| Nazwa obiektu | Przebudowa trzech bloków w dzielnicy Grand Parc |
| Adres obiektu | Bordeaux, Francja |
| Autorzy | Lacaton & Vassal architectes; Frédéric Druot Architecture; Christophe Hutin Architecture; Ensae Paristech |
| Inwestor | AQUITANIS |
| Powierzchnia użytkowa | 68000.0 m² |
| Data realizacji (początek) | 2014 |
| Data realizacji (koniec) | 2017 |
| Koszt inwestycji | 27,2 mln euro |
Jury UE Mies van der Rohe Award po raz kolejny doceniło projekt rewitalizacji wielkiej płyty. W ostatniej edycji konkursu, w 2017 roku, Grand Prix zdobyła transformacja bloku Kleiburg w Amsterdamie. Jednak w przeciwieństwie do holenderskiej inwestycji, która oferowała zupełnie nowe mieszkania zupełnie nowym użytkownikom, ta francuska polegała na modernizacji budynków z lokatorami. Do udziału w tym skomplikowanym przedsięwzięciu zaproszono m.in. pracownię Lacaton & Vassal, która na koncie miała już podobną realizację w Saint-Nazaire, ale też nowoczesne budynki socjalne w Miluzie. Przy projekcie pracowali także architekci Frédéric Druot i Christophe Hutin oraz eksperci ze słynnej uczelni inżynierskiej ENSAE ParisTech. Z uwagi na mieszkańców, jakakolwiek większa interwencja w konstrukcję budynków nie była możliwa. Zdecydowano się więc na gruntowny remont infrastruktury i powiększenie przestrzeni każdego z lokali poprzez dodanie ogrodów zimowych. W pierwszym etapie programu modernizacji poddano trzy budynki z 530 mieszkaniami.
Istniejące małe okna zastąpiono przeszklonymi, przesuwanymi drzwiami otwierającymi się na dobudowane ogrody zimowe o szerokości 3,8 m. Aby skrócić czas prowadzenia robót, do realizacji tych zewnętrznych tarasów zastosowano prefabrykowane moduły. Płyty i belki podnoszono za pomocą dźwigu, tworząc wolno stojącą konstrukcję, przypominającą rusztowanie przed budynkiem. Na tak powstałej strukturze zamocowano następnie lekką fasadę z przezroczystych, falistych płyt poliwęglanowych i szkła w aluminiowych ramach. Inwestycja obejmowała też wymianę instalacji elektrycznych oraz wind oraz realizację ośmiu, zupełnie nowych mieszkań na ostatniej kondygnacji.
Jak wyliczyli projektanci, cena budowy metra kwadratowego wyniosła 365 euro (ok. 50 tys. euro za mieszkanie), a cała inwestycja zamknęła się w kwocie 27,2 mln euro. Powierzchnia użytkowa budynków zwiększyła się z 38 400 m2 do 68 000 m2. Co ważne, czynsz po przebudowie nie uległ zmianie.
Projekt stanowi wyzwanie dla europejskich zasobów mieszkaniowych okresu powojennego. W tym przypadku wykorzystano minimalne środki, aby osiągnąć maksymalny efekt. Zamiast rozbiórki budynków, inwestor zdecydował się na modernizację, poprawiając warunki życia lokatorów, a jednocześnie nie lekceważąc ich przyzwyczajeń. W czasach, gdy nowe obiekty socjalne mają coraz mniejszą powierzchnię, tutaj została ono zwiększona, zapewniając mieszkańcom poczucie godności. Realizacja wyraża pozytywny aspekt budownictwa społecznego i nowoczesności, zmieniając architekturę i możliwości architektury – uzasadniało jury.
Poznaj wszystkich finalistów UE Mies van der Rohe Award 2019: Terrassenhaus Berlin, pawilon szpitala psychiatrycznego Caritas w Melle,centrum kongresowe w Plasencii oraz plac Skanderbega w Tiranie.
i
i
i
i
i
i
i
i
i
i
