Hotel Morfeusz w Makao. Projekt Zaha Hadid Architects
Gdy projekt zlecono pracowni Zaha Hadid Architects, na terenie inwestycji istniały już fundamenty wybudowane pod niezrealizowany budynek mieszkalny. Wzniesiono na nich dwie wieże o wysokości 160 m spięte u podstawy i w zwieńczeniu łącznikami mieszczącymi przestrzenie do wspólnego użytku gości. Przerzucenie funkcji konstrukcyjnej na ścianę zewnętrzną pozwoliło projektantom w dużej mierze zrezygnować ze ścian i słupów, które ograniczałyby aranżację pomieszczeń. Przestrzennie sztywna, stalowa konstrukcja elewacji stanowi pod względem statycznym strukturę przenoszącą obciążenia pionowe i poziome, współpracując z żelbetowymi trzonami wylewanymi na miejscu – pisze Maciej Lewandowski.
Wieże o wysokości 160 m połączono dwoma łącznikami, w których zlokalizowano przestrzenie wspólne m.in restauracje i kawiarnie; Fot. Ivan Dupont
Hotel MorfeuszCotai, Makao, Chińska Republika
Ludowa
AutorzyZaha Hadid Architects
Współpraca autorskaLeigh and Orange; CAA
City Planning and Engineering
Consultants
Makao jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc w Azji – w 2017 roku przyjechało tu aż 32 mln turystów. City of Dreams to zlokalizowany w mieście wielofunkcyjny kompleks rozrywkowy, w którego skład wchodzi kasyno, dwa teatry, centrum handlowe, 20 restauracji i cztery hotele, w tym – Morfeusz. Bryła nowo powstałego Morfeusza, inspirowana płynnymi kształtami tradycyjnych chińskich ozdób z jadeitu, została zaprojektowana jako pionowa ekstruzja prostokątnego fundamentu. Gdy projekt zlecono pracowni Zaha Hadid Architects, na terenie inwestycji istniały już fundamenty wybudowane pod niezrealizowany budynek mieszkalny. Wzniesiono na nich dwie wieże o wysokości 160 m spięte u podstawy i w zwieńczeniu łącznikami mieszczącymi przestrzenie do wspólnego użytku gości – restauracje, kawiarnie i hole. Przebicia bryły w połowie wysokości pozwoliły wytworzyć zaskakujące powiązania widokowe i jednocześnie zwiększyć powierzchnię ściany zewnętrznej doświetlającej wnętrza o charakterze ogólnodostępnym – lobby, hole, przestrzenie rekreacyjne.
Połączony trójkondygnacyjnym podium z resztą kompleksu 40-piętrowy hotel mieści 770 pokoi gościnnych, apartamentów i luksusowych „sky villas”, uzupełnionych o sale konferencyjne, wielofunkcyjne pomieszczenia przeznaczone na eventy, pokoje do gier, restauracje, spa czy basen na dachu. Skomplikowany układ funkcjonalny zamknięto w ciągłej, jednolitej obudowie ściany zewnętrznej pełniącej rolę konstrukcji nośnej. Przez całą wysokość budynku poprowadzono dwanaście panoramicznych wind, z których roztaczają się spektakularne widoki na okolicę i na sam budynek.
Hotel Morfeusz zlokalizowano w południowej części Makao, na terenie wyspy Cotai, nowo powstałego obszaru, który w wyniku osuszania połączył wyspy Coloane i Taipa, wchodzące również w skład Makao; Fot. Ivan Dupont
Przerzucenie funkcji konstrukcyjnej na ścianę zewnętrzną pozwoliło projektantom w dużej mierze zrezygnować ze ścian i słupów, które ograniczałyby aranżację pomieszczeń. Przestrzennie sztywna, stalowa konstrukcja elewacji stanowi pod względem statycznym strukturę przenoszącą obciążenia pionowe i poziome. Współpracuje z żelbetowymi trzonami wylewanymi na miejscu. Już we wstępnych fazach projektowania założono, że układ elementów tworzących konstrukcję elewacji będzie odwzorowywać rozkład sił wewnętrznych i ich zmienność na całej wysokości budynku – od masywnych, gęsto rozstawionych krzyżulców w obszarze podium, do cieńszych, tych rzadziej rozstawionych. W ten sposób wyraz architektoniczny budynku wynika z modelu statycznego konstrukcji. Zyski energii słonecznej zmniejszono dzięki wykorzystaniu szkła o wysokich parametrach izolacyjności termicznej. Na powierzchni ponad 43 000 m2 zastosowano przeszklenie przeciwsłoneczne Saint Gobain Coolite ST136. Dodatkowym elementem ograniczającym dostęp promieni słonecznych do wnętrza jest konstrukcja elewacji stanowiąca jednocześnie ażurową przegrodę zacieniającą. Stalowe pręty i węzły struktury początkowo planowano pozostawić wyeksponowane, lecz ostatecznie zdecydowano obłożyć je panelami aluminiowymi, co pozwoliło wyeliminować liczne problemy wykonawcze i projektowe. Zewnętrzna konstrukcja elewacji jest połączona z konstrukcją stropów za pomocą stalowych łączników przechodzących przez pasy międzykondygnacyjne ściany kurtynowej, pomiędzy jej elementami konstrukcyjnymi.
