Akademik BaseCamp / Łódź

Dom studencki przy ulicy Rajmunda Rembielińskiego to już drugi obiekt BaseCamp zlokalizowany w Łodzi. Podobnie jak pierwszy, będący przebudową dawnej drukarni przy ulicy Rewolucji 1905 roku, został zaprojektowany przez pracownię Grupa 5 Architekci.

Na początku warto wspomnieć o samej sieci BaseCamp Student, działającej na rynku prywatnych akademików od 2016 roku, kiedy to otwarto jej pierwszy obiekt w Kopenhadze. Kolejne powstały w Niemczech, Danii i w Polsce, gdzie do 2022 roku planowane są otwarcia w Katowicach, Wrocławiu i Sopocie. Wspólnym mianownikiem i wyróżnikiem akademików BaseCamp jest bogaty program części wspólnych, a także dbałość o detale jednostek studenckich, służące dwóm głównym celom: zapewnieniu dobrych warunków do mieszkania i stworzeniu ram sprzyjających nawiązywaniu relacji i budowaniu społeczności studenckiej. Program obiektów, niezredukowany do samej przestrzeni mieszkalnej, sprzyja formułom co-livingu i co-workingu, w czym dodatkowo pomaga przemyślana i dopracowana aranżacja – charakterystyczny dla sieci format, stworzony przez niemieckie studio aisslinger, zaangażowane w oba łódzkie projekty.

Siedmiokondygnacyjny akademik przy Rembielińskiego wzniesiono na niezabudowanej działce, położonej w sąsiedztwie terenów Politechniki Łódzkiej, parku im. ks. J. Poniatowskiego i obiektów handlowych. Elewacja frontowa została wycofana od ulicy, a w uzyskanej przestrzeni utworzono schodkowy plac wejściowy, wiodący z poziomu chodnika na pierwsze piętro, gdzie w prześwicie brył zlokalizowano główne wejście z recepcją. Wypiętrzenie faktycznego parteru jest konsekwencją braku części podziemnej. Zlokalizowane w poziomie terenu garaże uformowały bazę budynku, przeszkloną jedynie w strefie dwóch lokali usługowych. Zabieg ten sprawia wrażenie pewnej niedostępności, w zastanym kontekście wydaje się jednak trafnym rozwiązaniem, dodającym budynkowi kameralności. Jedynym elementem „ekstrawertycznym” jest wspomniany plac, obramowany obejściem położonego wyżej tarasu i zaakcentowany czerwonym kolorem nawierzchni. Plac uzupełniają drewniane platformy siedzisk i szpaler zieleni przyulicznej, a jego narożnik podkreślono okrągłym świetlikiem. Skupienie tych elementów tworzy dobrze widoczne, atrakcyjne przedpole budynku i miejsce spotkań. Publiczna przestrzeń placu ma swoją kontynuację wewnątrz budynku, gdzie zaaranżowano przeszkloną wielofunkcyjną salę, otwartą w dalszej części na zielony dziedziniec.

Podział na przyziemie i piętra użytkowe znalazł odzwierciedlenie również w rysunku elewacji. Parter zaprojektowano jako kompozycję przeszklonych, masywnych i ażurowych pasm, porządkujących i kryjących funkcje serwisowe. Powyżej dominują powtarzalne rytmy okien i loggii, których szerokość została zróżnicowana w celu przełamania monotonii. Głębokość loggii i celowe wycofanie przeszkleń okiennych dodają murom grubości i nadają fasadom zdecydowany, geometryczny wyraz, podkreślony kontrastową kolorystyką.

Czytaj też: Akademik na Solcu projektu pracowni Grupa 5 Architekci |

Z elewacji można wyczytać modułowy układ funkcjonalny pięter, na których ulokowano łącznie 631 pokoi jednoosobowych. Pięć z nich jest dostosowanych do potrzeb osób niepełnosprawnych. Większość jest wyposażona w aneksy kuchenne, mieszkańcy pozostałych mogą natomiast korzystać z jednej z siedemnastu kuchni wspólnych z jadalnią. W uzupełnieniu przestrzeni indywidualnej zaplanowano dziesięć pokoi ze stanowiskami do nauki, pralnię i dużą przestrzeń do rekreacji przy wejściu.

