Złoty Medal Amerykańskiego Instytutu Architektów (AIA Gold Medal) przyznawany jest od 1907 roku. Mogą go otrzymać zarówno osoby żyjące, jak i nieżyjące, które wywarły znaczący wpływ na teorię bądź praktykę architektoniczną. Wśród dotychczasowych laureatów są m.in. Thomas Jefferson (1993), Frank Lloyd Wright (1949), Louis Sullivan (1944), Le Corbusier (1961), Louis I. Kahn (1971) i Moshe Safdie (2015). Po raz pierwszy w historii medal otrzymała para architektów, a Denise Scott Brown jest dopiero drugą nagrodzoną nim kobietą (w 2014 roku przyznano go pośmiertnie amerykańskiej architektce Julii Morgan). Tym samym Amerykanie niejako nadrobili zaległości, odpowiadając na toczącą się niedawno dyskusję wokół uhonorowania nagrodą Pritzkera w 1991 roku jedynie Roberta Venturiego, z pominięciem Denise Scott Brown. Przypomnijmy: w 2013 roku grupa studentek Harvard Graduate School of Design wystosowała list otwarty do członków obecnej kapituły nagrody Pritzkera, w którym domagała się przyznania nagrody również współautorce Uczyć się od Las Vegas. W odpowiedzi jurorzy tłumaczyli, że nie mogą podważać decyzji wcześniejszych sędziów, ale nic nie stoi na przeszkodzie, by Denise Scott Brown otrzymała nagrodę w którejś z kolejnych edycji.
Złoty Medal to co prawda nie Pritzker, jest jednak najwyższym wyróżnieniem Amerykańskiego Instytutu Architektów (AIA). Scott Brown i Venturi oficjalnie otrzymają go podczas dorocznej konwencji AIA w Filadelfii w maju 2016 roku. Ich nazwiska zostaną też wyryte na honorowej ścianie w holu siedziby Instytutu w Waszyngtonie.
To, co Denise i Bob zrobili dla zawodu znacznie wykracza poza realizację jednego czy dwóch świetnych budynków. Pracując wspólnie przez całe życie, zmienili sposób, w jaki obecnie patrzymy na budynki i miasta. Wszystko, co najlepsze w dzisiejszej architekturze wypływa w ten czy inny sposób z ich pracy – mówiła po ogłoszeniu werdyktu Elizabeth Chu Richter, prezes Amerykańskiego Instytutu Architektów.
Denise Scott Brown z domu Lakofski urodziła się w 1931 roku w Zambii, ale jej rodzina pochodzi z Europy Środkowej – dziadkowie byli Żydami i przyjechali do Afryki z okolic Kowna. Wychowywała się w RPA. Studiowała m.in. w londyńskiej Architectural Association i w Stanach – na wydziale urbanistyki Uniwerystetu Pensylwanii. Wykładała na wielu uczelniach – Harvardzie, Yale, UCLA. W 1967 roku wyszła za mąż za Roberta Venturiego. Od 1969 roku szefowa działu urbanistyki w firmie Venturi and Rauch (od 1989 roku Venturi, Scott Brown and Associates). Współtworzyła najważniejsze realizacje VSBA jak Conseil Général w Tuluzie oraz Sainsbury Wing londyńskiej National Gallery. Autorka i współautorka m.in. Having Words, Architecture as Signs and Systems oraz Learning from Las Vegas. Książka, wydana pierwszy raz w 1972 roku, powstała po podróży studialnej do Las Vegas, którą architektka odbyła z Venturim w ramach zajęć uniwersyteckich. Mieszka w Filadelfii.
Robert Venturi urodził się w 1925 roku. Studiował na Uniwersytecie Princeton i Amerykańskiej Akademii w Rzymie. Współzałożyciel pracowni architektonicznych Venturi & Short (1960), Venturi & Rauch (1964), Venturi, Rauch & Scott Brown (1980), Venturi, Scott Brown and Associates (1989). W 1991 roku uhonorowany nagrodą Pritzkera. Autor Complexity and Contradiction in Architecture (1966). Uznawany jest za jednego z najważniejszych architektów i teoretyków architektury XX wieku.
