Projekt kompleksu stymulacyjno-relaksacyjnego w przestrzeni modelowej inspirowany żwyiołami

Zakres dyplomu licencjackiego obejmuje projekt koncepcyjny bryły budynku oraz wnętrz kompleksu stymulacyjno-relaksacyjnego o łącznej powierzchni 1901,3 m². Analizując poszczególne elementy krajobrazu przy użyciu mapy satelitarnej i kartograficznej – wulkan Batur (ogień), jezioro Batur (woda), Zachodni Park Narodowy Bali (ziemia) oraz klif Karang Boma (wiatr) wydobyto kształty oraz linie, które następnie wpisano w poszczególne strefy.

Projekt jest skierowany do osób zmagających się ze stresem oraz długofalowym zmęczeniem spowodowanym pracą lub innymi czynnikami zewnętrznymi, a także chorobą cywilizacyjną – depresją. Przestrzeń relaksacyjna stymuluje umysł oraz relaksuje ciało, a także wycisza.

Strefa gastronomiczna została zaprojektowana na bazie balijskiego klifu Karang Boma, który wyznaczył linie posadzki oraz kształt sufitów podwieszanych. Linia zdefiniowała ostateczny wygląd przeszklonego patio z otwartym dachem. Kaskadowe siedziska w patio zostały zainspirowane balijskimi polami ryżowymi. Otwarta przestrzeń ma łączyć człowieka z otaczająca go przyrodą.

Strefa relaksacyjna dzieli się na podstrefy – ognia, wody, wiatru, ziemi oraz dźwięku. Są to główne żywioły uznawane przez wyznawców dominującego na wyspie Bali hinduizmu. Strefę ognia obejmuje basen jacuzzi w kształcie kartograficznych linii obrysu balijskiego wulkanu Batur i sauna parowa. Podwieszany sufit w tej strefie ma przypominać kaskadowość wgłębienia w kraterze wulkanu Batur. Strefa ziemi to wysepka o organicznym kształcie bazującym na planie granic Parku Narodowego Kintamani. Zastosowano mozaikę, która dzięki swoim właściwością przystosowana jest do stref basenowych. Dzięki przenośnym matom możliwe jest organizowane zajęć grupowych wśród zieleni. Linia klifu Karang Boma (wiatr) ciągnie się przez cały kompleks. Przedłużeniem jej w strefie rekreacyjnej jest zielona ściana z zaprojektowaną roślinnością. Całość układa się w falisty kształt, a zagłębienie posadzki tworzy podgrzewane siedziska. Strefa dźwięku obejmuje sale medytacyjną, w której posadzka została podzielona przez przebiegającą linię graniczną kształtu strefy ziemi. Forma zagłębienia siedziska ma symbolizować zagłębienie we wnętrzu człowieka jakim jest proces medytacji.

Zastosowano materiały wykorzystane w innych częściach obiektu, aby nie wprowadzać nowych materiałów, które mogłyby zdekoncentrować osoby medytujące. Dzięki świadomemu projektowaniu wnętrz projektant przyczynia się do spowolnienia zjawiska jakim jest globalne ocieplenie. W strefie gastronomicznej dominuje drewno pozyskiwane z lasów zarządzanych w sposób odpowiedzialny. Kolejnym ekologicznym materiałem jest szkło, które nadaje się stuprocentowo do procesu recyklingu. W projekcie użyto mozaikę marki Bissazza, która jest tworzona przy użyciu technik rzemieślniczych, a nie w masowo. Oprawy oświetleniowe wyposażone zostały w żarówki LED, które zużywają do 85% mniej energii w porównaniu z tradycyjnymi, zmniejsza to emisje gazów cieplarnianych.

Hortiterapia bierna ma istotną rolę w projekcie kompleksu relaksacyjno-stymulacyjnego. Zastosowane rośliny w strefie gastronomicznej oraz relaksacyjnej mają pobudzać zmysły użytkowników poprzez przebywanie wśród roślin. Roślinność przyczynia się do redukcji stresu a także polepsza nastrój. W przestrzeni publicznej, gdzie przebywa dużo osób stężenie dwutlenku węgla jest większe. Zaprojektowane zielone strefy oczyszczają powietrze z toksyn i produkują tlen.

Notatka biograficzna:Nazywam się Patrycja Ilcewicz. Studiuję na Akademii Sztuki w Szczecinie. Moją pasją jest projektowanie, rośliny i fotografia. Wszystkie te pasje łączę ze sobą. Najważniejsza jest dla mnie idea eko-designu. W swoich projektach wykorzystuję naturalne materiały oraz rośliny. W fotografii najbardziej cenię sobie uchwycenie ulotnych chwil, a także układy kompozycyjne.