Architektura MuratorTechnikaCentrum kulturalne w Szanghaju

Centrum kulturalne w Szanghaju

Wielofunkcyjny zespół Bund Finance Center zaprojektowany wspólnie przez pracownie Foster + Partners oraz Heatherwick Studio stanowi element rewitalizacji nabrzeża rzeki Huangpu w historycznej części Szanghaju. Głównym elementem założenia jest budynek centrum kulturalnego – siedziba Fundacji Fosun z charakterystyczną ruchomą elewacją. Składa się ona z trzech przesuwnych zasłon, zbudowanych łącznie z 675 metalowych rur o długości od 2 do 16 metrów, podwieszonych do automatycznie sterowanych prowadnic – pisze Maciej Lewandowski.

Centrum kulturalne w Szanghaju
Na drugiej kondygnacji zaplanowano taras. W zależności od ustawienia elewacji, może ona odsłaniać bądź zakrywać widok na Pudong
Fot.: Laurian Ghinitoiu dzięki uprzejmości Foster + Partners & Heatherwick Studio
Centrum kulturalne w Bund Finance Center (Fundacja Fosun)Szanghaj, Chiny
AutorzyFoster + Partners; Heatherwick Studio
Współpraca autorskaECADI
Architektura krajobrazuMartha SchwartzPartners
KonstrukcjaECADI/Thornton TomasettiStructure Design
Konsultant ds. fasadyTongji University
Konsultant ds. oświetleniaBPI
Generalny wykonawcaShanghai Construction Group
InwestorShanghai Zendai Bind Int’l Financial; Services Center Property Co., Ltd.
Powierzchnia założenia426 073 m2 (w tym: biura – 190 000 m2; obiekty kulturalne i handlowe – 90 000 m2; hotel – 30 000 m2)
Powierzchnia całkowita4000.0 m²
Projekt2010
Data realizacji (koniec)2017

Wielofunkcyjny zespół Bund Finance Center zaprojektowany wspólnie przez pracownie Foster + Partners oraz Heatherwick Studio stanowi element rewitalizacji nabrzeża rzeki Huangpu w historycznej części Szanghaju. Zajmujące eksponowaną lokalizację w strukturze przestrzennej dzielnicy budynki, o łącznej powierzchni 420 000 m2, akcentują zakończenie Bundu – najbardziej znanej, historycznej promenady miasta. Założenie składa się z ośmiu obiektów o funkcji handlowo-usługowej, biurowej, hotelowej oraz kulturalnej i stanowi urbanistyczny łącznik pomiędzy dawną częścią Szanghaju i nowym centrum finansowym. Jednocześnie jest łatwo dostępne dla pieszych, stanowiąc przykład współczesnej przestrzeni publicznej o wysokiej jakości. Południową część terenu inwestycji zajmują dwa wieżowce o wysokości 180 m, natomiast budynki zlokalizowane od strony rzeki nawiązują skalą i proporcjami do reprezentacyjnej, XIX-wiecznej zabudowy wzdłuż Bundu. Istotnym zagadnieniem projektowym w skali urbanistycznej było określenie gabarytów poszczególnych części zespołu w taki sposób, aby właściwie nawiązać zarówno do kontekstu historycznej zabudowy jak i do tej współczesnej, rozciągającej się wzdłuż nabrzeża rzeki i w centrum miasta. Głównym elementem założenia jest budynek centrum kulturalnego – siedziba Fundacji Fosun z charakterystyczną ruchomą elewacją.

