| Nazwa obiektu | Restauracja Belvedere |
| Adres obiektu | Nowa Pomarańczarnia w Łazienkach Królewskich, Warszawa |
| Współpraca autorska | Mateusz Morski, Małgorzata Niedzielska, Michał Bartnicki |
| Zespół projektowy | Boris Kudlička, Natalia Paszkowska, Marcin Mostafa, Jolanta Szybiak, Dorota Wilczyńska |
| Inwestor | Belvedere |
| Projekt | 2012 |
| Data realizacji (koniec) | 2014 |
Ważnym zadaniem projektowym było odnalezienie relacji pomiędzy kilkoma funkcjami w jednej przestrzeni Nowej Pomarańczarni. We wnętrzach 160-letniego budynku w Łazienkach Królewskich znajduje się palmiarnia ze zbiorem egzotycznych roślin oraz restauracja Belvedere.
Podstawowym elementem organizującym wnętrze jest perforowana konstrukcja ze stali kortenowskiej, która tworzy szkielet dla pnączy. Zielona ściana stanowi tło dla egzotycznych drzew oraz kryje w sobie kameralne balkony – “gniazda”. Antresole pośród koron drzew tworzą ciekawą relację pomiędzy nową tkanką architektoniczną a zielenią. Te szczególne miejsca otwierają perspektywę widokową na wętrze oraz stanowią unikalny punkt obserwacyjny na zrewitalizowany ogród Łazienek Królewskich przez okna typu porte-fenêtre. Zastosowany ornament jest minimalistyczną interpretacją naturalnych form roślinnych, w relacji z żywą zielenią stała się swoistą instalacją w przestrzeni oranżerii.
i
Główne pomieszczenie oranżerii podzielono na trzy poziomy. Pierwszym z nich jest poziom posadzki, stanowiący jednocześnie główny ciąg komunikacyjny obiektu. Wyłożenie posadzki w dwóch odcieniach szarości tworzy imitację ogrodowej ścieżki. Drugim poziomem jest podest, wyniesiony w stosunku do posadzki o ok 50 cm, stanowi integralne połączenie z barem, szatnią, toaletami oraz całym zapleczem gastronomicznym.
W sercu wnętrza restauracji znajduje się wykonany z białego korianu bar. Na jego froncie powtórzony został minimalistyczny detal stalowej konstrukcji. Tuż zza baru wyłania się porośnięta gęstym mchem ściana. Zestawienie białego korianu, rdzewiejącej stali i wyposażenia tworzy kompozycję zróżnicowanych odcieni i faktur, która wraz z porastającą ją roślinnością nabiera rzeźbiarskich walorów.
Przestrzeń holu wejściowego i szatni w foyer wyłożono lustrzanymi taflami oraz różnymi rodzajami egzotycznego drewna w formie cienkich sprasowanych plastrów. Zabieg ten nadał wnętrzu niecodziennego charakteru poprzez multiplikację refleksów światła i kory rozmaitych drzew. Kompozycyjnie natomiast stworzył geometryczny kontrast wobec organicznych detali w przestrzeni oranżerii.
