i
Zakończyła się modernizacja dworca kolejowego w Radomiu. W ramach prac przeprowadzono remont elewacji dworca, fasada nie będzie już biała, ale pokryta jasnożółtym tynkiem. Odnowiono kamienną okładzinę na poziomie parteru, zdejmując pokrywającą ją warstwę brązowej farby. Nocą dworzec jest iluminowany - działa już sytem oświetlenia obiektu. Wymieniono instalacje i stolarkę okienną. Okna i drzwi odtworzone zostały zgodnie z wymogami konserwatorskimi – są drewniane i mają taką samą konstrukcję i podziały jak pierwowzory. Uporządkowano również plac przed budynkiem. Nie zachowało się historyczne wyposażenie dworca; obiekt został częściowo spalony w 1915 roku, później zmieniły go kolejne przebudowy. O współczesnym wyglądzie obiektu zadecydowała modernizacja sprzed 20 lat. Kompleksowy remont przeprowadzono w latach 1989-1992 według projektu Jerzego Bortkiewicza. Wystrój wnętrza zaprojektowali Kazimierz i Zbigniew Muszyńscy; dominują lastriko i szary marmur. Po zakończonej w 2013 roku modernizacji zmieniły się m.in. sufity – miejsce profilowanej blachy zajęły standardowe sufity podwieszane. Historia dworca w RadomiuBudynek dworca powstał jako jeden z obiektów na trasie przemysłowej Iwangorodzko-Dąbrowskiej Linii Kolejowej. Historyzujący budynek dworca wzniesiono według projektu ucznia Henryka Marconiego - Adolfa Schimmelpfenniga, architekta odpowiedzialnego m.in. za budowę dworca Łódź Fabryczna i dworca kolejowego w Koluszkach, a także neogotyckich kościołów.Modernizacja dworca trwała przeszło dwa lata; według pierwotnych założeń zakończyć miały się wiosną 2012 roku, jednak opóźnienie prac a następnie zmiana wykonawcy sprawiły, że ostatecznie budynek oddano do użytku z końcem lipca 2013 roku – z 19 miesiącami opóźnienia. Prace w budynku dworca w Radomiu przeprowadzono według projektu pracowni Metropolis.Koszt inwestycji wyniósł 13 mln zł, pierwotne zakładana wysokość budżetu wynosiła 9,5 mln zł.
