Zarówno podczas prac nad projektem, jak i później, w trakcie prowadzenia nadzorów, kluczowe było znalezienie rozwiązań, które – pozostając i atrakcyjne, i współcześnie wykonalne – umożliwiłyby zachowanie dużej kontroli nad realizacją. Chłodna i powściągliwa bryła obiektu oraz miękka, ciepła przestrzeń holu głównego miały się wzajemnie uzupełniać i podkreślać.
Zależało nam, aby materiały konstrukcyjne i wykończeniowe, rozwiązania detali oraz kolorystyka budynku, były nie tylko atrakcyjne i logiczne, ale też możliwie spójne i identyfikowalne jako jego część. Najbardziej złożony problem architektoniczny i konstrukcyjny stanowiły oczywiście ściany krzywoliniowe holu głównego. Zastosowane w tym przypadku rozwiązania miały też wpływ na ostateczny charakter pozostałych wnętrz obiektu.
Trójwymiarowy model powierzchni ścian stanowił punkt wyjścia dla kolejnych modeli konstrukcyjnych i opracowań wykonawczych, a także bazę współrzędnych geodezyjnych używanych na budowie do weryfikowania ich krzywizn. Rozważane były różne możliwości, od monolitycznych ścian żelbetowych poprzez prefabrykowane panele fibrobetonowe aż po ostatecznie zrealizowane ściany w konstrukcji stalowej wykończone natryskiem betonowym. Kolejne etapy prac niosły ze sobą zmiany konstrukcji, rozwiązań instalacyjnych, ale też faktury i kolorystyki ścian, co wiązało się z modyfikacjami rozwiązań materiałowych i kolorystycznych reszty budynku.
Dobra współpraca z naszymi partnerami w biurach branżowych oraz z wykonawcami obiektu umożliwiła realizację elementów tak efektownych i trudnych jak wspomniane ściany krzywoliniowe, most spinający ze sobą dwa poziomy posadzki holu głównego czy podwieszone do konstrukcji dachu 16-metrowe przeszklenie otwierające tę przestrzeń na zachodnią część parku. Dobór materiałów wykończeń i indywidualne rozwiązania detali służyły nadaniu spójności zróżnicowanym formom i funkcjom występującym w muzeum.
