O najciekawszych aspektach technicznych nowego muzeum sztuki współczesnej, ukrytego pod wydmami na plaży Morza Żółtego, pisze Radosław Stach.
Widok od strony zachodniej na zatokę Pohaj; Fot. Wu Qingshan
Muzeum UCCA DuneQinhuangdao, Chiny
AutorzyOPEN Architecture
Współpraca autorskaCABR Technology
Projekt oświetlenia:X Studio,
School of Architecture, Tsinghua
University; OPEN Architecture
InwestorAranya, UCCA
Powierzchnia całkowita930.0 m²
Projekt2015
Data realizacji (koniec)2018
Muzeum UCCA Dune, położone wzdłuż wybrzeża Pohaj w Qinhuangdao w północno-wschodnich Chinach, stanowi przedłużenie naturalnego wału wydm, ciągnących się wzdłuż linii brzegowej. Piasek oraz niska porastająca je roślinność stanowią materiał wykończeniowy fasady i dachu, które formalnie przenikają się wzajemnie, tworząc organiczną formę przestrzenną. Już na etapie koncepcji oraz wstępnych wyliczeń inżynieryjnych zdefiniowano zmienny w czasie charakter rozmieszczenia obciążeń układu wydm pokrywających muzeum. Była to świadoma decyzja architektów z OPEN Architecture – próba ochrony ekosystemu wydm przed typową dla chińskich wybrzeży zabudową rezydencyjną.
Forma szalunku przełożyła się na zredefiniowanie założeń projektowych wykończenia ścian i stropów; Fot. Zaiye Studio
Nowo powstały obiekt wystawienniczy jest dziełem sztuki samym w sobie. Organiczność struktury i minimalizm materiałowy wykorzystano również w koncepcji wnętrz. Korytarze, hole oraz poszczególne galerie nawiązują do budowy jaskiń, w których miejsce i forma dzieła zlewają się w całość. Przestrzeń muzeum była formowana geometrycznie na podstawie analiz ruchu słońca. Zmienny w czasie oraz zależny od warunków atmosferycznych charakter wnętrza definiują świetliki oraz wielkoformatowe przeszklenia, które kadrują otaczający krajobraz: wydmy, morze i niebo. Monolityczna, betonowa bryła została wykończona od wewnątrz warstwą białego gipsu, a na zewnątrz w naturalny sposób przykryta warstwą piasku, który z czasem, ze względu na lokalizację, będzie zmieniał swoją formę, wtapiając się w otaczający krajobraz. Surową bryłę dopełniają przeszklenia ze starannie określonymi w szalunku kanałami, w których zamocowano ramy okienne oraz drzwi. Podobny minimalizm zachowano w zakresie detali świetlików, w których tafla laminowanego szkła klejona jest bezpośrednio do profilu stalowego i betonu. Szkło izolacyjne oraz gruba warstwa piasku, ziemi i niskiej roślinności, pozwalają na zachowanie wewnątrz galerii przyjemnego mikroklimatu, a także zastąpienie standardowo wykorzystywanej klimatyzacji gruntowym wymiennikiem ciepła. Rozmieszczenie okien i świetlików zdefiniowały analizy nasłonecznienia, poszczególne fazy słońca w precyzyjnie wyliczonych okresach czasowych.
