Ogień, woda, sacrum – o projekcie nowego centrum Muzeum Wsi Mazowieckiej Michał Kapturczak

Ogień, woda, sacrum to szkielet ideowy zespołu, mającego nawiązywać jednocześnie do natury, historii, a także kultury ludowej. Budynek Centrum Kulturalno-Rekreacyjnego na terenie Muzeum Wsi Mazowieckiej składa się z trzech brył połączonych ze sobą zielonymi skarpami, dzięki czemu zmniejszono optycznie kubaturę i dostosowano ją do układu sąsiednich obiektów. Całość delikatnie obrócono, aby zyskać domknięcie urbanistyczne i wytworzyć niewielki plac, na którym koncentrowałoby się życie kulturalne skansenu. Wszystkie trzy bryły zaprojektowano w identycznej formie, wykorzystując jednak różne materiały wykończeniowe pojawiające się w okolicznych obiektach, takie jak drewno, łupek kamienny i cegła.

Główny budynek, obłożony łupkiem, zakomponowano wokół dwóch kominków – „miejsc ognia”, które mają przywodzić skojarzenia z domowym ciepłem i gościnnością. To serce całego zespołu. Obiekt wyróżniają przeszklone elewacje szczytowe, otwierające się na przybywających gości i otaczający las. W tej części na parterze znajduje się hol główny, recepcja hotelowa i restauracja. Na piętrze wielofunkcyjne pomieszczenie dla 100-120 osób, z własnym foyer oraz możliwością podziału na dwie mniejsze sale szkoleniowe. W podziemiach zlokalizowano m.in. siłownię oraz kręgielnię z barem.

Bryła pokryta drewnem związana jest z wodą – źródłem życia. Zlokalizowano tutaj kompleks basenów oraz zespół saun. Woda oraz dwa główne elementy tworzące charakter tych przestrzeni – drewno i widoczny przez przeszklenia las – pozwalają na pełne wyciszenie i odnowę sił. Na piętrach zlokalizowano 50 pokoi hotelowych, doświetlonych poprzez pełnej wysokości okna, które zostały dodatkowo wyposażone w okiennice. Na najwyższym, drugim piętrze zaprojektowano studia z antresolą.

Trzeci obiekt, wykończony cegłą, to budynek sztuki. Jego głównym elementem jest sala widowiskowa, pozwalająca na organizację koncertów i przedstawień teatralnych dla maksymalnie 292 osób. Zgodnie z założeniami projektowymi, las miał stanowić tło dla wydarzeń na scenie, dlatego w tylnej ścianie przewidziano otwór o wymiarach 9,7 x 5,2 m. Wypełniono go przeszkleniem, którego konstrukcję stanowią transparentne żebra, tak aby nic nie przesłaniało widoku. W razie potrzeby otwór można przesłonić składaną ścianą. Autorskie rozwiązania techniczne, pozwoliły na uzyskanie bardzo dobrej akustyki wnętrza, bez konieczności stosowania dodatkowych ustrojów.