Nie tylko miejsce pracy – o projekcie Warsaw Spire Johny Eyers i Adam Wagner

Zaprojektowaliśmy kompleks biurowy składający się z trzech obiektów: 180-metrowej dominanty, która wraz z iglicami sięga 220 metrów, oraz dwóch 55-metrowych budynków bo bokach. Połączenie nowoczesnych technologii, korporacyjnych wyzwań i pędu współczesnego świata z możliwością znalezienia chwili oddechu, zwrócenia się w kierunku przyrody wraz z wykreowaniem miejsca spotkań dla grona przyjaciół lub znajomych. To wszystko dla tysięcy ludzi, którzy tutaj będą pracowali oraz dla wszystkich innych mieszkańców miasta i turystów.

Zamierzeniem inwestora było stworzenie zespołu budynków, który stałby się nie tylko miejscem pracy, ale również centrum aktywności społecznej i artystycznej, „bijącym sercem Warszawy”. Taka idea dawała impuls do wykreowania nowej jakości architektonicznej. Zaprojektowaliśmy kompleks biurowy składający się z trzech obiektów: 180-metrowej dominanty, która wraz z iglicami sięga 220 metrów, oraz dwóch 55-metrowych budynków bo bokach.

Jego owalna, miękka forma ma w swoim ideowym założeniu zasysać energię i ruch pobliskiego skrzyżowania dwóch ważnych arterii miejskich i przenosić ją zdwojoną trasą pasażu w kierunku zaprojektowanego między budynkami placu Europejskiego.

Tam wśród szmeru strumieni i fontann oraz szelestu liści żywioł miejski miał się wyciszać. Połączenie nowoczesnych technologii, korporacyjnych wyzwań i pędu współczesnego świata z możliwością znalezienia chwili oddechu, zwrócenia się w kierunku przyrody wraz z wykreowaniem miejsca spotkań dla grona przyjaciół lub znajomych. To wszystko dla tysięcy ludzi, którzy tutaj będą pracowali oraz dla wszystkich innych mieszkańców miasta i turystów.

Projektowi od początku towarzyszyło wiele niespotykanych dotąd w stolicy rozwiązań architektoniczno–konstrukcyjnych. Duże wyzwanie stanowiła między innymi budowa pięciokondygnacyjnego garażu podziemnego. Na uwagę zasługuje też projekt i wykonanie trójwymiarowej, łupinowej fasady głównego budynku o elipsoidalnym rzucie, montaż okien do specjalnie zaprojektowanej konstrukcji nośnej zwanej „skrzydłem” czy stworzenie systemu zapewniającego możliwość serwisu i czyszczenia płaszczyzn szklonych o kształtach sferycznych.

Poza realizacją trzech budynków wokół placu, od 2015 roku przeprowadzono rewaloryzację fasady tzw. budynku Bellony, zlokalizowanego u zbiegu ulic Towarowej i Grzybowskiej, wykonano murale na ślepych ścianach kamienic przy ulicy Grzybowskiej 71 i 73, zaprojektowane przez Rafała Olbińskiego i Francois Schuitena, a od strony północnej wzniesiono podłużny pawilon Art Walk, miejsce artystycznych wystaw i instalacji, w swojej organicznej formie definiujące esencję współczesnej sztuki miejskiej.

Od strony ulicy Wroniej przestrzeń domyka dwukondygacyjny pawilon restauracji, na potrzeby której zaadaptowano dawną bazę transportową Wojskowych Zakładów Kartograficznych, a w południowej części placu stanął budynek o nieregularnej, abstrakcyjnej formie, który również mieści restaurację, a w przyszłości będzie połączony przejściem pieszym z nowym obiektem biurowym Wronia 31, który powstaje u zbiegu ulic Wroniej i Łuckiej.