O unikalności projektu stanowi otwierany dach, który składa się z dwóch połaci, każda o wymiarach ok. 10 x 22 m i konstrukcji przestrzennych kratownic stalowych. W czasie otwierania każda z połaci obraca się o ok. 82,5° wokół osi równoległej do linii okapu, by po niecałych dwóch minutach osiągnąć pozycję wertykalną.
Profesor Rizzi wielką wagę przykładał do odpowiedniego wychylenia połaci, w efekcie czego wewnętrzne płaszczyzny dachu tworzą z posadzką widowni niemal kąt prosty. Każda z kratownic wsparta jest wspornikowo na 8 siłownikach podnoszących, które zbudowano ze stalowych ram z napędami śrubowymi połączonymi przekładnią. Korpus podnośnika zamocowano przegubowo do podstawy wsporczej. Stalowa struktura dachu przytwierdzona jest do żelbetowej konstrukcji budynku. Właśnie rozwiązanie tego połączenia stało się swoistym wyzwaniem konstrukcyjnym.
Pierwszy problem stanowiła sama masa obu połaci przenoszona na mury w dwu pozycjach. W pozycji zamkniętej siły rozkładają się najbardziej równomiernie po obwodzie żelbetowej belki wieńczącej ściany widowni, w pozycji otwartej cały ciężar dachu skupiony jest wzdłuż jednej krawędzi. Drugim problemem okazało się uwzględnienie sił, które będą oddziaływać na konstrukcję żelbetową w wyniku parcia wiatru na połacie. Natomiast trzeci dotyczył obliczenia dynamicznych sił oddziaływujących na konstrukcje w trakcie otwierania bądź zamykania dachu.
Wzmocniono więc zarówno konstrukcję żelbetową, jak i strop, w którym zatopiono gniazda mocujące podstawę mechanizmów, a do usztywnienia budynku wykorzystano zewnętrzne przypory. Mechanizmy podnoszące są synchronizowane mechanicznie oraz za pomocą jednostki sterującej. W awaryjnych przypadkach mogą być sterowane indywidualnie.
Ideę otwieranego nad teatrem dachu przełożył na projekt techniczny włoski konstruktor profesor Armando Mammino. Realizacja została powierzona firmie ThyssenKrupp, która po dodatkowych badaniach i konsultacjach z profesorem Rizzim nieznacznie zmodyfikowała pierwotne założenia i rozwiązania techniczne. Za projekt konstrukcji żelbetowych odpowiadał inżynier Andrzej Dąbrowski.
