| Autor: | Maja Bogus |
| Nazwa uczelni: | Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego |
| Wydział: | Budownictwa i Inżynierii Środowiska |
| Rok studiów: | 4 |
| Rok rozpoczęcia studiów: | 2019 |
| Opieka naukowa: | dr inż. Ewa Kosiacka-Beck |
Celem niniejszej pracy inżynierskiej jest zagospodarowanie terenu towarzyszącego zabytkowemu dworkowi w miejscowości Kamyk, który będzie stanowił dodatkowe miejsce do celebracji i odpoczynku na świeżym powietrzu. Równocześnie stworzenie takiej przestrzeni umożliwi organizację niezależnych imprez plenerowych.
Dążąc do opracowania projektu ogrodów wokół budynku, przybliżono specyfikę obiektów okolicznościowych oraz ograniczenia wiążące się z pracami przy zabytkach. Dokonano szeregu analiz niezbędnych do stworzenia koncepcji pod względem uwarunkowań formalno-prawnych, funkcjonalno-przestrzennych czy przyrodniczych, a także oczekiwań społecznych. Dzięki nabytej wiedzy sprecyzowano wytyczne projektowe, które umożliwiły wykonanie projektu zagospodarowania wokół zabytkowego dworu w Kamyku zilustrowanego rysunkami i wizualizacjami, w oparciu o obecnie panujące w tej dziedzinie trendy i oczekiwania inwestora.
Podczas tworzenia koncepcji skupiono się na aspektach projektowania uniwersalnego. Przeanalizowano główne potrzeby jakie wykazują rodziny z dzieci, osoby starsze czy niepełnosprawne w celu dostosowania przestrzeni pod względem bezpieczeństwa, intuicyjności oraz funkcjonalności odpowiedniej do bardzo szerokiego przekroju potencjalnego użytkownika. Zaprojektowane wyposażenie jest wszechstronne i ma spełniać różnorodne wymagania. Dzięki obecności altany, huśtawek, pergoli oraz szeregu innych mobilnych ozdób, pozornie mała przestrzeń staje się bardzo ciekawa i zachęcająca do wypoczynku biernego jak i aktywnego towarzyszącego imprezom okolicznościowym.
Ze względu na czas powstania dworku, rozmieszczenie ścieżek oraz nasadzeń roślinności nawiązuje do założeń historycznych, w których przeważały układy geometryczne. Dzięki temu stworzone zostały wnętrza kompozycyjne o różnych funkcjach i charakterze, jednocześnie łączące się w spójną całość, nie tylko między sobą, ale również z budynkiem. Kolorystyka oraz dobór gatunkowy roślinności mają za zadanie uatrakcyjnić przestrzeń, by stała się ona reprezentacyjna i o jak najdłuższym okresie kwitnienia. Poszczególne odmiany uzupełniają się pod względem okresu dekoracyjności, pokroju oraz barw pobudzających ludzkie zmysły.
Elementem charakterystycznym dworku są stare wierzby płaczące dodające nostalgii i zmysłowości miejscu. Podczas opracowywania projektu skupiono się na wyeksponowaniu tych okazów i adaptacji ich w przestrzeni o nowych funkcjach.
Dodatkowy aspekt, jaki został zawarty w projekcie dotyczy projektowania zrównoważonego. Wykorzystanie elementów wodnych nie tylko jako dekoracja ma służyć retencji wody, a zastosowane technologie mają umożliwić korzystanie z ogrodu nawet zaraz po deszczu. Wprowadzone nawierzchnie przepuszczalne z kruszywa z żywicą polimerową w różnych konfiguracjach kolorystycznych i grubościowych, oprócz pożądanego wyglądu naturalistycznego, wspomagają przepuszczalność podłoża niwelując stagnację wody opadowej. Takie rozwiązanie uznane jest za nie tylko atrakcyjne wizualnie, lecz także funkcjonalne.
