Na Rynku Głównym w Krakowie, a więc w środku miasta, a więc w symbolicznym środku Europy Środkowej mieści się Międzynarodowe Centrum Kultury. I jak przystało na nazwę instytucji i jej położenie na mapie, zajmuje się ona sprawami mitycznej Mitteleuropy. Tym razem MCK mierzy się z mitem Lwowa, goszcząc wystawę Lwów, 24 czerwca 1937. Miasto, architektura, modernizm (do 8 kwietnia), której nieco odmienna wersja prezentowana była w 2016 roku w Muzeum Architektury we Wrocławiu („A-m” 4/2017). Jest bowiem Lwów mitem wciąż obecnym w naszym życiu, żelaznym punktem odniesienia odchodzących pokoleń, miejscem dzieciństwa i wspomnień pisarzy, poetów (Herbert, Zagajewski), reżyserów (Żuławski, Majewski) czy wreszcie tysięcy „zwykłych” ludzi, którzy z historycznej konieczności opuścili tamte strony, by wciąż tak naprawdę w nich pozostać. I tak „zwykłym” dniem jest tytułowy 24.06.1937 – nic szczególnego się wtedy nie stało i próżno by szukać tej daty w historycznych rozprawach.
Wobec braku przyciągających uwagę istotnych zdarzeń i sensacji można skupić się na codzienności miasta. Jak sugeruje podtytuł wystawy, zorientowana jest ona na zagadnienia urbanistyki i architektury. Pełna jest map, planów, projektów i rysunków architektonicznych, plakatów i dużych makiet gmachów publicznych. W tematykę wprowadza zwiedzających sala poświęcona Politechnice Lwowskiej, której rangę trudno przecenić, nie tylko w skali miasta, ale i całego kraju. Przy tej okazji przywołano wybitne postaci, m.in. urbanisty Ignacego Drexlera czy architekta Juliana Zachariewicza.Kolejne działy ekspozycji prezentują: plany zagospodarowania przestrzennego i rozwoju miasta (Wielki Lwów), dom towarowy Magnus, będący symbolem nowoczesności i aspiracji do luksusu, sferę sacrum, budownictwo mieszkaniowe, dokonania w dziedzinie sportu, twórczość fotograficzną i filmową oraz dorobek Zrzeszenia Artystów Plastyków Artes. Rysunki i obrazy jego członków (m.in. Leona Chwistka i Andrzeja Pronaszki) sąsiadują z meblami i innymi sprzętami codziennego użytku (część Dzisiejsze mieszkanie). Obu wystawom – tej we Wrocławiu i obecnej w Krakowie – towarzyszą imponujące wydawnictwa. Pozycja wrocławska ma charakter naukowy, składa się z wielu tekstów pokaźnego zespołu autorów (Lwów: miasto, architektura, modernizm, Muzeum Architektury we Wrocławiu 2016). W Krakowie postawiono na solidny album w twardej oprawie (Lwów nowoczesny. Lviv and Modernity, MCK 2017). Warto sięgnąć po obie książki i wybrać się w ten sposób choćby w wirtualną podróż do Lwowa.
i
