OŚWIADCZENIE ODDZIAŁU WARSZAWSKIEGO SARP W SPRAWIE MURALI
 NA DWORCU CENTRALNYM W WARSZAWIE

Nie jest moim zamiarem, jako Prezesa OW SARP, ocena artystycznej jakości powstałych murali, lecz przede wszystkim zdecydowany sprzeciw wobec sposobu traktowania przestrzeni publicznej przez przedstawiciela Zarządu PKP - pisze do Redakcji arch. Jakub Wacławek

Jako jeden z najbardziej charakterystycznych współczesnych warszawskich obiektów, Dworzec Centralny znalazł się na stworzonej w 2003 roku przez architektów OW SARP liście budowli określających tożsamość Warszawy.
Zdaniem środowiska architektonicznego, obiekty te powinny być objęte ochroną, jako dziedzictwo kultury współczesnej. Niestety, część z nich w przeciągu ostatnich lat została wyburzona lub przebudowana.

Dlatego decyzja Zarządu PKP by modernizacji Dworca Centralnego dokonać w zgodzie z pierwotnym projektem autorstwa wybitnego architekta Arseniusza Romanowicza z zespołem, przyjęta została w środowisku architektonicznym z uznaniem. Warto też zauważyć, że mimo nieuniknionych uciążliwości związanych z remontem opinia społeczna była tej modernizacji bardzo przychylna.

Trzeba przypomnieć, że oparty na zasadzie poszanowania dla oryginalnej formy dworca, projekt modernizacji został całościowo zatwierdzony przez
Zarząd PKP. Dlatego dziwi i szokuje zaistniała w ciągu ostatnich kilku dni sytuacja – brutalne zamalowanie jednego ze świeżo odnowionych peronów – bez konsultacji i uzgodnień z projektantami modernizacji (prof. J.Porębskim)

Nie jest moim zamiarem, jako Prezesa OW SARP, ocena artystycznej jakości powstałych murali, lecz przede wszystkim zdecydowany sprzeciw wobec sposobu traktowania przestrzeni publicznej przez przedstawiciela Zarządu PKP. Warto pamiętać, że chociaż Dworzec należy formalnie do Spółki, jest też w szerokim sensie własnością publiczną, dlatego jego przestrzeń nie może być traktowana jak prywatne podwórko jednego z członków zarządu.

Swobodne w formie wypowiedzi prezesa spółki Dworzec Polski Jacka Prześlugi nt. wartości dworca powstałego według projektu Arseniusza Romanowicza
(z zespołem), entuzjastycznie wychwalające powstałe dzieło streetartowe każą poważnie zastanowić się nad problemem ochrony wybitnych dzieł architektury powojennej.

Dworzec Centralny nie tylko pełni funkcję węzła komunikacyjnego, ale jest też istotnym znakiem Warszawy, wpisuje się w cały system infrastruktury miasta. Jego wizerunek jest częścią naszej kultury. Warto go chronić, także przed jego „właścicielami”.

Prezes OW SARP arch. Jakub Wacławek