i
Odpowiadając na tekst Wojciecha Gwizdaka (W krainie latających dywanów — list do redakcji, „Architektura-murator”, 03/2014), pragniemy przypomnieć kilka faktów dotyczących polskiego udziału w Międzynarodowych Wystawach Architektury w Wenecji.Pierwsza Międzynarodowa Wystawa Architektury w Wenecji odbyła się w 1980 roku. Polska regularnie uczestniczy w tym wydarzeniu dopiero od roku 2004, głównie dzięki staraniom ówczesnej komisarz Pawilonu Polskiego w Wenecji i dyrektor Zachęty, Agnieszki Morawińskiej. Od 2008 roku rozpisywany jest konkurs otwarty, a od 2013 projekty są upubliczniane, w odpowiedzi na postulat środowisk architektonicznych. We wszystkich konkursach na projekt wystawy w Pawilonie Polskim na Biennale Architektury zasiadali przedstawiciele środowiska architektów, a wśród nich reprezentanci Stowarzyszenia Architektów Polskich, np. w 2012 — Jerzy Grochulski, wówczas prezes SARP (przewodniczący Jury), a także architekci: Krzysztof Domaradzki, Krzysztof Ingarden, Krzysztof Nawratek oraz Aleksandra Wasilkowska; w 2014 byli to: Bartek Haduch, Tomasz Konior, Przemo Łukasik, Maciej Miłobędzki, Krzysztof Mycielski, Krzysztof Nawratek, Grzegorz Piątek. Międzynarodowe Jury La Biennale di Venezia również tworzone jest przez najwybitniejszych znawców architektury. Na 11 Międzynarodowej Wystawie Architektury w Wenecji w 2008 roku wystawa Hotel Polonia. The Afterlife of Buildings prezentowana w Pawilonie Polskim została uhonorowana najwyższym wyróżnieniem — Złotym Lwem dla pawilonu narodowego. Przyznało je Jury w składzie: Paola Antonelli , Max Hollein, Jeffrey Kipnis, Farshid Moussavi, Luigi Prestinenza Puglisi. W roku 2012, na 13 Międzynarodowej Wystawie Architektury wystawa Making the walls quake as if they were dilating with the secret knowledge of great powers (przygotowana przez artystkę Katarzynę Krakowiak i kuratora Michała Liberę) otrzymała specjalne wyróżnienie Jury, w którym zasiadali Wiel Arets, Kristin Feireiss, Robert A.M. Stern, Benedetta Tagliabue, Alan Yentob. W uzasadnieniu napisano: „Ta odważna i zuchwała instalacja przypomina widzom, aby nie tylko patrzeć, ale także słyszeć... by poczuć dźwięk »wspólnego gruntu«”.Projekt Figury niemożliwe, reprezentujący Polskę na Biennale Architektury w 2014, został wybrany zdecydowaną większością głosów przez Jury, w skład którego wchodzili architekci, znawcy tematu, kuratorzy. W swoim oświadczeniu Jury napisało m.in. że projekt „charakteryzuje się przejrzystą, subtelną formą, wyrafinowanym podejściem do tematu przyszłorocznej, 14 Międzynarodowej Wystawy Architektury w Wenecji i umożliwia wielorakość interpretacji”. Dodatkowo, biorąc za punkt wyjścia założenia tegorocznego biennale w Wenecji (Absorbing Modernity: 1914–2014), Zachęta — Narodowa Galeria Sztuki zainicjowała ogólnopolską debatę na temat modernizmu w architekturze polskiej. Do inicjatywy przystąpiły instytucje i organizacje związane z architekturą, a nasze wspólne działania można śledzić na stronie www.architektura2014.weebly.com.- Marta Miśrzeczniczka Zachęty — Narodowej Galerii Sztuki
