Antysmogowy beton ma właściwości fotokatalityczne, w jego produkcji wykorzystywany jest bowiem cement z dodatkiem nanometrycznego dwutlenku tytanu. Dzięki promieniom słonecznym, na powierzchni takiego betonu dochodzi do redukcji związków pochodzących ze spalin samochodowych. Następnie związki te są rozkładane na nieszkodliwe i wraz z wodą deszczową odprowadzane do gleby. Dodatkowym atutem samego betonu są jego właściwości samooczyszczenia się.
Pierwsze antysmogowe chodniki pojawiły się przy realizowanym przez Skanską zespole biurowym Generation Park na warszawskiej Woli. Przeprowadzone dotąd pomiary dowiodły, że teren, na którym ułożono antysogowy beton wykazuje mniejsze o 30% stężenie dwutlenku azotu, w stosunku do zwykłego odcinka nawierzchni.
Jeszcze w tym roku antysmogowy chodnik może pojawić się przy kolejnych warszawskich ulicach. Władze miasta poinformowały właśnie, że tę nowoczesną technologię Zarząd Dróg Miejskich wykorzysta przy najbliższych remontach ulic: Górczewskiej, Syreny i Młynarskiej na Woli, Al. Jerozolimskich na odcinku od ul. Lindleya do al. Jana Pawła II, ul. Idzikowskiego na odcinku od ul. Puławskiej do ul. Sobieskiego, a także al. Reymonta na odcinku od ul. Kochanowskiego do ul. Broniewskiego. To oczywiste, że chodniki antysmogowe nie rozwiążą za nas problemu zanieczyszczeń powietrza, ale mogą skutecznie przyczynić się do eliminacji niebezpiecznych substancji pochodzących z ruchu drogowego. Ich efektywność została potwierdzona badaniami – mówi Rafał Trzaskowski, prezydent m.st. Warszawy.
Koszty wykonania antysmogowego betonu są niewiele wyższe od standardowego – zaledwie o kilkanaście procent. Nowoczesne płyty chodnikowe zachowują swoje oczyszczające właściwości przez cały okres użytkowania i są tak samo trwałe jak tradycyjne płyty betonowe. Taki beton można oczywiście stosować także na fasadach budynków.
Partnerami naukowymi projektu zostali eksperci z Wydziału Geologii Uniwersytetu Warszawskiego, Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej oraz Instytutu Geofizyki PAN. Badacze przeprowadzili serię testów laboratoryjnych potwierdzających deklarowane parametry użytkowe płyt. Wyniki były pozytywne – średni poziom redukcji szkodliwych tlenków w warunkach laboratoryjnych dochodził do 70%. Potem naukowcy sprawdzali technologię w przestrzeni miejskiej, gdzie uśrednione pomiary wskazywały ok. 30% redukcji. Do wykonania próbnego odcinka wykorzystali płyty fotokatalityczne i tradycyjne. Redukcję badali dobowo, na różnych wysokościach, przez kilka miesięcy. Największy poziom redukcji był na poziomie ok. 50 cm od powierzchni terenu, ale beton skutecznie oczyszczał powietrze także na większej wysokości.
