Grafton Architects założyły w 1978 roku Yvonne Farrell i Shelley McNamara, absolwentki, a później wykładowczynie wydziału architektury na University College Dublin. Projektują przede wszystkim budynki edukacyjne i użyteczności publicznej. Do najbardziej znanych realizacji Grafton Architects należą: siedziba Wydziału Robót Publicznych w Dublinie, Uniwersytet im. Luigiego Bocconiego w Mediolanie, Szkoła Medyczna Uniwersytetu w Limerick, kampus Uniwersytetu Inżynierii i Technologii w Limie czy wydział ekonomii Uniwersytetu Tuluza I – Capitole.
Wyraziste bryły budynków o tektonicznym charakterze były wielokrotnie nagradzane przez Królewski Instytut Architektów Irlandzkich (RIAI) i prezentowane na wystawach, m.in. Biennale Architektury w Wenecji (2002, 2008). Prawdziwy rozgłos przyniósł jednak pracowni Grafton Architects tytuł Budynek Roku 2008 dla nowego gmachu uniwersytetu Luigiego Bocconiego w Mediolanie, przyznany na Światowym Festiwalu Architektury. W 2012 roku Yvonne Farrell i Shelley McNamara zdobyły na weneckim biennale Srebrnego Lwa za projekt kampusu w Limie, a w roku 2018 były kuratorkami tej wystawy. Założycielki Grafton Architects mają też na koncie James Gandon Medal za całokształt twórczości przyznany przez RIAI (2019) i Royal Gold Medal przyznany przez Królewski Instytut Architektów Brytyjskich (RIBA, 2020).
Grafton Architects – pierwsze architektki z Irlandii
W tegorocznym jury nagrody Pritzkera udało się zachować parytet płci. W komisji pod przewodnictwem Stephena Breyera, sędziego Sądu Najwyższego USA, znaleźli się: krytyk architektury André Aranha Corrêa do Lago, historyk architektury i kurator Barry Bergdoll oraz architekt Wang Shu, laureat Pritzkera z 2012 roku, a także architektki Deborah Berke, Kazuyo Sejima i Benedetta Tagliabue oraz dyrektorka Pritzker Prize Martha Thorne.
Za uczciwość zarówno w podejściu do projektowanych budynków, jak i prowadzenia praktyki architektonicznej, za wiarę we współpracę (...), nieustanne doskonalenie architektury, odpowiedzialne podejście do środowiska oraz kosmopolityzm połączony z szacunkiem do wyjątkowości każdego miejsca, w jakim pracują. Z tych i wielu innych powodów Yvonne Farrell i Shelley McNamara otrzymują Pritzker Architecture Award 2020 – uzasadniało jury, przyznając nagrodę architektkom z Grafton Architects.
Pritzkerem wyróżniono dotąd jedynie trzy kobiety – w 2004 roku Zahę Hadid, w 2010 Kazuyo Sejimę (wspólnie z Ryuem Nishizawą), a w 2017 roku Carme Pigem (razem z Rafaelem Arandą i Ramonem Vilaltą). „Architektoniczny Nobel” po raz pierwszy trafił do autorów z Irlandii.