Jedno z przebić rozciągające się na wysokości od 112 do 123 m; Fot. Zaha Hadid Architects
Zasadniczą geometrię budynku projektanci opracowali za pomocą programu Rhino, do którego napisali dodatkową aplikację pozwalającą określać kształty poszczególnych elementów fasady – od płaskich, powtarzalnych prostokątów, przez romby i trójkąty, do nieregularnych trójkątów – tak aby jak najdokładniej odpowiadały zadanej bryle. Elewację podzielono na trzy obszary o różnych uwarunkowaniach konstrukcyjnych: płaskie lub zakrzywione jednokierunkowo, wielokrzywiznowe oraz stanowiące połączenie obu poprzednich. W zależności od lokalizacji stosowano szkło pojedyncze lub podwójne, niskoemisyjne lub odżelazione, wzmacniane termicznie lub hartowane w systemie fasady elementowej bądź kurtynowej. Projektanci elewacji opracowali 30 różnych podsystemów, którymi kształtowano poszczególne obszary fasady. Konstrukcję wsporczą szklenia wykonano z profili aluminiowych, wzmacnianych lub wręcz zastępowanych stalą w miejscach, w których było to konieczne ze względu na rozkład sił wewnętrznych. Wyzwaniem projektowym było takie dobranie parametrów szklenia – koloru, przezierności, refleksyjności – aby jej wygląd był jednolity na całej wysokości i obwodzie bryły. Model budynku poddano testom w tunelu aerodynamicznym, co pozwoliło określić dodatkowe wymagania dla szklenia, szczególnie w narożnikach obiektu, gdzie występują nietypowe oddziaływania wiatrowe (większą od typowej grubość szklenia odkreślano w odniesieniu do wyników tych badań).
W częściach ogólnodostępnych (restauracje, hole) zaprojektowano specjalne parawany tworzące półprywatne przestrzenie; Fot. Virgile Simon Bertrand
W ramach badań model jednokrzywiznowo giętej sekcji elewacji w skali 1:1 poddano ciśnieniu 15 kPa. Ze względu na silne oddziaływanie wiatru nie zdecydowano się na wykorzystanie silikonu do mocowania szklenia – zastosowano typowe mocowanie mechaniczne z profilami maskującymi. Praktycznie całe szklenie jest hartowane i laminowane, co poza wytrzymałością na oddziaływanie wiatru ogranicza rozszerzalność termiczną pakietów szklanych. Budynek zaprojektowano z uwzględnieniem warunków sejsmicznych, wysokiego obciążenia wiatrem (przyjęto wiatr o sile tajfunu występującego raz na 200 lat) oraz temperatur i wilgotności powietrza charakterystycznych dla klimatu subtropikalnego. Inwestor precyzyjnie określił wysokie standardy materiałowe i wykonawcze w celu ograniczenia kosztów eksploatacyjnych budynku. Prefabrykowana elewacja była wykonywana z lokalnych materiałów przez miejscowych podwykonawców, dzięki czemu ograniczono koszty transportu i wykorzystano wiedzę i umiejętności dostępne na miejscu. Dodatkowo systemy wentylacyjne i klimatyzacyjne wyposażono w podzespoły odzyskujące ciepło ze zużytego powietrza wentylacyjnego, pompy ciepła wstępnie podgrzewają wodę użytkową, a system zarządzania budynkiem (BMS) reguluje wydatek energii w zależności od pogody i realnego zapotrzebowania. Obiekt nie jest klimatyzowany – jedynie określone pomieszczenia dostępne dla gości i obsługi, takie jak restauracje, lobby, korytarze w obszarze atrium, wyposażono w systemy klimatyzacyjne.
