| Nazwa obiektu | Służewski Dom Kultury |
| Adres obiektu | ul. Jana Sebastiana Bacha 15, Warszawa |
| Autorzy | WWAA – architekci Marcin Mostafa, Natalia Paszkowska; 137kilo – architekt Jan Sukiennik |
| Współpraca autorska | Michał Nocuń |
| Architektura wnętrz | 137kilo, WWAA |
| Architektura krajobrazu | Justyna Dziedziejko |
| Konstrukcja | Robert Łuszczyński (Buro Happold Polska) |
| Generalny wykonawca | Usługi dla Ludności Murarstwo Stanisław Karwowski |
| Inwestor | Miasto Stołeczne Warszawa – Dzielnica Mokotów |
| Powierzchnia terenu | 15569.0 m² |
| Powierzchnia zabudowy | 883.0 m² |
| Powierzchnia użytkowa | 1954.0 m² |
| Powierzchnia całkowita | 2964.0 m² |
| Kubatura | 11278.0 m³ |
| Projekt | 2009-2010 |
| Data realizacji (początek) | 2010 |
| Data realizacji (koniec) | 2013 |
| Koszt inwestycji | 16 000 000 PLN |
Szczególne walory położenia i ukształtowania terenu Służewa, z charakterystyczną doliną oraz potokiem, stanowiły od dawna o znaczącej roli tego miejsca. Także i dzisiaj obszar ten reprezentuje w układzie miasta dużą wartość historyczną, krajobrazową i przyrodniczą, często niedostatecznie docenianą – pisał na łamach „Krajobrazu Warszawskiego” w 1995 roku architekt zieleni Longin Majdecki. Tereny malowniczej wsi Służew włączono w obręb Warszawy w 1928 roku. Wkrótce w jej północnej części, między obecną ul. Wałbrzyską a al. Wilanowską, rozpoczęła się budowa osiedla, którego plan nawiązywał do idei miast ogrodów (zatopione w zieleni wille projektowali tam m.in. Stanisław Zamecznik, Zasław Malicki, Jerzy Mokrzyński czy Aleksander i Anna Kodelscy). Wówczas też, równolegle do ul. Puławskiej, wytyczono oś przyszłej dzielnicy południowej (dziś ul. Rolna i al. KEN). Do lat 70. w sąsiedztwie roztaczały się jednak jedynie pola, łąki i sady, a większe zabudowania gospodarcze spotkać można było głównie w okolicy przepływającego obok Potoku Służewieckiego. W 1973 roku w obrębie ul. Puławskiej, Wałbrzyskiej i Nowoursynowskiej zaczęto wznosić osiedle Służew nad Dolinką (proj. Janusz Nowak, Janusz Kazubiński i Maria Zalewska) z charakterystycznymi balkonami na żelbetowym słupie. Różnej wysokości bloki rozmieszczono stosunkowo luźno i nieregularnie, starając się w jak największym stopniu wykorzystać krajobrazowe walory otoczenia.
Pięć lat później pierwszy etap tego przeznaczonego docelowo dla 15 tys. mieszkańców zespołu zdobył tytuł Mistera Warszawy. W latach 1979-1980 według projektu Majdeckiego powstał projekt parku Dolina Służewiecka. Odtworzono m.in. ciągnący się dnem doliny łańcuch stawów, które wyschły po przebudowie i wyregulowaniu potoku. Już wtedy ten znany z wielu projektów zieleni w Warszawie architekt krajobrazu postulował przywrócenie naturalnego biegu Potoku Służewieckiego, nowe zadrzewienia od strony tras komunikacyjnych oraz objęcie ochroną pozostałych jeszcze w okolicy kilku przykładów zabudowy w układzie zagrodowym, świadczących o bogatej tradycji osadniczej tego rejonu (do dziś w obrębie Doliny Służewieckiej zachowało się już tylko jedno gospodarstwo tego typu – przy ul. Tarniny 7).
