Po 89 latach od francuskiego wydania otrzymaliśmy polski przekład Vers une architecture Le Corbusiera. Ta, wydawałoby się o prawie wiek spóźniona inicjatywa, trafia na czasy, kiedy powrót do źródeł ruchu nowoczesnego przynosi lawinę komfortowych i eleganckich budynków, często wprost określanych przez krytyków domami w stylu Le Corbusiera. Możliwość kontaktu z oryginalnym dziełem pozwala na redefinicję tego, co do tej pory pisano o Le Corbusierze i próbę zrozumienia dlaczego ktoś, kogo ogłoszono ojcem blokowisk, może obecnie być patronem luksusowej architektury.
Po pierwsze tytuł. W nocie edytorskiej przypomniano, że polski przekład zrywa z zainicjowaną przez Etchellsa praktyką mówienia o „nowej architekturze”: pierwsze tłumaczenie na język angielski zatytułowane Towards a New Architecture na długie lata ustaliło standard interpretacji dzieła Le Corbusiera. Interpretacji, że dla autora wszystko, co w architekturze powstało do jego czasów jest nieistotne. W stronę architektury można rozumieć zatem jako wezwanie do odbudowy zerwanej ciągłości. Dla Le Corbusiera tym zerwaniem była przede wszystkim druga połowa XIX wieku z eklektyzmem i przemysłową produkcją historycznych dekoracji. Podkreślenie roli geometrii, badanie proporcji, analiza przykładów architektury starożytnej i nowożytnej przywołują skojarzenia z traktatami Witruwiusza i Palladia. A obok tego inspiracja ówczesnym dizajnem statków, samolotów i samochodów, które nowymi materiałami i estetyką wyznaczały rodzaj komfortu i stylu życia.
