[Nie]istniejące granice

i

Autor: Archiwum Architektury Wizualizacja; Il. Piotr Pasierbiński, Ewa Sroczyńska

[Nie]istniejące granice

2017-08-31 12:08

Prezentujemy projekt dyplomowy Piotra Pasierbińskiego i Ewy Sroczyńskiej z Politechniki Krakowskiej, który otrzymał nagrodę krakowskiego oddziału SARP za najlepszy Dyplom Roku 2017.

Projekt [Nie]istniejące granice wykonany pod kierunkiem profesora Andrzeja Kadłuczki otrzymał w czerwcu br. Krakowską Nagrodę SARP za najlepszy Dyplom roku 2017 oraz zakwalifikował się do ścisłego finału Dorocznej Polsko- Niemieckiej nagrody Integracyjnej BDA-SARP 2017. Nagrodę równorzędną przyznano projektowi Muzeum Architektury i Designu w dawnym hotelu Cracovia. Koncepcja przebudowy obiektu wraz z zagospodarowaniem terenu autorstwa Alicji Nowak, który prezentowaliśmy w nr 5/2017 „A-m”

(RED.)

Temat: [NIE]ISTNIEJĄCE GRANICE

Autorzy: Piotr Pasierbiński, Ewa Sroczyńska

Uczelnia: Politechnika Krakowska,

Promotor: Prof. dr hab. inż. arch. Andrzej Kadłuczka

Opis autorski (fragment)

[Nie]istniejące granice to projekt odnoszący się do aktualnej sytuacji na świecie, narastającego procesu zamykania granic i budowania murów. Zespół zlokalizowano na opuszczonym przejściu granicznym Sopron-Klingenbach. Składa się z symbolicznego, wysokiego muru (część C), zbudowanego na dawnym przejściu granicznym, w pasie tzw. ziemi niczyjej, przez który przebiega główna droga łącząca Węgry z Austrią, oraz z dwóch dużych kubatur (część A i B) zlokalizowanych po obu stronach granicy. Mur – jedyna kubatura na powierzchni ziemi, jako najbardziej prymitywna forma granicy, jest memoriałem, który poprzez swoją skalę i brutalność, wyzwala w człowieku uczucie bezsilności. Na jego szczyt prowadzi droga, zakończona platformą z widokiem na świat po drugiej stronie muru. Podziemna kubatura (część A) zlokalizowana po austriackiej stronie granicy, poświęcona jest sztuce wielokulturowego wyrazu rozwoju cywilizacji człowieka. Przestrzeń Galerii Sztuki rzeźbiona jest przede wszystkim za pomocą światła, które swoją niematerialnością próbuje przeciwstawiać się brutalnej formie muru. Kolejny element projektu to podziemna kubatura (część B) usytuowana po stronie węgierskiej granicy, dedykowana nauce, jako elementowi poznawczemu związanemu z charakterem ludzkim, który przez swoją dociekliwość nie akceptuje granic. Dwupoziomowe Centrum Nauki ma za zadanie obnażyć brutalizm idei muru. Koncepcja bryły jest skupiona wokół 26 szklanych atriów symbolizujących wszystkie kraje członkowskie strefy Shengen, które zadeklarowały zniesienie kontroli i granic. Przewidziano także symboliczne atrium oczekujące na dołączenie kolejnego kraju. Obie strefy łączą się w sercu projektu – centralnej platformie obrotowej, znajdującej się pod przebiegającą autostradą strefy Shengen, która łączy świat sztuki ze światem nauki. [Nie]isteniejące granice to manifest pokazujący, iż architektura może być bezpośrednio zaangażowana w rozwiązywanie konfliktów oraz wspomagać walkę o podstawowe prawa człowieka.