Hotel Morfeusz zlokalizowano w południowej części Makao, na terenie wyspy Cotai, nowo powstałego obszaru, który w wyniku osuszania połączył wyspy Coloane i Taipa, wchodzące również w skład Makao; Fot. Ivan Dupont
Obiekt jest częścią wielofunkcyjnego kompleksu rozrywkowego City of Dreams. Oprócz Morfeusza mieści się tam również hotel Nuwa, The Countdown i Grand Hyatt a także kasyno, teatry, centrum handlowe i restauracje; Fot. Virgile Simone Bertrand
Wieże o wysokości 160 m połączono dwoma łącznikami, w których zlokalizowano przestrzenie wspólne m.in restauracje i kawiarnie; Fot. Ivan Dupont
Aby zmniejszyć zyski energii słonecznej oraz ograniczyć dostęp promieni, zastosowano specjalne szkło przeciwsłoneczne marki Saint Gobain; Fot. Virgile Simon Bertrand
W częściach ogólnodostępnych (restauracje, hole) zaprojektowano specjalne parawany tworzące półprywatne przestrzenie; Fot. Virgile Simon Bertrand
Basen zlokalizowany na najwyższym poziomie (+40); Fot. Virgile Simon Bertrand
Dzięki przebiciom bryły uzyskano dodatkową powierzchnię elewacji doświetlającą wnętrza; Fot. Ivan Dupont
Na elewacji zastosowano 43 000 m2 szklenia – panele w formie prostokątów, rombów i trójkątów; Fot. HUFTON + CROW
Wnętrza starano się zaprojektować tak, aby współgrały z zewnętrzną powłoką – motyw trójkątów i rombów pojawia się zarówno na ścianach i podłogach atrium, jak i na marmurowej powierzchni przy recepcji; Fot. Virgile Simon Bertrand
Pomiędzy konstrukcją nośną, a konstrukcją szklanej elewacji zastosowano stalowe łączniki. Dodatkowo opracowano 30 różnych podsystemów, którymi kształtowano poszczególne obszary szklanej fasady; Fot. Bartosz Kolonko
Charakterystycznym elementem budynku jest powyginana elewacja przypominająca sieć; Fot. Ivan Dupont
Przestrzeń restauracyjna na poziomie +21 – dzięki przebiciom doświetlono wnętrza i uzyskano ciekawe powiązania widokowe; Fot. Virgile Simon Bertrand
Wokół trzonów zamontowano stalową konstrukcję elewacji, która przenosi obciążenia pionowe i poziome; Fot. Bartosz Kolonko
Widok od strony północno- -zachodniej – na pierwszym planie hotel Nuwa; Fot. Ivan Dupont
Jedno z przebić rozciągające się na wysokości od 112 do 123 m; Fot. Zaha Hadid Architects
Obiekt wyposażono w dwanaście panoramicznych wind, poprowadzonych przez całą wysokość, z których roztacza się widok na okolicę i na sam budynek; Fot. Virgile Simon Bertrand
Każdy z elementów stalowej konstrukcji został „opakowany” w aluminiową obudowę; Fot. Ivan Dupont
W atrium zaprojektowano trójwymiarowe ściany z płyt gipsowych zbrojonych włóknem szklanym, które nadają wnętrzu teatralny charakter; Fot. Virgile Simon Bertrand
Do zaprojektowania około 2500 węzłów zewnętrznej struktury wykorzystano m.in. takie programy jak Rhinoceros i Grasshopper. Poszczególne elementy były wykonane z blachy stalowej o grubości dochodzącej nawet do 150 mm, odpowiednio ogrzewanej aby uzyskać zakrzywione formy; Fot. Zaha Hadid Architects
Do zaprojektowania około 2500 węzłów zewnętrznej struktury wykorzystano m.in. takie programy jak Rhinoceros i Grasshopper. Poszczególne elementy były wykonane z blachy stalowej o grubości dochodzącej nawet do 150 mm, odpowiednio ogrzewanej aby uzyskać zakrzywione formy; Fot. Zaha Hadid Architects
