Architektura muzyką przestrzeni

i

Autor: archiwum serwisu Praca nad projektem artystycznym Jakby nic nie mogło spaść poza słońcem. Fot. Bartek Barczyk

Jakby nic nie mogło spaść poza słońcem / As though nothing could fall except the sun

2016-07-29 12:24

Inspiracją dla utworu jest budynek filharmonii w Szczecinie projektu Estudio Barozzi Veiga – jego białe, przepełnione światłem wnętrza i złota sala koncertowa.

Inspiracją dla utworu jest budynek filharmonii w Szczecinie projektu Estudio Barozzi Veiga – jego białe, przepełnione światłem wnętrza i złota sala koncertowa. Olśnienie, blask, przepalenie. Bliżej słońca. Uwolnienie od czasu. Patrzę w słońce – obiekty pojawiają się i znikają. Chcę zobaczyć więcej, przybliżyć się do źródła, ale obraz znika, rozproszony w jasności holu filharmonii. Znów próbuję. I tak bez końca – zbliżam się i oddalam. Angażuję wszystkie zmysły. Zaczynam czuć fakturę i przestrzeń złotej sali. Złote kwadraty 15 x 15 cm. Kształt i przestrzenność ulegają zmianie w dźwięku i świetle. Zapisuję ten ruch.

Architektura muzyką przestrzeni

i

Autor: archiwum serwisu Praca nad projektem artystycznym Jakby nic nie mogło spaść poza słońcem. Fot. Bartek Barczyk

Ruch unoszenia towarzyszy również dźwiękom. Skręcają się wraz z kształtem klatki schodowej, przenosząc nas w górę, bliżej słońca. Utwór powstaje z dźwięków obecnych w filharmonii. To dźwięki zatrzymania, zawieszenia w działaniu. Powracający oddech zatrzymania instrumentów podczas koncertu. To również dźwięki, które ponownie budzą ten budynek do życia. Zmiana. Powietrze przyspiesza.

Głównej kompozycji towarzyszy osiem utworów, w całości trwających 23 sekundy, które zaistnieją w filharmonii na stale jako dźwięk zapraszający. Kompozycja stanie się też częścią systemu dźwiękowej ewakuacji.

Katarzyna Krakowiak/autorka projektu artystycznego

Architektura muzyką przestrzeni

i

Autor: archiwum serwisu Katarzyna Krakowiak podpisująca płyty z limitowanej edycji, na których znalazła się 23-sekundowa kompozycja inspirowana budynkiem filharmonii i jego dźwiękami. Fot. Bartek Barczyk

[EN] The inspiration for this work is the Philharmonic building in Szczecin, designed by Estudio Barozzi Veiga – its white, light-filled interior and golden concert hall. Dazzling, flashing, burning. Closer to the sun. Liberation from time. I look at the sun – objects appear and disappear. I want to see more, get closer to the source, but the image disappears, diffused in the brightness of the Philharmonic hall. I try again. And so on, endlessly – I approach and move away. I engage all my senses. I start to feel the texture and space of the golden hall. Golden squares, 15 cm by 15 cm. Shape and volume shift in the sound and the light. I record this movement.

Architektura muzyką przestrzeni

i

Autor: archiwum serwisu Katarzyna Krakowiak podpisująca płyty z limitowanej edycji, na których znalazła się 23-sekundowa kompozycja inspirowana budynkiem filharmonii i jego dźwiękami. Fot. Bartek Barczyk

The movement of raising also accompanies sounds. They twist, along with the form of the staircase, carrying us upward, closer to the sun. The work is created from sounds present in the Philharmonic. These are the sounds of pausing, of suspending action. The returning breath of instruments pausing during a concert. These are also the sounds that once again awake this building to life. Change. The air speeds up.

The main composition is accompanied by eight pieces, lasting a total of 23 seconds, which will come to exist permanently in the Philharmonic as inviting sounds. The composition will also become part of the sound evacuation system.

Katarzyna Krakowiak/creator of the artistic project

SZCZECIN-WERNISAZ-73 (Copy)

i

Autor: archiwum serwisu

[DE] Als ob nichts außer der Sonne fallen könnte/ 2016 Ton, Bild Inspiration für den Song ist das Gebäude der Philharmonie in Stettin, welche durch Estudio Barozzi Veiga entworfen wurde – seine weißen, mit Licht gefüllten Innenräume und der goldene Konzertsaal. Der Schein, der Glanz, das Durchbrennen. Näher an der Sonne. Befreiung von der Zeit. Ich schaue in die Sonne – die Objekte erscheinen und verschwinden. Ich möchte mehr erblicken, mich an die Quelle nähern, aber das Bild verschwindet, zerstreut in der Helle des Flurs der Philharmonie. Ich versuche erneut. Und so ohne Ende – ich nähere und entferne mich. Ich engagiere alle Sinne. Ich beginne die Faktur und den Raum des goldenen Saals zu spüren. Goldene Rechtecke 9 x 9 cm. Die Form und die Räumlichkeit verändern sich im Ton und Licht. Ich speichere diese Bewegung.

Architektura muzyką przestrzeni

i

Autor: archiwum serwisu Praca nad projektem artystycznym Jakby nic nie mogło spaść poza słońcem. Fot. Bartek Barczyk

Die abhebende Bewegung begleitet auch die Töne. Sie verdrehen sich zusammen mit der Form des Treppenhauses, indem sie und nach oben, der Sonne näher tragen. Der Song entsteht aus den in der Philharmonie anwesenden Tönen. Es sind Töne des Anhaltens, der Einstellung der Handlung. Rückkehrender Atem des Stillstandes der Instrumente während eines Konzerts. Es sind auch Töne, die das Gebäude erneut zum Leben wecken. Eine Änderung. Die Luft beschleunigt.

Die Hauptkomposition wird durch acht Songs begleitet, die insgesamt 23 Sekunden dauern und die in der Philharmonie dauerhaft als einladender Ton in Erscheinung treten werden. Die Komposition wird auch ein Teil des Ton-Evakuierungssystems.

Katarzyna Krakowiak, Autorin des Kunstprojekts