W ubiegłym roku, z okazji setnej rocznicy niepodległości Finlandii w kilku polskich miastach mieliśmy okazję oglądać wystawę Echa – sto lat fińskiej architektury i designu. W tym czeka nas wysyp jubileuszowych ekspozycji poświęconych odzyskaniu suwerenności przez Polskę, z czego gros siłą rzeczy odnosić się będzie do kształtowania wizerunku młodego państwa poprzez architekturę. Biorąc pod uwagę, że po traktacie wersalskim na mapie Europy pojawiły się również inne kraje regionu, w najbliższym czasie podobnych prezentacji można spodziewać się na Węgrzech, Litwie, Łotwie i w Estonii. W tym kontekście zapowiadana wystawa w Międzynarodowym Centrum Kultury w Krakowie będzie wyjątkowa, bo spróbuje nakreślić tło przemian architektoniczno-społecznych dokonujących się po I wojnie w całej Europie Środkowej, odpowiadając przy okazji na pytanie o różnice i podobieństwa w rozwoju architektury poszczególnych państw. Nie zabraknie prezentacji tak sztandarowych dzieł z okresu polskiego międzywojnia, jak sanatorium w Istebnej (proj. Jadwiga Dobrzyńska, Zbigniew Łoboda, 1937) czy katowicki drapacz chmur (proj. Tadeusz Kozłowsk, Stefan Bryła, 1934), ale zobaczymy też wiele nieoczywistych i rzadko przywoływanych przykładów.
Architektura niepodległości w Europie Środkowej
Gdzie: Międzynarodowe Centrum Kultury, Kraków
Kiedy: 9 listopada 2018 – 10 lutego 2019
Kuratorzy: Łukasz Galusek, Żanna Komar, Helena Postawka-Lech, Michał Wiśniewski, Natalia Żak
Pytanie: Kto zaprojektował katowicki drapacz chmur?