Wszystkie strefy wspólne zaaranżowano z pietyzmem, dzięki czemu stanowią gotową, miejscami scenograficzną oprawę dla spotkań, relaksu, imprez czy wspólnego gotowania. W pokojach zwracają uwagę indywidualnie zaprojektowane meble i zabudowy biurek, aneksów kuchennych czy systemu ściennych paneli do własnej aranżacji. Żywa kolorystyka i rozmaitość elementów wyposażenia stanowią przeciwieństwo powściągliwej architektury.

Podniesieniu jakości środowiska życia sprzyja też zieleń zaprojektowana na dziedzińcu. Swobodnie ukształtowane kwatery nasadzeń uzupełniono zwieszanym oświetleniem i wysokimi linowymi stelażami pod przyszłe zarośla, które podzielą dziedziniec na bardziej kameralne części. W ramach udogodnień dla studentów w budynku znajduje się kilka rowerowni i wypożyczalnia rowerów obiektowych. Te m.in. rozwiązania pozwoliły uzyskać inwestycji poziom very good w certyfikacji BREEAM jako pierwszemu w Polsce obiektowi w swojej kategorii.

Założenia autorskie

Rejon ulicy Rembielińskiego w Łodzi wydawał się idealną lokalizacją dla domu akademickiego. Bliskość kampusu Politechniki Łódzkiej, dostęp do komunikacji oraz sąsiedztwo dużego parku – to atuty. Jednak teren był poprzemysłowy, niezabudowany, bez żadnego charakterystycznego odniesienia – takie punkty musieliśmy stworzyć sami.

Czytaj też:  Polskie akademiki modułowe w Wielkiej Brytanii |

Doświadczenie zdobyte przy projektowaniu poprzednich domów studenckich nauczyło nas, że efektywny budynek zamieszkania zbiorowego może zamykać się w monotonnych bryłach. Pierwsza koncepcja na planie litery C właśnie taka była. Funkcjami uzupełniającymi stały się garaże i nieduże lokale komercyjne. Priorytetem było stworzenie przed wejściem publicznego miejsca spotkań, przełamanie monotonii brył oraz zaprojektowanie możliwie zróżnicowanego rodzaju przestrzeni dla mieszkańców.

Taka analiza nakierowała nas na rozwiązania przyjęte ostatecznie w projekcie. Najniższa kondygnacja – podium – mieści garaże i lokale usługowe, wynajęte w całości przez klub fitness. Na tej platformie ustawiono dwa skrzydła mieszkalne. Formują one dziedziniec dostępny jedynie dla mieszkańców obiektu. Odchylenie jednego ze skrzydeł od ulicy oraz wyniesienie wejścia głównego na drugą kondygnację pozwala stworzyć punkt charakterystyczny – przestrzeń publiczną w formie schodów z barwionego betonu. Odmienne kompozycje elewacji każdego ze skrzydeł oraz stworzenie loggii od strony dziedzińca przełamują monotonię i monumentalny charakter bryły pomimo identycznej wielkości okien we wszystkich pokojach.

Czytaj też: Akademik na poznańskim Morasku projektu Dedeco |

Struktura wewnętrzna budynku wprowadza gradację przestrzeni od najbardziej prywatnych (pokoje z łazienkami), przez piętrowe przestrzenie wspólne (kuchnie i pokoje do nauki), po główną salę wspólną zlokalizowaną na poziomie wejścia. Jej przestrzeń połączona jest funkcjonalnie z dziedzińcem i tarasami wokół schodów, tworząc swoistą agorę – serce domu studenckiego.

Grupa 5 Architekci

Struktura wewnętrzna budynku wprowadza gradację przestrzeni od najbardziej prywatnych po główną salę wspólną na poziomie wejścia