Carpathia Office House

i

Autor: Archiwum Architektury Zdjęcie: materiały inwestora

Ukłon w stronę modernizmu. Budynek biurowy Carpathia

2015-10-09 14:29

Architektura Carpathii nawiązuje do tradycji warszawskiego modernizmu, z okresu zarówno przed- jak i powojennego. To ukłon autorów w stronę historii i tradycji architektonicznej miasta. Za projekt budynku odpowiada pracownia Ovotz Design Lab.

Nazwa obiektuBudynek biurowy Carpathia Office House
Adres obiektuWarszawa, ul. Zajęcza 15
AutorzyOvotz Design Lab., architekt prowadzący: Marcin Kos, Szymon Duda
Współpraca autorskaOvotz Design Lab., Anna Themerson, Karolina Zadęcka-Mleczko, Magdalena Zielińska, Magdalena Skoplak-Seweryn, Marta Głowacz, Wojciech Nowak, Mikołaj Przewłocki, Mateusz Czapla, Jakub Wazowicz
Architektura wnętrzWojciech Stanczykiewicz
KonstrukcjaRWK Inżynierowie
Generalny wykonawcaUnibep
InwestorHoward Tenens + GD&K Group
Powierzchnia terenu1400.0 m²
Powierzchnia zabudowy850.0 m²
Powierzchnia użytkowa4700.0 m²
Powierzchnia całkowita7000.0 m²
Kubatura24000.0 m³
Data realizacji (początek)2012
Data realizacji (koniec)2015

Powiśle to jedna z najstarszych dzielnic Warszawy i jej śródmiejska część u podnóża skarpy. Od momentu otwarcia nowego gmachu BUW w 1999 okolica przeżywa intensywny rozwój, który przejawia się licznymi inwestycjami publicznymi i prywatnymi, o różnorodnych, centrotwórczych funkcjach. Wśród nowo powstających obiektów są budynki akademickie (Nowy BUW, gmach Neofilologii, Wydział Rzeźby ASP), mieszkalne (m.in. apartamentowce Nowe Powiśle), handlowo-usługowe (planowana rewitalizacja dawnej EC Powiśle) i biurowe. Do tej ostatniej kategorii zalicza się powstały w tym roku biurowiec Carpathia przy skrzyżowaniu ulic Zajęczej i Topiel.

Budynek powstał na obszarze Dynasów – rejonu północnego Powiśla, nazwanego tak od nazwiska znajdującej się tu w XVIII wieku posiadłości księcia Karla Otto von Nassau-Siegena. Pod koniec XIX wieku obszar znany był jako rowerowe centrum Warszawy, ze względu na istniejący tu tor kolarski z trybunami i siedzibę Warszawskiego Towarzystwa Cyklistów. W dwudziestoleciu międzywojennym w miejsce parku i drewnianych zabudowań rowerzystów zaplanowano luźne kwartały kamienic. Pod koniec lat trzydziestych zaczęły tu powstawać niskie domy o modernistycznej architekturze, projektowane przez wziętych warszawskich architektów, m.in. Wacława Wekera czy Bohdana Pniewskiego. Dokończenie założenia przerwał wybuch II wojny światowej.

Carpathia Office House

i

Autor: Archiwum Architektury Zdjęcie: materiały inwestora

W okresie powojennym, wobec dużych zniszczeń Powiśla i początkowych koncepcji stworzenia z niego zielonej enklawy na przedmurzu centrum, poza pojedynczymi plombami zrezygnowano z dalszej zabudowy Dynasów. Do przedwojennych koncepcji powrócono dopiero na początku XXI wieku. Od 2006 r. trwają prace nad planem miejscowym Powiśla Północnego, który powstaje w Miejskiej Pracowni Planowania Przestrzennego i Strategii Rozwoju. Przewiduje on w tym rejonie zabudowę nawiązującą do przedwojennych koncepcji – niskiej zabudowy mieszkaniowej, tworzących zwarte pierzeje ulic i nowy plac.

Nowy biurowiec Carpathia, choć powstał w oparciu o Warunki Zabudowy, wpisuje się tę ideę. Swoim niewielkim gabarytem i kamiennym wykończeniem elewacji nawiązuje do znajdujących się po sąsiedzku przedwojennych kamienic. Szczelne wypełnienie parceli i zostawienie od południa i zachodu ślepych ścian na granicy działki pozwala w przyszłości na kontynuację nowo ukształtowanej pierzei i stworzenie w tym miejscu miejskiego kwartału. Architektura Carpathii nawiązuje do tradycji warszawskiego modernizmu, z okresu zarówno przed- jak i powojennego. – Naszym ukłonem w stronę stuleci historii Warszawy jest ta mała zagadka, czy jest to przejaw warszawskiego modernizmu z lat trzydziestych, późniejsza socrealistyczna wariacja na temat, czy też współczesny kolaż architektoniczny w rozkosznym passe-partout Powiśla – mówi architekt Szymon Duda.

Carpathia Office House

i

Autor: Archiwum Architektury Zdjęcie: materiały inwestora

Jednak przypatrując się Carpathii, bardziej niż z przedwojennym Powiślem, nasuwają się skojarzenia z monumentalnym budownictwem rządowym z przełomu lat 40 i 50. XX wieku, które utrzymane było w duchu klasycyzującego modernizmu. Wzorów dopatrywać się można zwłaszcza w ministerialnych gmachach z ulic Kruczej, Żurawiej i Hożej, a nawet w Domu Partii. W tym kontekście zwraca uwagę zwłaszcza silna pionowa i pozioma artykulacja fasad od strony ulic Topiel i Zajęczej.

Poczucie solidności i elegancji nadają budynkowi elewacje wykonane niemal w całości z różnobarwnych kamieni. Ich ułożenie odzwierciedla klasyczny trójpodział: część cokołowa z reprezentacyjną strefą wejścia i dużymi witrynami wyłożona zielonym marmurem, część środkowa wykończona w piaskowcu, oraz przeszklone zwieńczenie zaakcentowane pionowymi żyletkami. Dopełnieniem całości jest reprezentacyjny hol we wnętrzu, stanowiący reminiscencję modernistycznej architektury lat 50. i 60. z dizajnerskim akcentem w postaci okazałego żyrandola.