Punkty wejścia do Parku to miejsca położone w sąsiedztwie parkingów lub przystanków komunikacji, gdzie turyści rozpoczynają wędrówkę po terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego. W ich obrębie znajdują się m.in. kasy, punkty informacji turystycznej i sprzedaży wydawnictw, tablice informacyjne, ciągi komunikacyjne, miejsca odpoczynku i toalety. Istniejące obiekty to kilkunastoletnie budynki, zbudowane w nawiązaniu do stylu zakopiańskiego, które nie spełniają już wymogów obsługi ruchu turystycznego. Na terenie TPN znajduje się 17 takich punktów, o różnych gabarytach.
Ogłoszony przez Tatrzański Park Narodowy konkurs zalecał prostą formę, nie naśladującą stylu zakopiańskiego, użycie współczesnych rozwiązań konstrukcyjno-materiałowych i wykorzystanie drewna jako przeważającego materiału elewacyjnego. Na konkurs wpłynęło 27 prac. Zwyciężyła koncepcja zespółu w składzie Michał Adamczyk, Piotr Bylka, Piotr Musiałowski, Krzysztof Nowotka. Drugie miejsce zajęła pracownia APP Wojciech Marciniak, a trzecie EMA STUDIO – Ewelina Siestrzewitowska, Mateusz Gierszon i Antoni Surowiak.
To kolejny sukces pracowni 2pm, odpowiedzialnej za projekt Pawilonu Polski na Expo 2015 w Mediolanie. W 2015 roku architekci zdobyli też pierwszą nagrodę w konkursie na projekt tężni w Busku Zdroju oraz szereg innych nagród i wyróżnień (m.in. drugą nagrodę w konkursie na stadion w Olsztynie oraz wyróżnienie w konkursie na zadaszenie dziedzińca Muzeum Warszawy).
Punktem wyjścia dla projektu nowych punków wejścia do TPN była konstrukcja koliby, kształt i detal jej dwuspadowego dachu oraz skojarzenia związane z szarym, wysrebrzonym słońcem i deszczem drewnem. Aby uniknąć bezpośrednich nawiązań historycznych, bryła szałasu została zgeometryzowana, co dodatkowo podkreśla prostopadły układ desek pokryciowych (dranic) oraz detal przeciągnięcia jednej płaszczyzny dachu nad drugą, stosowany pierwotnie w szałasach. Kalenica dachu, równoległa do płaszczyzny terenu, biegnie jednak po przekątnej w stosunku do rzutu poziomego.
Pokrycie dachu i trzech ścian kasy TPN stanowi srebrzysto-szare drewno. Czwarta ściana obiektu - otwierająca się na ciąg komunikacyjny, stanowiący wejście na teren parku, jest niejako "wydrążona" w bryle. W kontraście do naturalnie starzonej faktury dachu, impregnowana sklejka stanowi cieplejszy optycznie akcent. Przeszklone witryny zapewniają dobrą widoczność strefy wejścia a umieszczony na szybie motyw parzenicy jest propozycją rozwiązania komunikacji głosowej.
W zwycięskiej pracy zawarto koncepcję dwóch, położonych w Dolinie Białego (mniejszy) oraz Dolinie Kościeliskiej (o wysokiej przepustowości) z możliwością adaptacji na pozostałe. W wariancie małym zespół obiektów składa się z pawilonu o dwóch stanowiskach. W wariancie większym pawilon został powiększony o dodatkowe stanowiska kasowe, a punkt informacyjny jest umieszczony w osobnym budynku. Na bazie zaproponowanych modułów, istnieje możliwość wygenerowania różnych układów przestrzennych. We wszystkich wejściach TPN, pawilony położone są po obu stronach drogi, tworząc symboliczną bramę i wyznaczając granicę parku, co dodatkowo podkreślają wpuszczone w posadzkę elementy blaszane z nazwą lokalizacji.
