Dom handlowy Lewis

i

Autor: Archiwum serwisu

Dom handlowy Lewis i multipleks Cineplex

2011-01-25 1:00

Dom handlowy firmy John Lewis oraz multipleks Cineplex autorstwa biura Foreign Office Architects, powstały w centrum angielskiego miasta Leicester w ramach programu urbanistycznej regeneracji śródmieścia. Ich elewacje odbiegają od schematu typowego dla budynków o podobnej funkcji.

Nazwa obiektuDom handlowy Lewis i multipleks Cineplex (John Lewis Department Store and Cineplex)
Adres obiektuLeicester, Wielka Brytania
KonstrukcjaAdams Kara Taylor
Generalny wykonawcaSir Robert McAlpine
InwestorShires GP Limited: Hammerson plc./ Hermes plc
Powierzchnia całkowita34000.0 m²
Projekt2000
Data realizacji (koniec)2008
Koszt inwestycji44 000 000 GBP

Ze względów estetycznych, termicznych i akustycznych elewację domu handlowego zaprojektowano jako dwuwarstwową przeszkloną konstrukcję ze szkła pokrytego nadrukiem (nanoszony na szkło spiek ceramiczny o powierzchni lustrzanej lub matowej). Zapewnia ona swobodną penetrację światła słonecznego, jednocześnie uniemożliwiając wgląd do środka. Wewnętrzną warstwę elewacji zbudowano z typowych zestawów ze szkleniem podwójnym montowanych do stropów kolejnych kondygnacji. Warstwa zewnętrzna stanowiła poważniejsze wyzwanie techniczne, ponieważ architekci postawili wymóg, aby była ona możliwie gładka, bez widocznych połączeń między elementami. Zastosowano więc zestawy szklane o wysokości pełnej kondygnacji.

Elewacja multipleksu ze względów funkcjonalnych jest nieprzezroczysta, jednak nawiązuje estetyką do przeszklonej obudowy domu handlowego. Budynek został obłożony panelami z polerowanej blachy nierdzewnej tworzącymi pofałdowaną powierzchnię, rozbijającą jego masywną elewację.

Obudowaną, przeszkloną kładkę o szerokości 4 m i długości 36 m przerzucono ponad sześciopasmową ulicą, pomiędzy domem handlowym a parkingiem wielopoziomowym. Główną wytyczną projektową było stworzenie konstrukcji wizualnie lekkiej i przezroczystej. Ze względu na rzędne kondygnacji budynków oraz skrajnię drogi – których nie można było zmienić – możliwość kształtowania geometrii kładki była bardzo zawężona, a grubość jej płyty podłogowej została ograniczona do 53 cm.