Konstrukcję wsporczą wielokrzywiznowej, szklanej elewacji wykonano z profili stalowych lub aluminiowych, wzmacnianych stalą; Fot. Zaha Hadid Architects
W I etapie powstały dwa żelbetowe trzony mieszczące w centralnej części piony komunikacyjne. Trzony wylano na miejscu na istniejących fundamentach – wielkośrednicowych palach, które zdecydowano się przedłużyć; Fot. Bartosz Kolonko
Przekroje przez elewację atrium. Oznaczenia: 1 – słupek ściany kurtynowej; 2 – okładzina elewacyjna; 3 – reflektor; 4 – główna konstrukcja nośna elewacji atrium; 5 – odciąg; 6 – okładzina z elementu polimerowego zbrojonego włóknami; 7 – konsola mocująca; 8 – konstrukcja sufitu podwieszanego; 9 – roleta pożarowa; 10 – okładzina – płyty gipsowe zbrojone włóknem szklanym – GRG; 11 – połączenie głównej konstrukcji nośnej ze stalową belką obwodową; 12 – szkło przezroczyste; 13 – szkło półprzezroczyste; 14 – oświetlenie LED; 15 – stalowa belka obwodowa; 16 – kompozytowa płyta stropowa; Rys. Zaha Hadid Architects
Przekroje przez elewację atrium. Oznaczenia: 1 – słupek ściany kurtynowej; 2 – okładzina elewacyjna; 3 – reflektor; 4 – główna konstrukcja nośna elewacji atrium; 5 – odciąg; 6 – okładzina z elementu polimerowego zbrojonego włóknami; 7 – konsola mocująca; 8 – konstrukcja sufitu podwieszanego; 9 – roleta pożarowa; 10 – okładzina – płyty gipsowe zbrojone włóknem szklanym – GRG; 11 – połączenie głównej konstrukcji nośnej ze stalową belką obwodową; 12 – szkło przezroczyste; 13 – szkło półprzezroczyste; 14 – oświetlenie LED; 15 – stalowa belka obwodowa; 16 – kompozytowa płyta stropowa; Rys. Zaha Hadid Architects
Schemat ścian wewnętrznych atrium – każda z powierzchni składa się z 50 trójkątów i 4 trapezoidów o powierzchni od 2,96 m2 do 66,4 m2; Rys. Zaha Hadid Architects
Schemat parawanów zbudowanych z profili w kształcie liści; Rys. Zaha Hadid Architects
Sposób kształtowania elewacji hotelu naśladuje podziały i rytmy stosowane w historycznych budynkach na Kazimierzu, ale we współczesnym wydaniu. O nowej realizacji pracowni INDO Architekci pisze Marcin Brataniec.
Wnętrza hotelu Crowne Plaza Budapest odnoszą się do niepowtarzalnej atmosfery węgierskiej stolicy pełnej urokliwych placów, uliczek i tętniących życiem kafejek. Architekci warszawskiej pracowni Tremend znakomicie oddali w nich klimat Budapesztu.
Na warszawskiej Woli, nieopodal ronda Daszyńskiego, powstał pierwszy w Polsce hotel Crowne Plaza Warsaw – The HUB. Projekt wnętrz opracowało biuro Tremend, czerpiąc inspiracje zarówno z tętniącej życiem, eklektycznej metropolii, jak i wciąż obecnej w niej dzikiej natury.
Dobiega końca adaptacja pałaców Branickich i Szaniawskich w Warszawie na butikowy hotel. Za projekt przebudowy odpowiada studio architektoniczne SIETNICKI ze Szczecina, a za realizację spółka Budizol, znana między innymi z produkcji nowoczesnych prefabrykatów [GALERIA].
Urlop w rurze kanalizacyjnej, na platformie wiertniczej lub w beczce po winie? Może takie atrakcje czekają właśnie na Ciebie! Przedstawiamy zestawienie 10 najdziwniejszych hoteli na świecie.
Good Spot to pierwsza sieć mobilnych hoteli w naszym kraju. Funkcjonalne pokoje powstają w wyniku adaptacji wycofanych z rynku naczep chłodniczych, a za całym projektem stoi młode biuro architektoniczne Znamy się.