Moim zadaniem było stworzenie możliwie najlepszej naturalnej akustyki Wielkiej Sali Koncertowej, tak by dźwięk rozchodził się w niej dobrze bez wspomagania elektroniką.
Dla akustyki najistotniejszymi czynnikami są podstawowe wymiary i kształt pomieszczenia oraz materiały, z których jest ono zbudowane. Pracując razem z architektem nad projektem sali, postawiliśmy na układ z centralną estradą i widownią typu vineyard (winnica) – uznaliśmy, że podczas koncertu ważne jest nie tylko to, co słychać, ale też to, co widać dookoła. Na całość naszego doświadczenia składa się bowiem zarówno muzyka, jak i architektura. Amfiteatralne rozmieszczenie widowni powoduje dodatkowo, że publiczność może siedzieć naprzeciw siebie, a przez to wspólnie przeżywać koncert.
Głównym elementem odpowiedzialnym za rozchodzenie się dźwięku w przestrzeni Wielkiej Sali jest sufit akustyczny, któremu nadano formę fali. Jego ogromny ciężar (ok. 350 ton) wynika z wymaganej przez akustykę masy materiału, wynoszącej 100 kg/m2.
Sufit zbudowany jest z 35-milimetrowej sklejki dociążonej dodatkowo 45-milimetrową warstwą betonu. Plafon, czyli zawieszona bezpośrednio nad estradą obniżona część sufitu, stanowi naturalny ekran odbijający dźwięk, dzięki czemu muzycy słyszą się nawzajem.
Falujący wzór na ścianach ma z kolei zadanie rozpraszania dźwięku, a balustrady antresoli i balkonów – ukierunkowywanie jego odbić. Wykonano je z ciężkiego forniru brzozowego klejonego metodą birch-up. W celu dokładnego sprawdzenia wszystkich parametrów zaprojektowanego wnętrza Wielkiej Sali Koncertowej i wprowadzenia ewentualnych korekt w jej geometrii, zbudowany został szczegółowy model w skali 1:10. Wykonany z drewna i płyt MDF musiał być szczelny, aby możliwe było wypełnienie go azotem na czas prób akustycznych. Prace nad modelem trwały ok. 10 miesięcy i zostały zakończone trzema seriami badań akustycznych.
Jesteśmy już po pierwszych próbnych koncertach w gmachu Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia. To był największy sprawdzian mojej pracy. Jestem niezmiernie zadowolony z końcowego efektu. Teraz wszystko w rękach orkiestry – to od jakości jej gry będzie zależał odbiór i ocena sali.
Artykuł ilustrowany stronami nr 49 i 50 miesięcznika "Architektura-murator" nr 12/2014.
i
