Nazwa obiektu | Urząd gminy Diyarbakir |
Adres obiektu | Yenişehir, Diyarbakır |
Autorzy | Semra Uygur, Ozcan Uygur |
Zespół projektowy | Necati Seren, Guliz Erkan, Emine Kirman, Huseyin Atakan, Ebru Can Bilhan |
Inwestor | Urząd gminy Diyarbakir |
Powierzchnia zabudowy | 9893.0 m² |
Projekt | 2012-2013 |
Data realizacji (początek) | 2013 |
Data realizacji (koniec) | 2016 |
Położony nad rzeką Tygrys Diyarbakir to jedno z największych miast Turcji, a zarazem stolica prowincji o tej samej nazwie. Jego historia sięga 5000 lat wstecz, ale najstarszym zachowanym zabytkiem są mury obronne zbudowane ok. 349 roku za czasów panowania cesarza Konstancjusza II, dwa lata temu wraz ze znajdującą się w ich obrębie twierdzą wpisane na Listę Światowego dziedzictwa UNESCO.
W 2005 roku władze miasta zorganizowały ogólnokrajowy konkurs na projekt swojej nowej siedziby. Wygrała pracownia Uygur Architects, założona pod koniec lat 80. przez Semrę i Özcana Uygurów, którzy na koncie mają wiele obiektów użyteczności publicznej w całej Turcji. Budynek udało się ukończyć dopiero w zeszłym roku, bo inwestor zmienił w międzyczasie wymagania i architekci musieli dostosować do nich swoją koncepcję.
Głównym założeniem autorów było stworzenie „domu ludowego" na miarę XXI wieku. Zaproponowali prostą w wyrazie, sześcienną bryłę z ogólnodostępnym dziedzińcem pośrodku, gdzie urządzono też płytką sadzawkę, która w upalne dni poprawiać ma mikroklimat. Na parterze budynku umieszczono główne funkcje użytkowe: we wschodniej części salę konferencyjną, w zachodniej wydziały obsługujące mieszkańców. Wysokie, dwukondygnacyjne hole nadają przestrzeni reprezentacyjny charakter, polepszając jednocześnie cyrkulację powietrza, co ma istotne znaczenie w gorącym klimacie tego rejonu Turcji. Na pierwszym piętrze znalazła się przeszklona sala rady miasta. Okrągły kształt trybun i otaczające ją przeszklenia wyrażać mają ideę demokracji uczestniczącej i przejrzystość władzy. Na tym poziomie przewidziano też gabinet burmistrza, biura jego pomocników, małą salę konferencyjną oraz stołówkę.
Elewacje budynku oblicowano płytami z białego marmuru Marmara, które w efektowny sposób odbijają ostre promienie słoneczne. Dla kontrastu posadzki wewnątrz obiektu wyłożono lokalnym, ciemnoszarym bazaltem, takim samym, z jakiego zbudowano zabytkowe mury obronne z IV wieku. W połączeniu z surowym betonem, szkłem i naturalnym drewnem kamień ten tworzy neutralne tło dla gry światła i cienia, jaką można obserwować w budynku przez cały dzień.