Najważniejsze realizacje Grafton Architects
Town House Building, Kingston University, Kingston upon Thames, Wielka Brytania, 2019
Institut Mines Télécom, Paryż, Francja, 2019
Université Toulouse 1 Capitole, Tuluza, Francja, 2019
Kampus Uniwersytetu Inżynierii i Technologii, Lima, Peru 2015
Szkoła Medyczna i akademik Uniwersytetu w Limerick, Limerick, Irlandia 2012
President’s House, Uniwersytetu w Limerick, Limerick, Irlandia 2011
Budynek biurowy ministerstwa finansów Republiki Irlandii, Dublin, Irlandia, 2009
Uniwersytet im. Luigiego Bocconiego, Mediolan, Włochy, 2008
Posterunek straży pożarnej, Drogheda, Irlandia, 2008
Solstice Arts Centre, Navan, , Irlandia, 2007
Rozbudowa szkoły Inżynierii Mechanicznej, Dublin, Irlandia, 2006
Loreto Community School, Milford, Irlandia, 2006
Ardscoil Mhuire Ballinasloe, Galway, Irlandia, 2003
North Kildare Educate Together School, Celbridge, Irlandia, 2003
Coláiste Eoin agus Íosagáin, Dublin, Irlandia, 2003
Urban Institute of Ireland, Dublin, Irlandia, 2002
Office Infill, Dublin City University, Dublin, Irlandia, 2001
Biura departamentu Budynków I Przestrzeni Publicznych, Dunshaughlin, Irlandia, 2001
North King Street Housing, Dublin, Irlandia, 2000
Denzille Lane Cinema, Dublin, Irlandia, 1999
Office Building, Little Strand Street, Dublin, Irlandia, 1998
Motorway Bridges, Irlandia, 1998
Departament Edukacji republiki Irlandii, Oughterard, Castleblayney, Celbridge, Irlandia, 1992-1999
Temple Bar Square, Dublin, Irlandia, 1996
Czytaj też: Najważniejsze konkursy dla młodych architektów
Od Philipa Johnsona do Grafton Architects: historia nagrody Pritzkera
Nagroda Pritzkera została ufundowana w 1979 roku przez małżeństwo Jaya i Cindy Pritzkerów, właścicieli międzynarodowej sieci hoteli Hyatt. Przyznawana jest przez jury składające się ze specjalistów z dziedziny architektury, biznesu, edukacji, kultury. Nominacje zbierane są wśród architektów, krytyków, badaczy i polityków do 1 listopada danego roku. Ponadto, każdy architekt posiadający uprawnienia do wykonywania zawodu może zgłosić własnego kandydata. Laureat Pritzker Prize otrzymuje 100 tys. dolarów oraz brązowy medal zaprojektowany przez Louisa Sullivana, na którego awersie widnieje nazwa nagrody, a na rewersie Witruwiańska triada „trwałość, użyteczność i piękno”. Wśród dotychczasowych laureatów nagrody Pritzkera byli:
Arata Isozaki, Japonia, 2019
Balkrishna Doshi, Indie, 2018
Rafael Aranda, Carme Pigem i Ramon Vilalta, Hiszpania, 2017
Alejandro Aravena, Chile, 2016
Frei Otto, Niemcy, 2015
Shigeru Ban, Japonia, 2014
Toyo Ito, Japonia, 2013
Wang Shu, Chiny, 2012
Eduardo Souto de Moura, Portugalia, 2011
Kazuyo Sejima i Ryue Nishizawa, Japonia, 2010
Peter Zumthor, Szwajcaria, 2009
Jean Nouvel, Francja, 2008
Richard Rogers, Wielka Brytania, 2007
Paulo Mendes da Rocha, Brazylia, 2006
Thom Mayne, USA, 2005
Zaha Hadid, Wielka Brytania, 2004
Jørn Utzon, Dania, 2003
Glenn Murcutt, Australia, 2002
Jacques Herzog i Pierre de Meuron, Szwajcaria, 2001
Rem Koolhaas, Holandia, 2000
Norman Foster, Wielka Brytania, 1999
Renzo Piano, Włochy, 1998
Sverre Fehn, Norwegia, 1997
Rafael Moneo, Hiszpania, 1996
Tadao Ando, Japonia, 1995
Christian de Portzamparc, Francja, 1994
Fumihiko Maki, Japonia, 1993
Alvaro Siza, Portugalia, 1992
Robert Venturi, USA, 1991
Aldo Rossi, Włochy, 1990
Frank O. Gehry, USA, 1989
Oscar Niemeyer, Brazylia, 1988
Gordon Bunshaft, USA, 1988
Kenzo Tange, Japonia, 1987
Gottfried Böhm, Niemcy 1986
Hans Hollein, Austria, 1985
Richard Meier, USA, 1984
Ieoh Ming Pei, USA, 1983
Kevin Roche, USA, 1982
James Stirling, Wielka Brytania, 1981
Luis Barragán, Meksyk, 1980
Philip Johnson, USA, 1979