i
Na warsztaty zaproszono 10 grup tutorów z Węgier, Polski, Holandii, Austrii, Hiszpanii, Niemiec oraz około 80 studentów z różnych krajów - m.in. Węgier, Austrii, Grecji, Polski, Kanady, Hiszpanii. Każda grupa miała do dyspozycji 1 m³ drewna, nieograniczoną ilość śrub, narzędzia, oraz wolną rękę do stworzenia czegoś interesującego. W odróżnieniu od większości studenckich warsztatów tu tutorzy temat swojej pracy zarysowują wcześniej, kilka tygodni przed warsztatami, a studenci wybierają, w której grupie chcą pracować. Przedstawione pomysły były bardzo różnorodne, od nacechowanych społecznie (scena do dożynek dla mieszkańców pobliskiej wsi Kapolsc), przez bardziej prozaiczne jak minibar czy wielki stół, multimedialne (projekt iWood), po eksperymenty przestrzenno-materiałowe (hiszpański projekt stworzenia wielkiego toroidu – Big O).W naszym przypadku rozmyślanie nad projektem rozpoczęła intensywna burza mózgów, w którą wciągnęliśmy całe biuro. Efektem naszej pracy był pomysł instalacji multisensorycznej. W odpowiedzi na problem okulocentryzacji współczesnej architektury, postanowiliśmy stworzyć obiekt - symfonię zmysłów, a może raczej polifonię. Intensywność bodźców odczuwanych przez człowieka obcującego z instalacją miała być podobna do tych, które odczuwa się spacerując przez las. Z takim pomysłem wyruszyliśmy w podróż. Na miejscu czekał na nas cudowny, naturalny krajobraz węgierskiej wsi oraz gościnność i ciepło organizatorów. Pierwszego dnia nie było jeszcze studentów, więc mogliśmy poświęcić trochę czasu na poznanie okolicy, przemyślenia dotyczące lokalizacji naszego obiektu, nawiązanie znajomości z innymi tutorami. Następnego dnia do obozu przyjechali studenci, w tym nasza, jak się później okazało, bardzo ambitna grupa. Kolejne dni to wytężona, intensywna praca. Zarówno fizyczna jak i mentalna. Wykonywanie instalacji przeplatane było żarliwymi dyskusjami odnośnie ostatecznej formy, skali, intensywności, materiałów i detali.Wieczory zostały zorganizowane tak, by uczestnicy mogli się rozluźnić po wyczerpującej pracy i dyskusjach, przygotowano m.in. koncerty, dużą role odegrał również Bodybar - ciasny bar który swoją formą skłaniał ludzi do nawiązywania kontaktów. Hello Wood spotkał się z bardzo pozytywną reakcją lokalnej ludności. Jeden z –obiektów,scena przy miejscowym barze budowana z myślą o corocznym lokalnym festiwalu wzbudził szczególne zainteresowanie. Z pozoru łatwe do wykonania projekty okazały się ambitnymi przedsięwzięciami ze względu na krótki okres trwania warsztatów. W naszym przypadku było tak samo, jednak efekt końcowy, oraz pozytywny odbiór z jakim projekt się spotkał odpłacił trud jaki cała nasza grupa dała z siebie w ciągu tych kilku dni. Prosta, zewnętrzna forma obiektu, której rozmiar uzależniony był od ilości drewna, którym dysponowaliśmy nie zdradzała jaki rodzaj przestrzeni kryje w środku. Instalacja bardziej niż wzrok, stymulowała dotyk, węch, słuch. Subtelny ruch podwieszonych, drewnianych elementów różnej długości pozwolił uzyskać wrażenie efemeryczności i lekkości oraz, przy pomocy wiatru, wydobyć z instalacji niezwykłą melodię. Forma pawilonu - korytarza inspirowana była książką Juhani Pallasmy Oczy Skóry. Wewnątrz przeciskamy się jak przez las wprawiając podwieszone drewniane tyczki w ruch, dotykając ich, wąchając. Przejście przez gestwinę otwiera widok na dolinę, w której znajduje się malownicza wioska Kapolcs.Całe wydarzenie zostało zakończone honorowym nagrodzeniem prac. Nagrodę jury konkursowego w którego skład wchodzili przedstawiciele świata kulturalnego Budapesztu przyznano naszej instalacji - Poliphony. Nagroda publiczności z kolei przypadła projektowi Bodybar. Przygotowane na warsztatach instalacje są prezentowane na europejskich wydarzeniach kulturalnych m.in. na Sziget Festival w Budapeszcie.- Tomasz Szponar, Bartłomiej Skowronek - grupa PoliphonyWięcej informacji: www.hellowood.eu