Schody na taras widokowy zlokalizowany na dachu najwyżej wysuniętej części budynku; Fot. Wu Qingshan
Konstrukcja
Z perspektywy zagadnień technicznych obiekt jest przykładem wyzwań stojących pomiędzy architektem (wykorzystującym najnowsze rozwiązania techniczne w zakresie projektowym) i wykonawcami (stosującymi w tym przypadku tradycyjne rozwiązania rzemieślnicze – low-tech). Jak przyznają autorzy, największym wyzwaniem było znalezienie wspólnego języka podczas realizacji wielokrzywiznowych, obłych form geometrycznych, tworzących galerie na poziomie ułożenia szalunku z desek. W celu ich dostosowania do krzywizn poszczególnych sklepień bądź świetlików tworzono je bezpośrednio na placu budowy. Tam, gdzie promień zagięcia uniemożliwiał wykorzystanie drewna, stosowano przekładki elastyczne. Całość wykonana została w systemie wykorzystywanym do budowy łodzi. Pomogło w tym doświadczenie lokalnych rzemieślników z Qinhuangdao, którzy budują statki tradycyjnymi metodami. Gra światła oraz kadrowane widoki na niebo i morze to główne eksponaty muzeum, dlatego zdefiniowanie faktury wykończenia sklepień, a także rozłożenia sił konstrukcyjnych odpowiadających na zmienny charakter obciążeń piasku na dachu, miały ogromne znaczenie w odbiorze przestrzeni. Od płynnych geometrycznie wykończeń ważniejsze było zapewnienie stabilności konstrukcji, uzyskano ją dzięki zastosowaniu konserwatywnych metod wykonawczych. Aby wykorzystać ten proces w założeniach architektonicznych, już na etapie realizacji zdecydowano o zastosowaniu nierówności powierzchni wynikających z szalunku jako naturalnej formy wykończenia. Stanowi to nawiązanie do charakteru szalunków wykorzystywanych przy budowie łodzi morskich. Nierówności w powierzchni przywołują jednocześnie poczucie tożsame z wydmami piaskowymi, których powierzchnia, choć z dalekiej perspektywy wydaje się gładka, z bliska uwydatnia swoje nierówności oraz grę światłocienia.
Muzeum jest kolejnym przykładem architektury wtapiającej się w krajobraz; Fot. Wu Qingshan
Przysypana piaskiem budowla przypomina plac zabaw dla dzieci; Fot. Wu Qingshan
Muzeum Dune należy do Ullens Center for Contemporary Art (UCCA), jednej z najważniejszych niezależnych instytucji, zajmujących się sztuką współczesną w Chinach. Obiekt zbudowano na plaży nad zatoką Morza Żółtego, w Qinhuangdao w prowincji Hebei; Fot. Wu Qingshan
Widok od strony zachodniej na zatokę Pohaj; Fot. Wu Qingshan
Schody na taras widokowy zlokalizowany na dachu najwyżej wysuniętej części budynku; Fot. Wu Qingshan
Wejście główne od strony zachodniej; Fot. Tian Fangfang
Ze względu na swoją lokalizację galerie muzealne doświetlono świetlikami; Fot. Tian Fangfang
Wielokrzywiznowa, betonowa bryła przed przykryciem piaskiem; Fot. Open Architecture
Galeria zewnętrzna w trakcie budowy; Fot. Ni Nan
Forma szalunku przełożyła się na zredefiniowanie założeń projektowych wykończenia ścian i stropów; Fot. Zaiye Studio
W celu dostosowania desek szalunkowych do krzywizn poszczególnych sklepień i świetlików wykrzywiano je bezpośrednio na placu budowy; Fot. Zaiye Studio
Jedna z sal ekspozycyjnych przed wykończeniem ścian i stropów; Fot. Tian Fangfang
Wykańczanie posadzki; Fot. Open Architecture
Na niewielkiej powierzchni 930 m2 zlokalizowano recepcję, kawiarnię, przestrzeń wspólną, galerie wewnętrzne oraz zewnętrzne, a także taras; Fot. Tian Fangfang
Każda z galerii została doświetlona różnej wielkości świetlikami, które stanowią również element ekspozycji; Fot. Wu Qingshan
Każdy świetlik wyposażono w niewidoczne po wykończeniu ramy; Fot. Wu Qingshan
Architekci zdecydowali się zachować nieregularną teksturę szalunków, dzięki czemu beton zyskał charakterystyczną fakturę; Fot. Wu Qingshan
