatunki roślin. Parter to główna ścieżka spacerowa. Na tym poziomie spełniamy podstawową funkcję mostu, czyli komunikacja dodatkowo wyposażana w miejsca rekreacyjne z niską roślinnością, miejsca siedzące wokół pływającej zieleni i wiszące rośliny. Biotopy, które tu spotykamy to: lilia wodna, cattail, a także gatunki pnące, jak bluszcz, aristolochia czy wisteria sinensis.Poziom +6m z roślinami takimi jak monstera, chamedora, ficus, ceropegia itp. wraz z zewnętrznymi zielonymi kieszeniami na elewacji, tworzy niezwykle biofilną przestrzeń do pracy, nauki, spotkań. Najwyższy poziom posiada dostęp do tarasu na dachu. To jasna, pełna światła dziennego, i pięknych widoków na miasto i port przestrzeń. Ogród na dachu utrzymany jest w charakterze naturalnym, wręcz łąkowym. Architektura pozostawia też miejsce na interakcję użytkowników. Za pomocą systemu ruchomych platform, mogą oni dostosowywać przestrzeń w zależności od indywidualnych potrzeb. Zastosowanie innowacyjnych rozwiązań materiałowych jak zielone kieszenie na elewacji z hydroceramiki, dodatkowo podkreślają nowatorski i koncepcyjny charakter pracy. To swoisty manifest rozważający kierunek rozwoju przyszłej architektury oraz metafora wzajemnych połączeń użytkownika, technologii oraz środowiska.
Specjalny NEWSLETTER STUDENCKI „Architektury-murator”co miesiąc nowa porcja architektonicznych newsów z Polski i ze świata!
