Konstrukcję budynku zaprojektowano w technologii żelbetowej monolitycznej z wyjątkiem stropu sali gimnastycznej, rozwiązanego w konstrukcji zespolonej stalowo-żelbetowej. Stateczność zapewniają żelbetowe trzony komunikacyjne, połączone w sposób monolityczny z tarczą stropową. Dodatkowym usztywnieniem są poprzeczne oraz podłużne ściany żelbetowe. Ze względu na swoje rozmiary, obiekt podzielony jest na trzy segmenty, oddzielone dylatacjami. Główny układ nośny „kostek”, mieszczących poszczególne pracownie, stanowią boczne oraz środkowe ściany żelbetowe pracujące jako tarcze, zakotwione w konstrukcji budynku i wyprowadzone wspornikowo 5 m poza obrys ściany zewnętrznej.
Ich sztywność przestrzenną zapewniono przez monolityczne połączenie tarcz nośnych z żelbetowym stropem i stropodachem każdej kostki. Zasadniczym układem nośnym sali gimnastycznej jest sztywna rama rozstawiona co 5 m. Składa się ona z żelbetowych słupów o zmiennym przekroju oraz rygla zaprojektowanego jako blachownica stalowa o całkowitej wysokości 184 cm. Blachownicę spawano z pasów o grubościach 50 i 40 mm oraz środnika o grubości 16 mm. W środniku przewidziano otwory, które oprócz zmniejszenia ciężaru własnego spełniają funkcje przejść instalacyjnych. Na blachownicy oparte są belki stropowe IPE300 w rozstawie co 2,5 m, na których zaprojektowano płytę stropową o grubości 15 cm. W celu zmniejszenia rozpiętości obliczeniowej rygla ramy, przewidziano z jednej strony zastrzały z rury stalowej ø355,6/28. Zastrzał zamocowano do blachownicy z zastosowaniem sprężających połączeń śrubowych, montaż do słupa rozwiązano poprzez spawanie w przygotowanym wcześniej gnieździe. Blachownicę wykonano jako jeden element bez styków montażowych. Jej ponadnormatywny gabaryt wymagał opracowania przez wykonawcę sposobu transportu oraz montażu na słupach.
