Spis treści
- Tańczący dom nad Wełtawą
- Zaprojektował Tańczacy Dom i Muzeum Guggenheima w Bilbao
- Ginger i Fred zajęli działkę przy kamienicy Vaclava Havla
- Dwóch utalentowanych projektantów: Vlado Milunić i Grank Gehry
- Wyjątkowy Tańczący dom nad Wełtawą w Pradze
- Tańczący dom powstał w dwa lata i szybko zdobył uznanie
- Kawa na tarasie widokowym z widokiem na Hradczany
Tańczący dom nad Wełtawą
Tańczący dom lub Ginger i Fred to dziś architektoniczna ikona czeskiej Pragi. Poprzesuwane okna, zaokrąglone fasady i charakterystyczna „fryzura” jednego z budynków są widoczne na tle klimatycznych kamienic w stolicy Czech.
Tańczący dom świetnie widać nawet z hradczańskiego wzgórza. Przyciąga uwagę brakiem wyrazistych kątów i nieco odbiegającym od reszty budynków kształtem. Budynek znajduje się w pobliżu mostu Jiráskův i stacji metra Karlovo náměstí. Spacerem można stąd dojść do pobliskiego Mostu Karola.
Konstrukcja obiektu opiera się na nierównomiernie rozmieszczonych kolumnach, co wzmacnia wrażenie niestabilności i ruchu. Wbrew początkowym obawom, doskonale wpisał się w krajobraz Pragi, stając się jedną z jej głównych atrakcji turystycznych.
- Czytaj też: Zamek w Stobnicy, wakacyjna miejscówka, ekskluzywny apartamentowiec czy raj dla milionerów
Zaprojektował Tańczacy Dom i Muzeum Guggenheima w Bilbao
Stojący na nabrzeżu Wełtawy, w dzielnicy Nowe Miasto (Nové Město) budynek powstał w latach 1994–1996 i jest dziełem dwóch architektów: czesko-chorwackiego Vlado Milunića oraz kanadyjsko-amerykańskiego Franka Gehry’ego.
Frank Gehry to bardzo znana postać w architekturze. Jego dziełem jest między innymi równie ikoniczne Muzeum Guggenheima w Bilbao. Jego prace wpisują się w nurt dekonstruktywizmu.
- Polecamy także: Wojskowi myśleli, że budują oficerski pensjonat, a to była willa generała w Kościelisku. Po remoncie będzie tu luksusowy hotel Salamandra
Ginger i Fred zajęli działkę przy kamienicy Vaclava Havla
Historia Tańczącego domu w Pradze jest bardzo ciekawa. Obiekt stanął tu na działce, która od wojny była niezagospodarowana. W 1945 roku, podczas amerykańskiego bombardowania Pragi, secesyjna kamienica stojąca w tym miejscu została zniszczona. Ruiny tego budynku usunięto w latach 60., pozostawiając plac pusty.
Co ciekawe, sąsiednią kamienicę zamieszkiwał Václav Havel, przyszły prezydent Czechosłowacji i Czech, który w latach 80. (jeszcze jako dysydent) dyskutował z Vlado Milunićem o możliwości stworzenia na tym terenie centrum kulturalnego z biblioteką, salą teatralną i galerią. Havel widział w tym miejscu symbol otwarcia Czech na świat po okresie komunizmu. Jego marzenie się spełniło, bo obiekt, który tu dziś stoi, choć nie jest biblioteką, jest architektonicznym symbolem Pragi.
Gdy Havel został prezydentem, historia działki w centrum Pragi nabrała tempa. Jako zwolennik nowoczesnej architektury, poparł ideę stworzenia odważnego, nowatorskiego budynku, który miałby odzwierciedlać ducha przemian demokratycznych i zerwanie z totalitarną przeszłością.
i
Dwóch utalentowanych projektantów: Vlado Milunić i Grank Gehry
Pracami na projektem nowoczesnego budynku zajęło się dwóch uznanych architektów. Vlado Milunić, miał już wstępną wizję budynku, ale został poproszony o współpracę z uznanym architektem światowego formatu. Początkowo zaproszono do współpracy Jeana Nouvela, ale ten odrzucił propozycję ze względu na ograniczoną powierzchnię działki. Ostatecznie do projektu dołączył Frank Gehry, znany z awangardowych, dekonstruktywistycznych realizacji, takich jak wspomniane na początku Muzeum Guggenheima w Bilbao.
Wyjątkowy Tańczący dom nad Wełtawą w Pradze
Co w takim duecie mogło się nie udać? Milunić i Gehry stworzyli wyjątkowy projekt oparty na koncepcji dwóch wież – statycznej i dynamicznej – symbolizujących przejście Czechosłowacji z komunizmu do demokracji.
Budynek składa się z dwóch części: szklanej wieży (Ginger), która zdaje się tańczyć, opierając się na wygiętych filarach, oraz betonowej wieży (Fred), bardziej stabilnej, z charakterystyczną metalową Medusą na dachu. Jak mówili projektanci, kształt budowli inspirowany był słynną parą tancerzy – Ginger Rogers i Fredem Astaire’em – stąd nieformalna nazwa Ginger i Fred.
W wielu opracowaniach dotyczących tego wyjątkowego obiektu, wspomina się o wykorzystaniu tu zaawansowanego oprogramowania „Catia”, stosowanego wcześniej w przemyśle lotniczym, co pozwoliło na precyzyjne zaprojektowanie nieregularnych kształtów.
Sam budynek składa się z 99 unikalnych betonowych płyt, a okna rozmieszczono na różnych wysokościach, by wzmocnić wrażenie ruchu i falistej fasady przypominającej nurt Wełtawy. Wnętrza częściowo zaprojektowała brytyjsko-czeska architektka Eva Jiřičná.
Tańczący dom powstał w dwa lata i szybko zdobył uznanie
Budowa Tańczącego domu rozpoczęła się w 1994 roku i zakończyła w 1996 roku. Ten Śmiały projekt sfinansowało ING. Inwestycja okazała się strzałem w dziesiątkę. Było o niej głośno w całej Europie i nie tylko.
W 1996 roku Tańczący Dom otrzymał prestiżową nagrodę magazynu Time w kategorii designu, a jego wizerunek znalazł się na złotej monecie o nominale 2000 koron czeskich wydanej przez Narodowy Bank Czeski.
Kawa na tarasie widokowym z widokiem na Hradczany
Dziś w Tańczącym domu można się napić kawy na tarasie widokowym, w budynku mieści się też galeria sztuki i biura.
Tańczący Dom to, jak pisali krytycy, po jego powstaniu, więcej niż budynek – to architektoniczna metafora przemian Czech po 1989 roku. Dwie wieże symbolizują dialog między przeszłością a przyszłością, tradycją a nowoczesnością, stabilnością a dynamiką. Jest uznawany za pomost między epokami, łączący historyczną Pragę z jej demokratyczną, otwartą na świat odsłoną. Co ciekawe, Frank Gehry chciał podobno zrealizować podobny projekt w Warszawie, ale władze miasta odrzuciły wówczas jego śmiałą wizję.
