MSN / Warszawa

i

Autor: Archiwum Architektury Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, proj. Thomas Phifer and Partners; fot. Marta Ejsmont/MSN

MSN / Warszawa

2021-09-29 14:23

Decyzja o wykorzystaniu białego betonu architektonicznego na elewacjach spowodowała, że wszystkie poszczególne etapy związane z technologią i realizacją obiektu wymagały innego podejścia niż na typowej budowie. O realizacji siedziby Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie według projektu biura Thomas Phifer and Partners piszą Mikołaj Mundzik i Krzysztof Kuniczuk.

Budynek nowej siedziby Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie powstaje na placu Defilad, tuż przy Pałacu Kultury i Nauki. Za projekt odpowiada, wyłoniona w 2014 roku w wielomiesięcznym postępowaniu prowadzonym w trybie negocjacji z ogłoszeniem, nowojorska pracownia Thomas Phifer and Partners przy współpracy biura APA Wojciechowski.

Nowe muzeum będzie miało w całości przeszklony parter, a nad nim dwa piętra wystawowe odlane z białego betonu architektonicznego. Budynek zajmuje blisko 20 000 m² powierzchni na 4 kondygnacjach nadziemnych i 2 kondygnacjach podziemnych. Znajdą się w nim przestrzenie wystawowe o powierzchni ponad 4500 m², sale edukacyjne, pracownia konserwatorska i magazyny dzieł sztuki, a także kino z widownią na 150 osób, Studio Eksperymentalne Polskiego Radia, audytorium, czytelnia, bistro i księgarnia. Budynek pomieści również powierzchnie biurowe przeznaczone dla administracji muzeum. Główne przestrzenie wystawowe zlokalizowane będą na pierwszym i drugim piętrze, wokół monumentalnej klatki schodowej. Galerie na najwyższej kondygnacji będą doświetlane rozproszonym światłem słonecznym wpadającym przez świetliki rozmieszczone w dachu. Na obu poziomach wystawowych znajdą się też pomieszczenia z panoramicznymi oknami wychodzącymi na ulicę Marszałkowską i południową pierzeję placu Defilad. Umożliwią one zwiedzającym zobaczenie centrum Warszawy z zupełnie nowej perspektywy.

Modernizm – minimalizm – wyzwania

Budowa MSN w Warszawie to historia wyzwań. Architekci i inżynierowie otrzymali zadanie zaprojektowania obiektu w trudnej lokalizacji, nad tunelami i stacją metra (60% budynku znajduje się bezpośrednio nad metrem), w kolizji ze strategiczną energetyczną infrastrukturą miejską, na terenie objętym restrykcyjnym planem miejscowym.Projekt Thomasa Phifera przywodzi na myśl filozofię architektury modernistycznej opartej na prostocie materiałów, ergonomii i misji budowania ram dla życia społecznego. Dzięki przeszklonemu parterowi bryła zyska dodatkową lekkość: wykonana z białego betonu architektonicznego fasada wyższych pięter będzie optycznie zawieszona nad ziemią. Powstający budynek, zgodnie z ideą architekta, ma być ekranem (dla nowych interwencji artystycznych, projekcji czy iluminacji). Muzeum ma stanowić nieinwazyjne tło i harmonijnie wpisywać się w jedną z głównych ulic Warszawy. Kluczowy był zatem wybór materiałów.Jednym z głównych kryteriów w trakcie procesu projektowego była trwałość. Zaczęto więc testować rozwiązania, w których elementy konstrukcyjne betonu stanowiły równocześnie o walorze dekoracyjnym. W ten sposób powstała koncepcja użycia białego betonu architektonicznego jako głównego materiału konstrukcyjnego (i dekoracyjnego).

KUP DOSTĘP