Powodem wyboru tematu pracy było wzbogacenie oferty turystycznej obszarów wiejskich, stworzenie ciekawych szlaków turystycznych z możliwością krótkotrwałego zamieszkania. Stworzenie obiektu jako samotni dla spragnionych kontaktu z naturą może przyczynić się do rozwoju turystyki na tym obszarze. Zaciszne miejsce w głębi lasu, gdzie można ukoić nerwy i do woli kontemplować naturę, a jednocześnie znaleźć bezpieczne i przytulne schronienie. Jest przeznaczony dla tych, którzy poszukują kontaktu z przyrodą i chcą spędzić jakiś czas w samotności. Ma pomagać w kształtowaniu charakteru i skłaniać do refleksji. Wraz ze wzrostem natężenia ruchu samochodów, pośpiechu i koncentracji towarzyszy rosnąca potrzeba kontaktu z naturą i z samym sobą. Las od wieków dawał schronienie i nadal oferuje aurę spokoju, czasem grozy, zaspokajając dość podstawową potrzebę kontaktu z niemal niewidoczną w wielkim mieście naturą. Większość dzisiejszej ludności świata mieszka w dużych, tętniących życiem, czasami chaotycznych miastach. Dlatego zwykle, myśląc o oderwaniu się od obowiązków i codziennych zajęć, wyobrażamy sobie siebie relaksującego się w odległym lesie. Architektura hotelarska oferuje szeroką gamę rozwiązań dla wszystkich typów podróżników i turystów. Dla tych, którzy chcą całkowicie oderwać się od codziennego życia w mieście, będąc blisko związanym z naturą, dobrym rozwiązaniem mogą być małe hotele i domki położone bezpośrednio w naturalnym środowisku. Obiekty te są zaprojektowane w taki sposób, aby ich naturalne otoczenie stało się najważniejszym atutem, a budynek wtopił się w otoczenie. Chodzi o to, że budownictwo, krajobraz i przyroda łączą się ze sobą, powodując jak najmniejszy wpływ na środowisko.
Założeniem projektu jest obiekt dla dwojga jako środowisko życia człowieka, samotnia, w formie Coconu. Przyjęto jako miejsce odosobnionego dziennego jednodniowego życia w nieskażonej cywilizacją naturze. Obiekt pełni funkcję poznania i integracji z naturą, a także poznania walorów, odczuwania środowiska, wąchania, dotyku. Jest otwarciem na strefę niepoznaną, czyli duchową. Podkreśla związek między człowiekiem a człowiekiem, człowiekiem a kulturą oraz człowiekiem a naturą. Poznaje środowisko. Jest rekreacją, wypoczynkiem, recepcją dóbr natury, nieintensywną doświadczalną pracą naukową i artystyczną. Przeżycie doznań zmysłowych i duchowych. Cocon jest podporządkowany walorom środowiska i krajobrazu. Wykorzystany jest budulec naturalny. Budynek ma silny związek z naturą. Bryła budynku, z założenia przypominająca ścięte pnie drzew ułożone jedne na drugich. Całość stanowi przesłane lokalnego ducha miejsca.
Specjalny NEWSLETTER STUDENCKI „Architektury-murator”co miesiąc nowa porcja architektonicznych newsów z Polski i ze świata!
