W trosce o mieszkańców zbyt duża interwencja w konstrukcję budynków nie była możliwa. Architekci zdecydowali się więc na gruntowny remont infrastruktury i powiększenie każdego mieszkania poprzez dodanie ogrodów zimowych i balkonów – pisze Radosław Stach.
Blok G po modernizacji– widok od strony północno-wschodniej; Fot. Philippe Ruault
Modernizacja Osiedla Grand ParcBordeaux, Francja
AutorzyAnne Lacaton & Jean-
Philippe Vassal Architectes, Fréderic
Druot Architecture, Christophe
Hutin Architecture oraz Julien
Callot, Marion Cadran, Vincent
Puyoo, Marion Pautrot
Powierzchnia całkowita:44 210 m² (budynek istniejący),
23 500 m² (rozbudowa)
Projekt2011
Data realizacji (koniec)2017
Koszt inwestycji:27,2 mln EUR
(przebudowa istniejących
mieszkań), 1,2 mln EUR (budowa
nowych mieszkań)
10 kwietnia 2019 roku, Bruksela – tłum dziennikarzy, zebrany na konferencji prasowej Mies van der Rohe Award, zostaje zaskoczony werdyktem przyznania europejskiego architektonicznego oskara dla projektu Grand Parc Bordeaux. Projekt stworzony przez pracownie Lacaton & Vassal architects, Frédéric Druot Architecture oraz Christophe Hutin Architecture, a także ekspertów z uczelni ENSAE ParisTech stanowi transformację zespołu trzech bloków z lat 60. XX wieku. Jest to pierwszy tej skali projekt socjalny, o stosunkowo niskim budżecie wyróżniony tak ważną nagrodą, zarazem redefiniujący motto less is more na poziomie architektonicznym, socjalnym, ekonomicznym, a także ekologicznym. To już kolejny raz, kiedy jury doceniło projekt rewitalizacji wielkiej płyty. W 2017 roku, Grand Prix zdobyła transformacja bloku Kleiburg w Amsterdamie (proj. NL Architects, XVW architectuur). Jednak w przeciwieństwie do holenderskiej inwestycji, która oferowała zupełnie nowe mieszkania nowym użytkownikom, ta francuska polegała na modernizacji budynków, w których mieszkali lokatorzy. W I etapie programu modernizacji poddano trzy budynki z 530 mieszkaniami socjalnymi na przedmieściach Bordeaux w południowo-zachodniej Francji. Architekci zaproponowali innowacyjne podejście do „jakości”, jaką stanowią istniejące już budynki wraz z ich historią oraz relacjami społecznymi. Zamiast wyburzać stare bloki, co wiązałoby się z kosztami rozbiórki, utylizacji materiałów oraz budowy nowych bloków o znacznie mniejszych metrażach, postawiono przewrotnie na rozświetlenie i powiększenie mieszkań za pomocą wyburzenia starej i dodania nowej fasady, a także zagospodarowanie dachu na nowe mieszkania oraz przestrzenie wspólne.
To artykuł, do którego dostęp mają prenumeratorzy cyfrowej Architektury-murator. Chcesz dalej czytać ten tekst?
Obiekt z nową funkcją powstał w wyniku adaptacji zabudowań z lat 60. usytuowanych w sąsiedztwie założenia zabytkowego dworu z parkiem. O nowym pawilonie w Prusewie koło Białogóry pisze Anna Lorens.
Przystępując do modernizacji Dużej Areny architekci projektowali w taki sposób, by zmieniając funkcję zachować jak najwięcej z dawnego wystroju i charakteru – pisze Jerzy S. Majewski.
Przygotowywany jest kolejny projekt mający na celu rewitalizację biurowego zagłębia na Służewcu. Ta część miasta, z uwagi na monofunkcyjność i gigantyczne problemy komunikacyjne, nazywana jest często warszawskim Mordorem.
W ramach rewitalizacji przestrzeni publicznych w Leżajsku całkiem nowe zagospodarowanie zyskają okolice Rynku. Projekt modernizacji przygotowała pracownia architektoniczna Format.
Na przełomie 2017 i 2018 roku słynny kielecki dworzec PKS przejdzie gruntowną modernizację. Z tej okazji w dniach 8-9 września odbędzie się jego pożegnanie. Dwudniowe wydarzenie to okazja do ponownego przyjrzenia się tej niezwykłej architekturze.
Modernizacja betonowej architektury, jak pokazuje wiele polskich przykładów z ostatnich lat, nie jest sprawą prostą. Niekiedy kończy się rozbiórką. Celem ruszającego właśnie międzynarodowego projektu InnovaConcrete (Innovative Materials and Techniques for the Conservation of 20th Century Concrete-based Cultural Heritage) jest zbadanie możliwości ochrony betonowych konstrukcji. Jego polskim partnerem został Uniwersytet Łódzki.
