Materiały kompozytowe we współczesnej architekturze

i

Autor: Archiwum Architektury Tymczasowy pawilon eksperymentalny Uniwersytetu w Stuttgarcie wpisuje się w przestrzeń publiczną placu przed uczelnią. Dzięki uprzejmości ICD (Institut für Computerbasiertes Entwerfen) oraz ITKE (Institut für Tragkonstruktionen und Konstruktives Entwerfen), © ICD/ITKE Universität Stuttgart

Materiały kompozytowe i robotyka we współczesnej architekturze. Eksperymentalny pawilon w Stuttgarcie

2014-08-04 14:15

Tymczasowy, eksperymentalny pawilon jest wynikiem półtorarocznej pracy interdyscyplinarnego zespołu studentów i naukowców z Uniwersytetu w Stuttgarcie. Lekka struktura została wykonana z robotycznie wyprodukowanych materiałów kompozytowych, a jej geometrię wywiedziono z budowy skrzydeł chrząszcza  

Nazwa obiektuPawilon eksperymentalny Uniwersytetu w Stuttgarcie
Adres obiektuKeplerstr. 11-17, 70174 Stuttgart
Powierzchnia zabudowy50.0 m²
Kubatura122.0 m³
Data realizacji (koniec)2014
Tymczasowy pawilon Uniwersytetu w Stuttgarcie

i

Autor: Archiwum Architektury Geometria tymczasowego pawilonu eksperymentalnego Uniwersytetu w Stuttgarcie została oparta m.in. na analizie struktur występujących w naturze - budowy skrzydła chrząszcza. Dzięki uprzejmości ICD (Institut für Computerbasiertes Entwerfen) oraz ITKE (Institut für Tragkonstruktionen und Konstruktives Entwerfen), © ICD/ITKE Universität Stuttgart

Pawilon eksperymentalny w Stuttgarcie powstał w wyniku współpracy dwóch instytutów tamtejszego uniwersytetu: Institut für Computerbasiertes Entwerfen (ICD) oraz Institut für Tragkonstruktionen und Konstruktives Entwerfen (ITKE). Nad projektem pracowała interdyscyplinarna grupa, w której skład weszli architekci, inżynierowie, biolodzy i paleontolodzy. Prace trwały półtora roku. Lekka struktura, która stanęła w pobliżu uczelni wpisuje się w serię tymczasowych pawilonów, które ukazują możliwości nowego projektowania, technik symulacyjnych i produkcyjnych we współczesnej architekturze. W poprzednich latach powstały już pawilony z drewna oraz kompozytów z włókien węglowych i szklanych.

W centrum zainteresowań naukowców znajdował się z jednej strony robotyczny proces produkcji materiałów kompozytowych wzmacnianych włóknem, a z drugiej biologiczne zasady budowy naturalnych struktur włóknistych. Eksperymentalny pawilon składa się łącznie z 36 elementów, których geometrię wywiedziono z obserwacji zewnętrznych skrzydeł chrząszcza. Każdy z elementów posiada indywidualny rozkład włókien. Największy mierzy 2,6 metra średnicy i waży 21,4 kg. Waga całego pawilonu to około 593 kg.

Pawilon eksperymentalny Uniwersytetu w StuttgarcieZespół: prof. Achim Menges, Institut für Computerbasiertes Entwerfen (ICD) prof. Jan Knippers, Institut für Tragkonstruktionen und Konstruktives Entwerfen (ITKE)

Research i zarządzenie projektemMoritz Dörstelmann, Vassilios Kirtzakis, Stefana Parascho, Marshall Prado, Tobias Schwinn

Koncepcja Leyla Yunis

System i realizacja WiSe 2012 – SoSe2013: Desislava Angelova, Hans-Christian Bäcker, Maximilian Fichter, Eugen Grass, Michael Herrick, Nam Hoang, Alejandro Jaramillo, Norbert Jundt, Taichi Kuma, Ondrej Kyjánek, Sophia Leistner, Luca Menghini, Claire Milnes, Martin Nautrup, Gergana Rusenova, Petar Trassiev , Sascha Vallon, Shiyu Wie WiSe 2013:Hassan Abbasi, Yassmin Al-Khasawneh, Desislava Angelova, Yuliya Baranovskaya, Marta Besalu, Giulio Brugnaro, Elena Chiridnik, Eva Espuny, Matthias Helmreich, Julian Höll, Shim Karmin, Georgi Kazlachev, Sebastian Kröner, Vangel Kukov, David Leon, Stephen Maher, Amanda Moore, Paul Poinet, Roland Sandoval, Emily Scoones, Djordje Stanojevic, Andrei Stoiculescu, Kenryo Takahashi, Maria Yablonina przy wsparciu Michaela Preisacka