Rozbudowa Teatru Polskiego w Szczecinie

Jednym z wyzwań podczas modernizacji i rozbudowy Teatru Polskiego w Szczecinie było wykonanie pierwszej w Polsce dociskowej ściany żelbetowej, która stanowiła zabezpieczenie obudowy wykopu, a także pełni funkcję fundamentu obiektu – pisze Romuald Loegler.

Tarasy Hakena, dziś Wały Chrobrego, to widokowy taras o długości 500 m, położony na skarpie wzdłuż Odry, jedno z największych i najbardziej udanych miejskich założeń urbanistycznych w Europie, zrealizowanych na początku XX wieku według koncepcji Wilhelma Meyera-Schwartau. Cechuje je architektoniczna różnorodność – od historyzmu przez neoromantyzm aż po modernizm. Mieszczą się tu m.in. takie obiekty jak Gmach Rejencji i Dyrekcji Ceł z 1905 roku (obecna Akademia Morska) czy budynek Muzeum Miejskiego i Teatru Współczesnego z lat 1908-1913.

W przedłużeniu panoramy tarasów skarpa odrzańska gości perełkę modernizmu, budynek dawnej siedziby berlińskiej masonerii, dziś Teatru Polskiego, według projektu Adolfa Thesmachera. Dzięki inicjatywie i zaangażowaniu dyrektora teatru Adama Opatowicza aktualnie realizowany jest nowy budynek, którego ideowym przesłaniem było zbudowanie relacji pomiędzy przeszłością miejsca a jego przyszłością. Założenia konkursowe stawiały wymóg koegzystencji nowego ze starym, dając równocześnie duży margines elastyczności w sposobie formowania elementów programu i przestrzennych relacji. W projekcie jest ona jednoznaczna: minimum ingerencji w historyczny kontekst oznacza dyskretną, organiczną synergię projektowanego budynku wpisanego w ziemne uformowanie wałów. Zamierzony efekt reurbanizacji miejsca budynku to scenograficzny charakter nowo kreowanego urbanistycznego pejzażu – echo Tarasów Hakena.