W tej grupie dyskusje trwały aż do ostatniego dnia warsztatów, kiedy to należało zebrać owoce swoich działań i przedstawić innym uczestnikom w formie prezentacji. W końcu podjęto decyzję o stworzeniu przestrzeni zwalniającej, nazywanej slow space, która ze swojej natury miała być zaskakująca.W dzisiejszym zabieganym świecie niewielu ludzi spodziewało się, iż zamiast szarą przestrzeń uczynić atrakcyjną poprzez tak zwane akcje ożywiające, jej dotychczasowe cechy zostaną wyeksponowane i podniesione do rangi wartości dodatnich. Szarość i nuda stanowiły bowiem swoiste genius loci pasażu Apollo. Zdziwienie, wywołane niecodziennym podejściem do tematu warsztatów, pobudzać miało jednocześnie do refleksji nad współczesnym stylem życia i nieubłaganie biegnącym czasem.
Kolumny studenckie "Architektura-murator" 01/2010
