| Nazwa obiektu | Centrum kulturalne DDP (Dongdaeum Design Plaza) |
| Adres obiektu | Seul, Korea Południowa |
| Autorzy | Zaha Hadid Architects |
| Współpraca autorska | Samoo Architects & Engineers |
| Architektura krajobrazu | Gross Max; Dong Sim Won |
| Konstrukcja | ARUP; Postech |
| Generalny wykonawca | Samsung Construction |
| Inwestor | Seoul Metropolitan Government/Seoul Design Foundation |
| Powierzchnia terenu | 62692.0 m² |
| Powierzchnia całkowita | 86574.0 m² |
| Projekt | 2007 |
| Data realizacji (początek) | 2009 |
| Data realizacji (koniec) | 2014 |
| Koszt inwestycji | 484 000 000 000 KRW (338 800 000 EUR) |
DDP to wielofunkcyjne centrum kulturalne w Dong- daemun, historycznej dzielnicy targowej Seulu. Wokół, na powierzchni trzech hektarów, urządzono park inspirowany tradycyjnym ogrodem koreańskim, który stanowi kompozycyjną całość z budynkiem, a zarazem zieloną enklawę, odizolowaną od miejskiego zgiełku. Pod jego powierzchnią zlokalizowano strefę handlową, sale audytoryjne, garaż wielopoziomowy i pomieszczenia techniczne. Dużym wyzwaniem dla architektów był jednak fakt, że na działce znajdowały się pozostałości historycznych murów obronnych, które należało zachować. Relikty te nie tylko wkomponowano w nową strukturę podziemnej części, ale też odpowiednio wyeksponowano – można je dziś oglądać z poziomu parku poprzez umieszczone w nawierzchni okna i świetliki.
Konstrukcja
Przy opracowywaniu koncepcji obiektu autorzy wykorzystali projektowanie parametryczne i narzędzia BIM,a w trakcie realizacji – dodatkowo zaawansowane technologicznie metody produkcji. Dzięki nim można było w sposób ekonomiczny ukształtować konstrukcję i wielokrzywiznowe elementy metalowe fasady przy jednoczesnej kontroli jakości i kosztów. Konstrukcję przyziemia wykonano jako żelbetową, w miejscach widocznych opracowaną w technologii betonu architektonicznego. Wielokrzywiznową obudowę kondygnacji nadziemnych wykonano z kolei ze stalowych rur łączonych specjalnie zaprojektowanymi elementami węzłowymi. Konstrukcję stalową pokryto 45 tysiącami perforowanych paneli elewacyjnych z blachy aluminiowej o różnych rozmiarach i promieniach gięcia. Przez perforacje przenika światło z diod LED odbite od warstwy wiatroizolacyjnej na ścianie. Otwory zagęszczano w strefach wejściowych i na przejściach między elewacją nieprzezroczystą i przeszkloną, by granica ta była mniej wyraźna.
Rozwiązania energooszczędne
W celu zmniejszenia zużycia energii architekci starali się uzyskać jak najniższy współczynnik przenikania ciepła U i możliwie największą pojemność cieplną przegród. W systemach wentylacji zastosowano odzysk ciepła ze zużytego powietrza, a do ogrzewania wykorzystano pompy ciepła i gazowe agregaty kogeneracyjne (produkujące także energię elektryczną). Również w instalacjach wodno-kanalizacyjnych zastosowano systemy proekologiczne, minimalizujące zużycie wody. Do spłukiwania toalet wykorzystywana jest woda szara i deszczówka, zamontowano też oszczędne baterie umywalkowe. Aby zagospodarować jak najwięcej wód opadowych, również do nawadniania zieleni, na terenie całego parku zastosowano wodoprzepuszczalne nawierzchnie utwardzone.
