Pawilony mają służyć m.in. obserwacji oryksów arabskich, średniej wielkości antylop, niegdyś powszechnie występujących w środowisku stepowym i pustynnym Bliskiego Wschodu, od lat 70. uznanych jednak za wymarłe na wolności. Dzięki programom hodowlanym prowadzonym w ogrodach zoologicznych i prywatnych rezerwatach udało się populację oryksa odtworzyć i dziś na terenach Omanu, Arabii Saudyjskiej, Emiratów i Jordanii znów żyje wolno wiele przedstawicieli gatunku, choć w dalszym ciągu jest on wymieniany jako zagrożony wyginięciem. Aby utrzymać społeczne zainteresowanie tymi niesamowitymi stworzeniami i umożliwić turystom ich obserwację, Agencja Środowiska Abu Zabi (EAD) zdecydowała zrealizować sieć schronisk na podlegającym jej obszarze chronionym Qasr Al Sarab, gdzie występuje antylopa. Na projekt obiektów zorganizowała konkurs architektoniczny. Jednym z głównych założeń był proekologiczny charakter obiektów, które miały mieć jak najmniejszy wpływ na środowisko naturalne, a jednocześnie zapewniać odwiedzającym wygodę i komfort w trudnych warunkach pustynnego klimatu. Pierwsze miejsce zajął zespół z Włoch (Giuseppe Ricupero, Egidio Cutillo, Stefania Schirò, Enrico Capanni), drugie – polsko-meksykański duet tworzący Aidia Studio: Natalia Wrzask i Rolando Rodriguez-Leal. To już kolejny sukces Aidia Studio w Emiratach, po wygranym w ubiegłym roku konkursie na projekt Muzeum Arabskiej Sztuki Współczesnej w Szardży.Czytaj też: Polka współautorką zwycięskiego projektu Muzeum Arabskiej Sztuki Współczesnej w Szardży |Pomysł Natalii Wrzask i Rolando Rodrigueza-Leala opiera się tym razem na biomimetyzmie. Konstrukcja zaproponowanych przez nich obiektów inspirowana jest organizmami pustynnymi, które dzięki specyficznym anatomicznym cechom są w stanie się „samozacieniać” w celu obniżenia temperatury. Projektując kapsułę nadającą się do zamieszkania na pustyni, opracowaliśmy formę, która przekształca się w różne konfiguracje w zależności od pory dnia, klimatu i programistycznych potrzeb użytkowników, np. oglądanie gwiazd, obserwowanie dzikiej przyrody albo pozostanie w całkowitej prywatności – tłumaczą autorzy.
i
Swoje pawilony wyposażyli w specjalny system zaciemnienia, który rozsuwa się i chowa w razie potrzeby. Na szczycie konstrukcji przesłony zaginają się w dół, odsłaniając bezramową akrylową kopułę, odsłaniającą widok na niebo. W ciągu dnia „skóra” rozsuwa się na boki, otwierając przód kapsuły i odsłaniając drzwi na przedni taras. Panele zacieniające można również w pełni zamknąć, aby zapewnić prywatność, przepuszczają dostatecznie dużo światła, ale zatrzymując ciepło. Kapsuła całkowicie staje się prawie niewidoczna – dodają architekci.
Koncepcja zakłada wykorzystanie elastycznych ogniw słonecznych uczulanych barwnikami (DSSC; dye-sensitized solar cells), które byłyby wytwarzane przez elektrody wszyte w tkaninę paneli zacieniających. Ze względu na dużą powierzchnię tekstyliów w projekcie oraz zdolność ogniw DSSC do produkcji energii fotowoltaicznej nawet przy słabym oświetleniu, powinna ona być wystarczająca na pokrycie potrzeb każdej kabiny. Kapsuły będą ponadto wyposażone w zbiorniki na wodę z systemem filtracji i recyklingu tzw. wody szarej.
Oculus projektu Aidia Studio to jednocześnie przestronny apartament na otwartym planie. W części dziennej znajduje się salon do wypoczynku, kącik do nauki i teleskop. Wejście do kabiny znajduje się od strony północnej, w przedpokoju zaplanowano pojemną szafę, a dalej przestronną łazienkę. Ta strona kabiny ma nieprzezierną, drewnianą okładzinę zapewniającą prywatność, a naturalne światło wpada do wnętrza ze świetlika powyżej. Oprócz prywatności, północna ściana ma chronić budynek przed burzami piaskowymi, które nadchodzą głównie z tego kierunku – czytamy w założeniach. Każdy obiekt składa się z 30 prefabrykowanych modułów, tworzących samonośną konstrukcję. Montaż w różnych warunkach gruntowych umożliwiają specjalne regulowane słupki. Autorzy przewidzieli realizację pawilonów jako samodzielnych jednostek bądź w formie zespołu kilku obiektów. W tym drugim przypadku byłyby to cztery niezależne budynki, z których każdy pełniłby inną funkcję: recepcji i toalety dla gości, salonu, restauracji z kuchnią oraz zaplecza obsługi. Wszystkie kapsuły połączono w tym wariancie za pomocą rękawów przejściowych i spięto razem przez podwyższony taras zewnętrzny. Powierzchnia standardowej kapsuły wynosiłaby ok. 50 m², kapsuły VIP – 80 m². Jak zapowiada Agencja, w planach jest budowa 25 jednostek obserwacyjnych.