Czytaj też: Największe miasta świata: ranking 2021 |

Centrum kulturalne w Szanghaju
Zespół zlokalizowano przy głównej promenadzie na prawym brzegu rzeki Huangpu w Szanghaju. Kompleks łączy stare miasto z nową dzielnicą finansową
Fot.: Laurian Ghinitoiu dzięki uprzejmości Foster + Partners & Heatherwick Studio

Konstrukcja

Budynek fundacji mieści jednocześnie przestrzeń wystawienniczą i teatralną, ale mogą się tu odbywać także różnego rodzaju wydarzenia, takie jak pokazy mody czy imprezy towarzyszące wprowadzaniu na rynek nowych produktów. Obiekt inspirowany jest scenami tradycyjnych teatrów chińskich. Ruchoma elewacja składa się z trzech przesuwnych zasłon, zbudowanych łącznie z 675 metalowych rur o długości od 2 do 16 metrów, podwieszonych do automatycznie sterowanych prowadnic. Zasłony nawiązują do tradycyjnego w Chinach nakrycia głowy panny młodej, składającego się z luźno zwisających frędzli, odpowiednika europejskiego welonu. Tworzące elewacje rury mają średnicę 30 cm, wykonano je z profili ze stopu magnezu oklejonych bardzo cienką blachą ze stali nierdzewnej z wytłoczeniami przypominającymi włókna roślinne lub powierzchnię tkanego materiału. Pod względem architektonicznym obiekty biurowe i handlowe składające się na zespół BFC to proste bryły o estetyce inspirowanej historyczną zabudową Szanghaju. Połączono w nich nowoczesne systemy fasadowe zastosowane do realizacji ścian zewnętrznych z ręcznie wykańczanymi powierzchniami kamiennymi (granit), którymi akcentowano narożniki i gzymsy pośrednie wyznaczające podziały architektoniczne na elewacjach, a niektóre detale wykonano z brązu.

Tagi:
Adaptacja kamieniołomów w prowincji Zhejiang w Chinach Transformacja kamieniołomów w miejsca służące turystom i lokalnej społeczności, przy jak najmniejszej ingerencji w ich formę, przyczynia się do rewitalizacji krajobrazu i regionu – imponujący chiński projekt opisuje Wiktor Kowalski.
Miasto postpandemiczne. Jak powinny wyglądać samowystarczalne jednostki miejskie po pandemii? Xiong'an ma być pierwszym miastem postpandemicznym. To urbanistyczna odpowiedź m.in. na obecny światowy kryzys związany z pandemią COVID-19.
Park krajobrazowy w Xingyi Międzynarodowe konsorcjum, w którego skład wchodzą trzy młode biura architektoniczne z Warszawy, Lublina i Poznania, zwyciężyło w konkursie na projekt parku krajobrazowego w Xingyi w południowo-zachodniej części Chin.
Kaplica Dźwięku w Chinach W górskiej dolinie na północ od Pekinu powstaje sala koncertowa. Inspiracją do jej formy stały się właściwości przestrzeni rezonacyjnych muszli, drewnianych instrumentów, a nawet ludzkiego ucha. Za projekt odpowiada pracownia OPEN.
Polska architektura w Chinach Przygotowana przez „A-m” i MSZ podróżująca wystawa Polska. Architecture tym razem odwiedziła 30-milionowe Chongqing w centralnej części Chin. Otwarciu ekspozycji towarzyszyło polsko-chińskie forum architektów zorganizowane przez Konsulat RP w Czengdu we współpracy z Chongqing Survey & Designing Association, w którym ze strony polskiej wzięli udział m.in. Piotr Kuczyński z Kuryłowicz & Associates, Jan Belina-Brzozowski i Wojciech Kotecki z BBGK Architekci, Wojciech Młynarczyk z Młynarczyk Architekt oraz Marcin Szczelina – relacja Beaty Tylec-Skórki.
Biblioteka w Tiencinie Bibliotekę zlokalizowano na granicy miejskiego parku, w zespole pięciu budynków o funkcji kulturalnej zaprojektowanych przez takie pracownie jak Bernard Tschumi Architects i GMP. Geometria pięciokondygnacyjnego gmachu zmienia się od typowej, prostokreślnej bryły, do krzywoliniowej sali głównego atrium, której ściany są wielopiętrowymi regałami na książki, wyposażonymi w drabiny i chodniki umożliwiające użytkownikom dostęp na poszczególne poziomy. Górną obudowę atrium stanowią stropy zbudowane z belek stalowych podwieszonych do przestrzennych, stalowych kratownic – pisze Maciej Lewandowski.