W muzeum zaplanowano wystawy o tematyce, która współgra z charakterystyczną formą budynku i jego lokalizacją. Ekspozycje mają dodatkowo podkreślać relację obiektu z naturalnym otoczeniem; Fot. Zaiye Studio
Szkło izolacyjne oraz gruba warstwa piasku, ziemi i niskiej roślinności, pozwalają na zachowanie wewnątrz galerii odpowiedniego mikroklimatu; Fot. Wu Qingshan
Wewnętrzne i zewnętrzne galerie wzajemnie się przenikają; Fot. Wu Qingshan
Sytuacja. Oznaczenia: 1 – Muzeum Dune; 2 – wydmy; 3 – plaża; 4 – pirs; 5 – zatoka Pohaj; 6 – Muzeum Sztuki Morskiej; 7 – Morze Żółte; Rys. Open Architecture
Rzut parteru; Rys. Open Architecture
Rzut dachu; Rys. Open Architecture
Przekrój A-A; Rys. Open Architecture
Przekrój B-B; Rys. Open Architecture
Przekrój C-C. Oznaczenia do rys. 7-10, 12: 1 – wejście główne od strony ulicy; 2 – hol; 3 – galeria; 4 – schody; 5 – toalety; 6 – kawiarnia; 7 – galeria zewnętrzna; 8 – wejście od strony plaży; 9 – gruntowy wymiennik ciepła; 10 – pomieszczenie techniczne; 11 – wejście zapleczowe; 12 – taras widokowy; Rys. Open Architecture
Schemat całorocznego rozłożenia światła w galerii południowej. Oznaczenia: 1 – trajektoria ruchu promienia słonecznego – lato; 2 – trajektoria ruchu promienia słonecznego – wiosna/ jesień; 3 – trajektoria ruchu promienia słonecznego – zima; Rys. Open Architecture
Schemat rozłożenia światła od 18 kwietnia do 15 sierpnia w galerii w centrum budynku. Oznaczenia: 1 – trajektoria ruchu promienia słonecznego; Rys. Open Architecture
Schemat rozłożenia światła w kawiarni. Oznaczenia: 1 – trajektoria ruchu promienia słonecznego; Rys. Open Architecture
Detal świetlika. Oznaczenia: 1 – izolacyjne szklenie laminowane, niskożelazowe; 2 – silikon strukturalny i taśma dwustronna; 3 – profil uszczelniający; 4 – ekstrudowany profil aluminiowy z białą powłoką PVDF; 5 – podkonstrukcja aluminiowa z białą powłoką PVDF; 6 – profil ze stali galwanizowanej; 7 – kątownik ze stali galwanizowanej; 8 – stalowy profil obwodowy osadzony w konstrukcji; 9 – kotwa chemiczna; 10 – tynk zewnętrzny; Rys. Open Architecture
Aksonometria galerii centralnej; Rys. Open Architecture
Aksonometria galerii południowej; Rys. Open Architecture
Prosta forma budynku bazuje na regularnych kwadratowych modułach, rozmieszczonych symetrycznie w ortogonalnej siatce alejek, w których zaprojektowano różne funkcje – o meksykańskiej realizacji pracowni Estudio MMX pisze Wiktor Kowalski.
Z dystopijnej scenerii terenów po zburzonej hucie wyłonił się nowoczesny budynek muzeum, który harmonijnie łączy historię z nowoczesnością. O nowej realizacji BLANK_architekci pisze Justyna Swoszowska.
Powstał obiekt mocno zapadający w pamięć, nasycony treściami symbolicznymi i wydobywający piękno przemysłowej architektury międzywojnia. O nowej realizacji Pracowni Projektowej ARKON Jana Kabaca pisze Konrad Kucza-Kuczyński.
Z uwagi na skalę obiektu sklepienia wykonano w konstrukcji żelbetowej, którą obłożono cegłami pochodzącymi m.in. z rozebranych okolicznych pieców do wypalania ceramiki. O technicznych aspektach realizacji Muzeum Pieców w Jingdezhen według projektu Studio Zhu-Peipisze Wiktor Kowalski.
Rytm masywnej kolumnady komunikuje funkcję publiczną obiektu. Można się w nim doszukiwać echa reprezentacyjnej architektury międzywojnia. O Muzeum Dom Rodziny Pileckich w Ostrowi Mazowieckiej, nowej realizacji pracowni BDR Architekci, pisze Marcin Kwietowicz.
Poznaliśmy projekt Muzeum Błogosławionego Księdza Jerzego Popiełuszki w Okopach. Obiekt w miejscu urodzenia legendarnego kapelana „Solidarności” powstanie według koncepcji biura Nizio Design International.